Toen ik twee jaar geleden bovenstaand plaatje op mijn Facebook plaatste, deed ik dat omdat ik door een periode ging waar ik ontzettend veel kracht nodig had. Niet wetende dat dit plaatje symbool zou staan voor hoe ik mij nu voel. Ik werd voor de wolven gegooid maar kwam sterker terug dan ooit.
Een jaar geleden de-activeerde ik mijn Facebook account. Niet zomaar en ook niet zonder erover na te denken. Ik heb er zelfs een jaar lang over nagedacht. Er kwam een soort shock reactie want Marije die haar Facebook verwijderde zonder ook maar wat te zeggen? Zelfs mijn ouders kregen vragen waar ik was gebleven op Facebook. Wij reageerden met een “ach, ik/ ze was niet meer op haar plek en er zijn wat dingen gebeurt”. Nooit hebben wij de waarheid gezegd over de werkelijke reden waarom ik van Facebook verdween.
De allerbelangrijkste reden dat ik besloot om mijn Facebook account te de-activeren was het feit dat ik mij niet meer veilig en vrij voelde op mijn eigen Facebook. Februari 2013 werd voor mij de WSNP uitgesproken en werd ik onderdeel van de schuldsanering. Na jaren van stress, ellende en schaamte, viel er een last van mijn schouders. Ik wist dat ik 3 zware jaren in het vooruitzicht had maar dat woog niet op tegen de stress en ellende van het leven in schulden. Als de schuldsanering er niet was geweest, dan had ik nu waarschijnlijk bij Centraal Station op rooster 5, karton 6 gelegen. Ik ben er ontzettend dankbaar voor dat dit bestaat en dat het mij de kans heeft gegeven om te werken aan een nieuwe start in mijn leven. Na de uitspraak kon ik weer ademen en viel er een last van mijn schouders af. Ik wist ook dat ik de 3 jaar die zouden volgen heel hard er aan moest werken om uit mijn oude gedrag te komen en te blijven. Het zijn niet zomaar 3 jaar van leven volgens een budget geweest maar het zijn 3 ontzettend leerzame jaren geweest waar ik keihard aan mijzelf heb kunnen werken.
Ten tijde van mijn schulden was mijn social media een plek om even te vergeten hoe diep ik in de shit zat en postte ik vrolijk alsof er niets aan de hand was. Niemand wist van de ellende. Eigenlijk wilde ik dat ook zo houden na de uitspraak. Ik was wel minder aanwezig maar ik probeerde altijd als ik aanwezig was iets leuks te plaatsen. Niet wetende dat er mensen in deze wereld zijn die mij en mijn social media in de gaten hielden en hun eigen conclusies trokken uit wat ik postte zonder ook maar te weten hoe het werkelijk met mij ging. Eind 2013 bleek dat mijn bewindvoerder die mijn schulden beheerd een anonieme email te hebben gekregen van iemand die het nodig vond om een melding te maken van iets wat op mijn Facebook had gestaan. Dit was een persoonlijke aanval op mij en een poging om mijn leven kapot te maken. Als ik geen goede verklaring had gehad en steun had gehad van mijn ouders die mijn verklaring konden ondersteunen, was er een grote kans dat ik uit de schuldsanering was gegooid en dus echt was beland op rooster 5, karton 6.
De tijd erna was heel heftig. Ik voelde mij niet meer veilig online maar ook niet meer veilig op straat want ik wist niet uit welke hoek de aanval was gekomen. Ik sloot mij op thuis, deed niets meer op social media en mijn Facebook werd alleen een soort krant waar ik maar doorheen scrolde. De wereld draait door en levens gaan ook door. Ik had het gevoel dat ik stilstond en werd extra hard met mijn eigen rotzooi geconfronteerd. Uiteindelijk heb ik na een jaar van twijfel en mij niet meer op mijn plek voelen op Facebook mijn account gedeactiveerd.
Het afgelopen jaar was dan ook een jaar waarin ik aan mijzelf heb gewerkt. Waarin ik stappen heb genomen om kracht te vinden en kracht te voelen. De wereld weer aankunnen en durven leven. Niet alleen werd mijn leven stil gezet door de schuldsanering maar het beetje leven wat ik nog had, werd mij ontnomen door degene die de anonieme email heeft gestuurd. Ik ben er ontzettend boos over geweest maar inmiddels ben ik op een punt dat ik het alleen maar een zielige actie vind. Ik ben trots op waar ik nu sta en hoe ver ik ben gekomen. Ik ga mij niet meer verstoppen. It’s time to start living again!
Hoe veilig voel jij je op social media?
Take care!
Wow wat heftig zeg dat iemand dat heeft gedaan! Weet je inmiddels wel al wie het was?
Kan me voorstellen dat je dan stopt met social media. Ik word zelf echt gek van Facebook. Vindt het enorm vermoeiend maar ja het hoort bij het hebben van een eigen bedrijf tegenwoordig..
Nee, helaas nog steeds niet. Kan wel gissen en heb wel een idee maar dat is mijn gedachte en geen bewijs.
Een jaartje rust heeft mij goed gedaan. Maar nu met het bloggen, merk ik wel dat social media echt een ding is geworden wat je nodig hebt. Op zich voel ik mij nu goed genoeg om er weer mee bezig te zijn.
Liefs!
Wat een trieste bedoeling. Heel zielig dat iemand het nodig vindt om op die manier te ”klikken”. Echt heel erg zielig. Ik begrijp niet dat er mensen zijn die dit soort dingen doen. Gelukkig is het voor jou uiteindelijk allemaal goed afgelopen. Schuldsanering is niets om je voor te schamen. Je komt door omstandigheden in zo’n situatie terecht. Niemand doet dat voor zijn lol of voor zijn plezier. Het heeft een enorme impact op je leven. Knap dat je er op die manier uitgekomen bent, want lang niet iedereen houdt die drie jaar vol.
Ik voel me verder op zich wel veilig op social media. Soms zeggen mensen dat ik moet oppassen. Dat mijn blog te persoonlijk is. Dat het ten koste kan gaan van mezelf. Maar als ik mijn mond hou, als iedereen zijn of haar mond houdt, dan verandert er nooit iets.
Het is ook gewoon klikken. Maar ja, ik hoop dat diegene eruit heeft gehaald wat hij of zij wilde.
Ik ben er nog niet. Ik ben er bijna. Maar deze crisis heb ik in ieder geval overleefd 😀
Ja, ik weet het niet maar ik denk dat als je over je leven blogt dat je dan gewoon eerlijk moet kunnen zijn. Daarbij vind ik dat wij iets hebben waar een taboe op heerst die doorbroken moet worden.
Wat ben jij een sterk persoon, je mag echt heel trots zijn op jezelf!
Hoe triest is de persoon die die mail heeft gestuurd, ik heb daar geen woorden voor…
Blijf in jezelf geloven, het komt goed!
Aah dank je wel! Lief van je.
Ach, het is een triest persoon. Hoop dat hij/ zij zijn pleziertje heeft gehad.
Liefs!
Ik was ook een van die mensen die in “shock” was dat je weg was, maar kan me voorstellen dat je daar enorm van geschrokken bent!
Echt lastig ook dat je nog niet weet wie het heeft gedaan, maar wat geweldig dat je aam jezelf hebt kunnen werken, geleerd en er aterket van bent geworden. Dat is die klikker iig niet moet je maar denken. Vind je een topper!
Hahahaha .. maar wij hebben nog wel contact gehad via andere social kanalen 😉
Ach, het was even nodig om mijzelf te vinden. Dus hoe rot en naar het ook was, uiteindelijk heb ik er profijt van gehad. Ik probeer het positief te zien en degene die het heeft gedaan zal uiteindelijk alleen zichzelf ermee hebben.
Lief van je! Jij bent ook een topper