Selecteer een pagina

Leven met een chronische ziekte kan ontzettend eenzaam zijn. Niemand kan namelijk voelen wat jij voelt en soms is het heel moeilijk om uit te leggen wat je voelt of wat er door je heen gaat als je een chronische ziekte hebt. Delen met lotgenoten die struggelen met dezelfde chronische ziekte als jij, kan dan heel erg fijn zijn. Ook al zal niemand hetzelfde ervaren als wat jij wellicht ervaart, toch zullen er overeenkomsten zijn en zullen er dingen zijn waar je lotgenoten ook tegenaan lopen. Toch was er afgelopen week een hoop te doen in lipoedeem facebook groepen en ontstonden er hele vervelende discussies onder lotgenoten waarin behoorlijke harde woorden vielen. Iets wat mij ontzettend verbaasde en wat ik ook heel erg vervelend vond want het hebben van een chronische ziekte is al een strijd op zich, waarom dan ook nog met elkaar in strijd gaan?

Wees lief voor elkaar

In zijn afscheidsbrief schreef Eberhart van der Laan de legendarische woorden “wees lief voor elkaar en wees lief voor de stad”. Wees lief voor elkaar, ongeacht in welke situatie je zit of welke battle je aan het bevechten bent. Waarom kunnen we niet gewoon lief voor elkaar zijn en wat meer respect voor elkaar hebben? Of het nou op social media is of dat het is in lotgenoten groepen? Waarom moeten we gaan strijden om te bewijzen wiens ziektebeeld erger is? Is het al niet erg genoeg dat we allemaal struggelen met een hele nare, vervelende en vooral pijnlijke ziekte? Waarom moeten we er dan nog een waarde aan gaan hangen en elkaars lichaam gaan vergelijken? Sinds wanneer kun je aan een lichaam zien hoe erg iemand last heeft van de symptomen van een ziekte?

Als ik kijk naar de strijd die wij moeten leveren als het gaat om lipoedeem, of dat nou is in de erkenning van de ziekte of alleen al in de herkenning van de ziekte door artsen, waarom vinden we het dan nog nodig om onderling de strijd met elkaar aan te gaan en baas boven baas te zijn? Iedereen die struggelt met lipoedeem heeft zijn eigen enorme strijd te leveren en naar mijn idee moet daar al je energie in gaan zitten. Ja, ik had enorme benen en kon bijna niet meer lopen maar iemand met slanke benen kan precies dezelfde problemen als ik had ervaren en heeft misschien nog wel meer pijn dan ik. Laat staan wat het geestelijk met je doet, of je nou in fase 1 of fase 4 lipoedeem zit. Iedereen heeft zijn eigen strijd en laten we daar gewoon respect voor hebben.

Build each other up

We hebben nog een hele lang weg te gaan als het gaat om de erkenning van lipoedeem. Laten we daarom de krachten bundelen i.p.v. de strijd met elkaar aan te gaan. Laten we de wereld laten zien dat wij elkaar steunen i.p.v. elkaar te veroordelen op de maat van elkaars benen. Ja tuurlijk heb ik ook wel eens bij dunne benen gedacht “joh, ik wou dat ik jouw benen had” maar ik weet ook heel goed dat die dunne benen heel wat klachten kunnen hebben. Who am I to judge?

Dus laten we gewoon lief voor elkaar zijn en elkaar steunen in onze eigen reis die we helaas noodgedwongen moeten maken. Laten we elkaar in kracht versterken i.p.v. onze kracht gebruiken om tegen elkaar te vechten. Laten we elkaar empoweren i.p.v. neerhalen. Laten we gewoon iedereen in zijn waarde laten en lief voor elkaar te zijn. Laten we vooral geen waarde oordeel hangen aan een foto of verhaal maar laten we verder kijken dan het plaatje. Wees gewoon lief voor elkaar en laat iedereen in zijn waarde op een respectvolle manier. We hebben al zo’n vervelende rot ziekte die genoeg van ons vergt.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Shutterstock