Selecteer een pagina

Inmiddels zit mijn 3e week herstel erop en tot op heden is mijn leven nog niet bijster interessant. Ik ben nog steeds thuis, bivakeer op de bank maar ben inmiddels wel begonnen met het werken vanuit huis. Om die reden heb ik dan ook besloten om mijn weekly pictures even te laten vervallen zolang ik in dit operatie en herstelproces zit en gewoon wekelijks een bijklets blog te schrijven. Zo kan ik jullie toch op de hoogte houden van hoe het met mij gaat en hoe mijn herstel na de 2e lipoedeem liposuctie gaat. Dus ben je benieuwd hoe het nu met mij gaat, lees dan snel verder.

How am I doing

Na de eerste twee weken behoorlijk wat pijn te hebben gehad, voel ik mij beetje bij beetje beter. Natuurlijk heb ik nog wel pijn en zit er vocht in mijn been maar voor drie weken post operation mag ik niet klagen. En ik mag vooral niet vergeten dat het “pas” drie weken is, ook al voelt het veel langer. Afgelopen week zag ik wel meer en meer vorm in mijn been komen en wordt het vocht steeds minder. Dat vocht was wel een dingetje want daardoor leek het net of mijn been groot bleef en daar maakte ik mij wel een beetje zorgen om.

Dat zorgen maken vind ik wel een dingetje want ik merk dat mijn onzekerheid omtrent het herstellen behoorlijk aan de oppervlakte aanwezig is en bij het minste geringste is er een zorg of angst of het wel goed gaat. Verstandelijk weet ik heel goed dat dit niet zo gek is maar het is niet altijd makkelijk om mee om te gaan. Daarnaast komt ook dat ik mij nog steeds erg kwetsbaar voel en de emoties ook behoorlijk aan de oppervlakte liggen. Er is maar een kleine trigger nodig om overstuur te raken om iets en terug te vallen in mijn onzekerheid. Maar goed, ook dat hoort erbij als ik mijn lotgenoten mag geloven en het mag er ook zijn. Maar voor mij is het wel wennen zullen we maar zeggen.

Geduld, geduld, geduld

Het spreekwoord “geduld is een schone zaak” is deze weken erg van toepassing op mij. Geduld is niet een van mijn sterkste kanten en helemaal niet als het om mijzelf gaat. Dat merk ik deze weken maar weer al te goed. In mijn hoofd ben ik al 10 stappen verder dan dat ik werkelijk lichamelijk ben en dat botst nog wel eens met elkaar. Na de operatie zei de arts “dit keer moet je het echt rustig aan doen en je tijd nemen”, waarop ik nog dacht “het zal wel”. Hoewel de pijn langer duurde dan de eerste keer, had ik wel het gevoel dat ik al sneller meer kon en ik mij sneller beter voelde dan de eerste keer. Dat zorgde er wel voor dat ik te snel weer wilde en uiteindelijk mijn geduld verloor toen bleek dat na twee weken zelf boodschappen doen toch te pittig was.

Deze hele operatie periode is eigenlijk een grote wijze les. Geduld, loslaten, luisteren naar je lichaam en vooral niet overhaasten. Dingen die ik niet gewend ben en eigenlijk nooit deed. Ik was mij van te voren ontzettend bewust dat dit een hele speciale reis zou worden toen ik de commitment aan ging om mij te laten opereren maar dat het zo’n speciale reis zou worden, daar was ik mij niet van bewust.

Maar nieuwe dingen hebben tijd nodig en met tijd komt geduld. Dus hoewel ik heel graag van alles wil, heb ik inmiddels wel geleerd dat ik echt geduld moet hebben in dit herstel traject.

Time flies

Voor mijn gevoel ben ik al weken verder in plaats van de drie weken dat ik daadwerkelijk verder ben dan de laatste operatie. Ik moet mijzelf er continue aan herinneren dat het pas drie weken na de laatste operatie is en dat sommige gevoelens in mijn been erbij horen. Het is zo raar hoe je besef voor tijd veranderd op het moment dat je het gevoel heb dat je de stijgende lijn hebt ingezet.

Nu weet ik al heel lang dat de tijd echt voorbij vliegt maar dat het zelfs zo snel gaat als je thuis zit en aan het herstellen bent, daar had ik nog niet eerder bij stil gestaan. Over drie weken staat namelijk de laatste operatie al gepland en het is gewoon bizar om je dat te realiseren. Hoewel de laatste operatie echt wel tegenviel, kijk ik wel uit naar deze laatste operatie. Het voelt als de puntjes op de i zetten en daarna kan het echte herstellen beginnen. Ik kijk daar echt naar uit en naar alle mogelijkheden die op mijn pad komen aangezien ik qua mobiliteit nu al zoveel vooruit ben gegaan en ook echt de verbetering voel.

Hoewel het echt ontzettend goed met mij gaat qua lichamelijk herstel, is het wel belangrijk dat ik alles in een wat rustiger tempo doe. Niet alleen om te zorgen dat ik niet over mijn grenzen ga maar ook omdat mijn hoofd echt tijd nodig heeft om aan alles te wennen. En dat hoofd, blijft toch een verhaal apart ;-).

Hoe gaat het nu met jullie allemaal?

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Shutterstock