Elke dag leven met pijn en een lichaam dat zijn eigen weg gaat, kan ontzettend frustrerend zijn. Op de ochtenden waarop ik amper kan opstaan omdat mijn benen en heupen pijn doen, wil ik ook nog wel eens vloeken. De dagen dat de pijn verlammend werkt en ik alleen maar moe ben omdat het al mijn energie opslurpt, zijn de dagen die ik het liefst zo snel mogelijk wil vergeten. Maar het hebben van chronische pijn en een lichaam met lipoedeem heeft mij ook iets geleerd. Hoe gek het misschien ook klinkt, want pijn is niet fijn, maar de pijn heeft mij zelfs iets positiefs geleerd.
Kracht
Waar ik twee jaar geleden nog een hoopje ellende was en werkelijk tegen de muren opvloog van de pijn, zie ik nu dat ik uit de pijn ook kracht kan putten. Laten we namelijk over een ding wel duidelijk zijn: als je elke dag moet leven met een lichaam dat pijn doet, dan moet je wel verdomd sterk in je schoenen staan om elke dag weer aan te gaan. Hoe frustrerend het ook is als je benen niet meer willen of je lichaam gewoon continue pijn doet, je mag op die dagen ontzettend trots op jezelf zijn dat je de dag weer door gekomen bent.
Dankbaarheid
Elke dag pijn heeft mij geleerd om dankbaar te zijn voor de kleine dingen in het leven. De kleine dingen die ik zelf kan, de kleine dingen die mij overkomen of gewoon iets simpels als wakker worden en de vogels horen fluiten. Mijn besef voor het begrip dankbaarheid is veranderd. Dacht ik vroeger dat ik alleen dankbaarheid kon halen door groots en meeslepend te leven, weet ik nu dat dankbaarheid hem juist in de kleine dingen zit.
Grenzen stellen
Grenzen stellen was iets wat niet in mijn woordenboek voor kwam. Ik wilde doorrennen, heel veel doen en als iemand mij vroeg of ik iets kon doen, dan zei ik daar uiteraard ja op. Mijn to do lijstje was eindeloos lang en mijn huis bezocht ik alleen om te slapen. Pijn zorgde ervoor dat ik een hele grote stap terug moest zetten en moest leren accepteren dat ik niet meer alles kon doen. In het begin zorgde dit uiteraard voor heel veel frustratie maar dat kwam vooral omdat ik van mijn hoofd nog heel veel moest doen. De pijn dwong mij om een stap terug te doen, grenzen te stillen in het willen/ kunnen/ moeten stukje en veel vaker rust te pakken. Mijn huis ging van een hotel, waar ik alleen kwam om te slapen, naar een thuis waar ik mijn rust plek vond en even niet stoer hoefde te zijn naar de buitenwereld.
Lief zijn voor jezelf
Maar de allerbelangrijkste les die ik leerde was liever zijn voor mijzelf. Ik leg mijn lat graag hoog en ik ben graag streng voor mijzelf. Ik vind dat ik gewoon moet kunnen functioneren ondanks de lipoedeem en fybromyalgie in mijn lichaam. Ik vind dat ik net zoals “gewone” mensen moet doen. Maar dat zorgde ervoor dat ik over al mijn grenzen ging en dat ik het soms als falen voelde als ik niet mee kon komen. Inmiddels weet ik dat ik beter mijn rust kan pakken en keuzes mag maken in de dingen die ik wil doen omdat ik dan veel beter mee kan komen in het leven. Lief zijn voor mijzelf houdt dus in dat ik af en toe mijn rust momenten pak, dat ik soms een weekend niets doe, dat ik een extra douche pak als mijn lichaam pijn doet, dat ik kleren draag waarin ik mij lekker voel en waarin mijn lichaam zich goed voelt, dat ik af en toe gewoon nee zeg tegen dingen omdat ik er geen zin in heb, dat ik aangeef hoe ik mij voel en dat ik om hulp vraag als ik dat nodig heb.
Wat zijn jullie lessen uit moeilijke situaties?
Take care!
xoxo
Bron stockfoto’s: Shutterstock
Ik herken me hier heel erg in! Naast de pijn van lipoedeem heb ik momenteel dagelijks pijn van reuma. Met twee kleine kindjes thuis zijn de dagen dan zwaar. Ik probeer dan vooral niet teveel te hoeven doen en te genieten.
ik heb dan andere lichamelijke issues maar ik blijf nog steeds te eigenwijs en trap mijzelf gewoon door tot ik echt niet meer kan en ja dat is heel fout. Wel ben ik meer gaan inzien dat rust toch beter voor mij is en dat probeer ik dan weer zoveel mogelijk in te lassen. net 2 weken vakantie gehad met de meiden en ja dan merk je toch echt dat je teveel hebt gedaan en moet ik weer even mij plaats terug zien te vinden
Goed om te lezen hoe je je grenzen weet aan te geven en dat je genoeg rustmomenten inlast ????
Ja hoor mezelf op de rem zetten vind ik lastig en de lat hoeft niet altijd torenhoog pfff maar ik leer (al is het met moeite af en toe haha)
Ik ben na mijn burn out echt op mijn bek gegaan! Ik heb er 6 jaar over gedaan om te zijn waar ik nu ben.
Het is knap van jou dat je zo goed naar jezelf kunt kijken! En vooral lief zijn voor jezelf! Dat ben jij waard!
Er is een reden dat cliche’s cliche’s zijn: ze zijn vaak waar. What doesn’t kill you, will make you stronger. Je krijgt wat je geeft. Het leven geeft je de last die je kunt dragen. Het zijn de kleine dingen die het hem doen.
Soms voelt het oneerlijk, maar echt: ieder huisje heeft zijn kruisje! Er is niemand die een easy-breezy leventje heeft, hoe graag ze je dat ook doen geloven. Of dat wijze lessen zijn of gewoon observaties, dat weet ik niet. Maar het idee dat iedereen wel eens ergens onder lijdt of moeite mee heeft, maakt het soms makkelijker om je grenzen aan te geven. En … ook belangrijk: om hulp te kunnen vragen.
‘Lean on me, when you’re not strong’ is een wijze les, denk ik. Sta voor een ander klaar, en vraag zelf ook om ondersteuning als het nodig is.
Wat ben jij toch ongelooflijk sterk! Ik heb echt bewondering voor je hoe je overal het beste uit weet te halen. En het is inderdaad waar, sommige dingen zijn niet fijn om mee te maken maar geven je enorm veel kracht en je leert er veel door. Dat maakt je als mens 🙂