Afgelopen week was er een hoop te doen om een artikel dat de Volkskrant publiceerde over ongelijkheid op de arbeidsmarkt als het gaat om mensen met overgewicht. De Telegraaf besloot er een schepje bovenop te doen om een onderzoek te doen naar de mening van collega’s over mede collega’s met overgewicht. In een land waarin tolerantie en acceptatie een groot goed is, blijkt dat het in de werkelijkheid toch wat anders is dan wij pretenderen. Mensen die anders zijn, worden nog steeds niet geaccepteerd. Mensen met overgewicht worden nog steeds niet geaccepteerd en krijgen allerlei stempels opgedrukt. Is dat fair en realistisch? Vandaag een blog over body shaming, discriminatie en mentaliteitsproblemen.
Body shaming
Wellicht denk je nu bij jezelf “ach het zal toch allemaal wel meevallen met die ongelijkheid op de werkvloer voor mensen met overgewicht?”. Helaas niet. Helaas is het nog steeds een dagelijkse gang van zaken dat mensen worden beoordeeld op hun uiterlijk. Helaas leven wij in een maatschappij waar mensen nog al te graag kijken naar de buitenkant en daar hun mening op baseren. Helaas leven wij in een maatschappij waarin je niet wordt geaccepteerd als je anders bent en dat mensen aan je buitenkant zien wat je capaciteiten zijn. Helaas is dat de realiteit. Discriminatie zit hem niet alleen in je afkomst of huidskleur maar het gaat veel dieper en verder. Dagelijks lopen mensen die “anders” zijn dan de maatschappij heeft voorgeschreven, tegen body shaming en vooroordelen aan. Aan het einde van 2017, is dat een hele trieste constatering. Een maatschappij waarin wij de mond vol hebben van gelijkheid en eerlijkheid, blijkt een maatschappij te zijn van intolerantie en vooroordelen.
Binnenkant versus buitenkant
Ik had heel graag de uitzondering op deze trieste constatering willen zijn maar ook ik ben geconfronteerd met discriminatie op de werkvloer door mijn gewicht. Ook ik heb een werkgever gehad die de contract verlenging liet afhangen van mijn gewicht en de twijfels uitsprak of een verlenging wel verstandig was want mijn gewicht was een risico factor. Ook ik ben geconfronteerd tijdens sollicitatie procedures over twijfels rondom mijn gewicht. Soms bewust en soms onbewust door een houding of blik. Alle keren werd er compleet voorbij gegaan aan mijn capaciteiten en kennis.
Mijn buitenkant vertelt niet wat ik kan of waartoe ik in staat ben. Mijn buitenkant is maar een omhulsel. Weliswaar niet een omhulsel zoals de maatschappij tegenwoordig vereist maar dat omhulsel is niet een blauwdruk van wat ik kan of wie ik ben. In de ogen van de maatschappij, heb ik misschien gefaald, ben ik lui en heb ik geen doorzettingsvermogen. Maar mijn gewicht vertelt je niet wie ik ben of wat ik kan. Mijn gewicht vertelt je niet wat mijn verkoopcijfers zijn of hoe ik als accountmanager functioneer. Mijn gewicht vertelt je niet hoe ik als collega of als werknemer ben. Mijn gewicht vertelt je niet hoe ik met onze klanten omga en of zij mij waarderen om wie ik ben en hoe ik mijn werk doe. Mijn gewicht vertelt je niet wat er in mijn lunch trommel zit of wat ik na mijn werk doe. Mijn gewicht vertelt je niet of ik een 9 tot 5 mentaliteit heb of dat ik als laatste blijf zitten om het werk af te maken. Mijn gewicht vertelt je helemaal niets. Net als dat het gewicht van iemand die “normaal” is of iemand met ondergewicht, je niets vertelt.
Mentaliteit
In een maatschappij waarin iedereen het nodig vindt om een mening te hebben, moet je heel sterk zijn om te laten zien wie je daadwerkelijk bent. Zolang mensen het nog steeds nodig vinden om oordelen de leidende factor te laten zijn in bijvoorbeeld een sollicitatie procedure, zullen er altijd mensen beoordeeld worden op hun uiterlijk. Het risico daarvan is dat je misschien iemand met de juiste capaciteiten laat lopen. Puur en alleen omdat je naar een omhulsel kijkt dat niet weergeeft wie iemand werkelijk is. Daarbij kun je jezelf de vraag stellen of het eerlijk is om iemand met overgewicht een label te geven. Er zullen namelijk genoeg mensen zijn met een voor de buitenkant gezond gewicht die geen gezonde levensstijl hebben. De buitenkant zegt namelijk niets over iemand. Iemand met gezond gewicht kan een hele ongezonde levensstijl hebben en organen hebben die in het vet rond zwemmen. Iemand met een gezond gewicht kan wel stiekem zichzelf verdoven met alcohol, drugs of enorme eetbuien hebben en iedere snoep pot leeg eten die ze tegenkomen. Iemand met gezond gewicht kan wel een kettingroker zijn of continue leven in stress. Is het dan eerlijk om iemand te veroordelen op zijn gewicht en een omhulsel wat misschien niet strookt met de maatschappelijke mening? Iemand met overgewicht kan namelijk wel een heel gezond voedingspatroon hebben en drie keer per week in de sportschool aan zichzelf werken maar een ziekte als lipoedeem hebben waardoor afvallen ontzettend moeilijk wordt. Is het dan eerlijk om zo iemand te beoordelen op zijn lichaam en gewicht?
Verder kijken
Dagelijks hoor ik mensen praten over verdraagzaamheid en acceptatie maar is onze maatschappij wel zo verdraagzaam en vol acceptatie als nu blijkt dat mensen met overgewicht gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt? Zijn wij als mensheid wel zo eerlijk en oprecht als wij pretenderen te zijn? Is het altijd maar nodig om een mening te hebben en mensen te beoordelen op hun uiterlijk? Of ligt de vraag misschien nog wel veel dieper want hoe komt het dat wij het altijd maar nodig vinden om een oordeel te vellen over anderen? Is het niet eens tijd om onze mond te houden en verder te kijken dan een oppervlakkige mening die gebaseerd is op de buitenkant? Accepteren dat mensen anders zijn aan de buitenkant maar wel de juiste mentaliteit aan de binnenkant hebben?
Dit is geen pleidooi om overgewicht goed te praten, not at all. Maar het is wel een pleidooi om eens verder te kijken dan onze neus lang is. Eens te vragen hoe iemand in het leven staat, waar ze tegenaan lopen en hoe ze hierover denken. Eens te stoppen met oordelen, kortzichtigheid en een mening te hebben over iemands uiterlijk. Een pleidooi om gewoon eens naar jezelf te kijken en zonder oordeel in het leven te staan. Open te staan voor anderen en te accepteren dat niet iedereen hetzelfde is maar verder te kijken naar wat iemand kan en wie ze zijn. Als we daar in 2018 nou eens mee beginnen, dan zal het leven voor heel veel mensen een stuk makkelijker worden.
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Hebben jullie wel eens discriminatie op de werkvloer ervaren?
Take care!
Xoxo
Bron afbeeldingen: Shutterstock
Heel mooi geschreven! Ik vind het echt te erg voor woorden dat dit dus gebeurt. Ik heb zelf nooit discriminatie omtrent mijn gewicht ondervonden (en ik ben zeker ook niet de slankste!) maar ik hoor het wel om mij heen en dat vind ik al erg genoeg. Je slaat de spijker op de kop met dit artikel!
Ik werk in een ziekenhuis en aangezien ik alleen woon eet ik ‘sowieso middags warm maar iedere keer had een collega commentaar op mij, at ik een banaan, zelfde collega keek mij weer raar aan. Was er snoep op de afdeling vroeg hij aan mij of ik geen snoep wilde en als je nee zei kerk hij raar naar jou en zei: ” maar aan jouw uiterlijk te zien hou je van snoep”
Melden hoef je niet te doen omdat de baas hem flink voortrekt
Ben door de reuma vaker ziek maar in hun ogen komt het door mijn overgewicht
Heb verdorie lipoedeem 3 in mijn benen, billen en armen en val alleen op mijn romp af
Rook niet, drink amper alcohol, gebruik geen drugs en heb amper snoep in huis
Zorg voor mijn dagelijkse vitamines en mineralen
Heel mooi geschreven Marije. Ik vind het heel naar dat we vandaag de dag mensen beoordelen op hun uiterlijk. Het is zoals je zegt, iemand met een “normaal” gewicht heeft geen last van van de bovengenoemde zaken.
Heb jij serieus een leidinggevende gehad die jouw contract niet wilde verlengen vanwege je gewicht? Wauw, dat vind ik echt shocking! Ik zou best wel eens een gesprekje met de beste man aan willen gaan.
ik ben zzper en mijn personeel zal dat niet doen. maar vanuit de gewone buitenwereld wel, jij hebt overgewicht en ik enstig ondergewicht en ook daar word je op beoordeeld.
ik vind het werkelijk absurd dat mensen beoordeeld worden over hun uiterlijk!! Dik, dun, halloooo we zijn allemaal gelijk toch??? word er gewoon zwaar pissed over weet je dat. Goed stuk heb je geschreven marije
Goed dat je hier over schrijft, had geen idee dat je op overgewicht afgewezen zou kunnen worden. Wat naar om te horen. Dat je niet aangenomen word omdat je kinderen hebt kende ik wel al, want ook al ben je wel slank (maar geen 22 meer) en kan je door co-ouderschap niet 5 dagen flexibiliteit bieden, word je contract ook zonder pardon niet verlengd. Inzet, werkhouding, en persoonlijkheid worden dan ook van tafel geveegd. Ik kan mij dan ook voorstellen dat dit voor mensen met overgewicht heel demotiverend kan werken. Zo krijg je niet eens een kans Goed bezig Marije.
Aaaaah bah! Ik haat de mensheid! Ik heb het ook meegemaakt. Ja ik was ooit ook 90 kilo. En dan riepen ze dat mijn kont wel zou blijven groeien met dat gevreet van mij. Tjonge jonge jonge… ik was tien nog niet zo adres, maar ik had graag terug gesproken, nog altijd beter dan jouw hersen inhoud, want dat IQ van jou om zoiets te zeggen!
Mooi geschreven, recht uit het hart. Ik heb sowieso een grote hekel aan discriminatie, dus ook op de werkvloer. Sowieso valt het mij de laatste jaren op dat er weer steeds meer beoordelingen worden gemaakt o.b.v. iemands uiterlijk. Net of uiterlijk wat zegt?! Ik heb hier een grote hekel aan en je weet dan ook weer een belangrijk onderwerp aan te kaarten met deze post.
Jeetje zeg, heftig dat je baas dat ook gewoon tegen je zei. 🙁