Selecteer een pagina

Afgelopen week was er een hoop te doen om een artikel dat de Volkskrant publiceerde over ongelijkheid op de arbeidsmarkt als het gaat om mensen met overgewicht. De Telegraaf besloot er een schepje bovenop te doen om een onderzoek te doen naar de mening van collega’s over mede collega’s met overgewicht. In een land waarin tolerantie en acceptatie een groot goed is, blijkt dat het in de werkelijkheid toch wat anders is dan wij pretenderen. Mensen die anders zijn, worden nog steeds niet geaccepteerd. Mensen met overgewicht worden nog steeds niet geaccepteerd en krijgen allerlei stempels opgedrukt. Is dat fair en realistisch? Vandaag een blog over body shaming, discriminatie en mentaliteitsproblemen.

Body shaming

Wellicht denk je nu bij jezelf “ach het zal toch allemaal wel meevallen met die ongelijkheid op de werkvloer voor mensen met overgewicht?”. Helaas niet. Helaas is het nog steeds een dagelijkse gang van zaken dat mensen worden beoordeeld op hun uiterlijk. Helaas leven wij in een maatschappij waar mensen nog al te graag kijken naar de buitenkant en daar hun mening op baseren. Helaas leven wij in een maatschappij waarin je niet wordt geaccepteerd als je anders bent en dat mensen aan je buitenkant zien wat je capaciteiten zijn. Helaas is dat de realiteit. Discriminatie zit hem niet alleen in je afkomst of huidskleur maar het gaat veel dieper en verder. Dagelijks lopen mensen die “anders” zijn dan de maatschappij heeft voorgeschreven, tegen body shaming en vooroordelen aan. Aan het einde van 2017, is dat een hele trieste constatering. Een maatschappij waarin wij de mond vol hebben van gelijkheid en eerlijkheid, blijkt een maatschappij te zijn van intolerantie en vooroordelen.

Binnenkant versus buitenkant

Ik had heel graag de uitzondering op deze trieste constatering willen zijn maar ook ik ben geconfronteerd met discriminatie op de werkvloer door mijn gewicht. Ook ik heb een werkgever gehad die de contract verlenging liet afhangen van mijn gewicht en de twijfels uitsprak of een verlenging wel verstandig was want mijn gewicht was een risico factor. Ook ik ben geconfronteerd tijdens sollicitatie procedures over twijfels rondom mijn gewicht. Soms bewust en soms onbewust door een houding of blik. Alle keren werd er compleet voorbij gegaan aan mijn capaciteiten en kennis.

Mijn buitenkant vertelt niet wat ik kan of waartoe ik in staat ben. Mijn buitenkant is maar een omhulsel. Weliswaar niet een omhulsel zoals de maatschappij tegenwoordig vereist maar dat omhulsel is niet een blauwdruk van wat ik kan of wie ik ben. In de ogen van de maatschappij, heb ik misschien gefaald, ben ik lui en heb ik geen doorzettingsvermogen. Maar mijn gewicht vertelt je niet wie ik ben of wat ik kan. Mijn gewicht vertelt je niet wat mijn verkoopcijfers zijn of hoe ik als accountmanager functioneer. Mijn gewicht vertelt je niet hoe ik als collega of als werknemer ben. Mijn gewicht vertelt je niet hoe ik met onze klanten omga en of zij mij waarderen om wie ik ben en hoe ik mijn werk doe. Mijn gewicht vertelt je niet wat er in mijn lunch trommel zit of wat ik na mijn werk doe. Mijn gewicht vertelt je niet of ik een 9 tot 5 mentaliteit heb of dat ik als laatste blijf zitten om het werk af te maken. Mijn gewicht vertelt je helemaal niets. Net als dat het gewicht van iemand die “normaal” is of iemand met ondergewicht, je niets vertelt.

Mentaliteit

In een maatschappij waarin iedereen het nodig vindt om een mening te hebben, moet je heel sterk zijn om te laten zien wie je daadwerkelijk bent. Zolang mensen het nog steeds nodig vinden om oordelen de leidende factor te laten zijn in bijvoorbeeld een sollicitatie procedure, zullen er altijd mensen beoordeeld worden op hun uiterlijk. Het risico daarvan is dat je misschien iemand met de juiste capaciteiten laat lopen. Puur en alleen omdat je naar een omhulsel kijkt dat niet weergeeft wie iemand werkelijk is. Daarbij kun je jezelf de vraag stellen of het eerlijk is om iemand met overgewicht een label te geven. Er zullen namelijk genoeg mensen zijn met een voor de buitenkant gezond gewicht die geen gezonde levensstijl hebben. De buitenkant zegt namelijk niets over iemand. Iemand met gezond gewicht kan een hele ongezonde levensstijl hebben en organen hebben die in het vet rond zwemmen. Iemand met een gezond gewicht kan wel stiekem zichzelf verdoven met alcohol, drugs of enorme eetbuien hebben en iedere snoep pot leeg eten die ze tegenkomen. Iemand met gezond gewicht kan wel een kettingroker zijn of continue leven in stress. Is het dan eerlijk om iemand te veroordelen op zijn gewicht en een omhulsel wat misschien niet strookt met de maatschappelijke mening? Iemand met overgewicht kan namelijk wel een heel gezond voedingspatroon hebben en drie keer per week in de sportschool aan zichzelf werken maar een ziekte als lipoedeem hebben waardoor afvallen ontzettend moeilijk wordt. Is het dan eerlijk om zo iemand te beoordelen op zijn lichaam en gewicht?

Verder kijken

Dagelijks hoor ik mensen praten over verdraagzaamheid en acceptatie maar is onze maatschappij wel zo verdraagzaam en vol acceptatie als nu blijkt dat mensen met overgewicht gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt? Zijn wij als mensheid wel zo eerlijk en oprecht als wij pretenderen te zijn? Is het altijd maar nodig om een mening te hebben en mensen te beoordelen op hun uiterlijk? Of ligt de vraag misschien nog wel veel dieper want hoe komt het dat wij het altijd maar nodig vinden om een oordeel te vellen over anderen? Is het niet eens tijd om onze mond te houden en verder te kijken dan een oppervlakkige mening die gebaseerd is op de buitenkant? Accepteren dat mensen anders zijn aan de buitenkant maar wel de juiste mentaliteit aan de binnenkant hebben?

Dit is geen pleidooi om overgewicht goed te praten, not at all. Maar het is wel een pleidooi om eens verder te kijken dan onze neus lang is. Eens te vragen hoe iemand in het leven staat, waar ze tegenaan lopen en hoe ze hierover denken. Eens te stoppen met oordelen, kortzichtigheid en een mening te hebben over iemands uiterlijk. Een pleidooi om gewoon eens naar jezelf te kijken en zonder oordeel in het leven te staan. Open te staan voor anderen en te accepteren dat niet iedereen hetzelfde is maar verder te kijken naar wat iemand kan en wie ze zijn. Als we daar in 2018 nou eens mee beginnen, dan zal het leven voor heel veel mensen een stuk makkelijker worden.

Hoe kijken jullie hier tegenaan? Hebben jullie wel eens discriminatie op de werkvloer ervaren?

Take care!

Xoxo

Bron afbeeldingen: Shutterstock