Selecteer een pagina

Een lange vakantie naar een warm land. Ik teken er meteen voor. Een dagje wellness. Met je rug tegen de radiator een boek lezen. Warme chocolademelk drinken op het strand. Zitten bij een open haard. Kijkend naar het schouwspel van de vlammen. Vooral genietend van de uitstralende… warmte!

Koukleum

Ik was altijd al een koukleum. Maar sinds ik meer last heb van mijn artritis, lijkt het wel veel erger. Het is echt een soort obsessie. Want ik heb het bijna nooit lekker warm. Koude handen, koude voeten, koude neus, verkrampte schouders en rug, stijve benen. Ik voel het zelfs als de lucht om me heen een paar graden kouder is.

Als ik dan aan mijn man vraag: “Heb jij het ook zo koud?” Dan kun je zijn antwoord natuurlijk al raden. “Nee hoor, ik niet.”

Verkeerde land

Ik ben in het verkeerde land geboren. En niet alleen ik. Bij de hydrotherapie is het regelmatig onderwerp van gesprek. Niet als chit-chat omdat we het graag over het weer hebben. Nee, wij hebben last van het koude weer, Nederland! Verhalen over het heerlijk warme weer in Egypte, Spanje, Zuid-Amerika, Portugal, Griekenland… we luisteren er verlekkerd naar.

Een van de zwemmers vertelde dat als zij thuis is, haar bezoek soms eerst naar de kachel loopt om hem een paar graden lager zetten. Net zoals zij dat vroeger deed bij haar eigen ouders. Herkenbaar, toch? Ik weet ook nog goed, aan het eind van mijn tienerjaren, dat ik ook altijd tegen een hete muur op liep, als ik – voor mijn bijbaantje bij de Thuiszorg-  een ouder iemand bezocht. En dan moest je nog het hele huis poetsen ook! Zweetdruppels liepen langs je hoofd, terwijl de eikenhouten kast gepoetst moest worden met meubelwas. En de hoekjes van de vloer en onder de radiator, moesten toch echt op handen en knieën worden gedaan.

Kachel

Nu doe ik het zelf ook. De kachel lekker hoog. Dan voel ik die koude wind niet door het huis. De oven net iets langer open laten staan, als je de lasagne eruit haalt. Een warme kop thee zo lang mogelijk in je handen houden. Of tussen je bovenbenen klemmen. Tot het pijn doet – want het water kwam natuurlijk net van de kook af. De warme kraan gebruiken als je je handen wast. Een elektrische deken om je bed voor te verwarmen. Zelfs met de hand afwassen is tegenwoordig ‘fijn’!

Terwijl ik me voor mijn werk regelmatig bezig houd met een duurzame toekomst, en weet dat mijn obsessie voor ‘warm’ beter opzij kan schuiven, lukt het me niet. Een extra trui aan? Leuk, maar het helpt niet. Want dan moet ik ook meteen de beenwarmers, geiten wollen sokken, pantoffels, gevoerde wanten en wollen muts tevoorschijn halen.En waarom heeft nooit iemand een neuswarmer uitgevonden? Nou ja. Toch een gek gezicht, als de postbode een pakje komt brengen.

Groetjes, Eline

Eline Kwantes is 33 jaar en woont met haar jonge gezin in Uitgeest. Ze heeft een eigen bedrijf, dat zich in het basisonderwijs bezig houdt met digitale media en “toekomstdenken” over nieuwe technologie. Daarnaast is ze het liefst zo vaak mogelijk in de natuur en is in opleiding tot (hobby)chocolatier. Ze worstelt regelmatig met (vermoeidheid en pijn door) RA.

Dit artikel werd eerder door Eline gepubliceerd op de website van de reuma vereniging Alkmaar

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Follow my blog with Bloglovin