Vroeger als klein meisje had je penvriendinnen. Tegenwoordig gaat het er allemaal wat anders aan toe. Barbara en ik hebben besloten om elkaar weer ouderwets een brief te schrijven over de dingen die spelen in ons leven of die ons zijn opgevallen. Vandaag is het weer tijd voor onze maandelijkse briefwisseling. Dit keer start Barbara met haar brief over gloeilamp momentjes, spaarlampen, lichtjes doorgeven en intensiever leven.

Lieve Miss Marije,

Hoe komen wij soms toch aan onze inspiratie? De ene dag noem je mij je Fellow-Blij-Ei, de andere dag benoem ik jou tot gloeilamp (of deed je dat zelf?) en betitel ik mezelf tot spaarlamp.

Huh?!? Hoe dan??

Mja…jij had een gloeilamp-momentje, een helder inzicht, een ‘pling!’ met zo’n denkbeeldig lampje boven je hoofd weet je nog? Gezien mijn inzichten iets langzamer kwamen op dat moment, kwam ik met de vergelijking van een spaarlamp, die langzamer op kracht komt en een langere levensduur heeft, maar, zo benadrukte  jij, de gloeilamp leeft intenser!! Shoot! Damn!Uitgel*ld!

Hmmmm, …wellicht moet je er bij zijn geweest om bovenstaande grappig te vinden bedenk ik me nu ik het terug lees. Zullen we het er maar op houden dat wij onszelf in ieder geval erg lachwekkend vonden?

Maar dat lampje he, dat lichtje, weet je waar dat bij mij voor staat? Ik ga even voorbij aan het standaardplaatje dat ik het op mezelf betrek omdat ik weer een briljant inzicht rijker ben. Ik laat, in dit geval, mijn lampje iets breder schijnen.

Denk met mij mee als ik het ga hebben over  ‘een lichtje zijn voor een ander’ en het zorgen dat dat specifieke lichtje van jou, of in dit geval van mij wordt doorgegeven. Door middel van een glimlach, een knipoog, de lift tegenhouden voor iemand die net te laat komt aanlopen of degene waar je oogcontact mee hebt op straat een goedemorgen wensen.

Ik weiger naar de grond te staren, ik kijk om mij heen! Er is altijd wel iemand te vinden waar ik mee ‘klik’. Net als ieder ander heb ik ook het recht om deel uit te maken van deze wereld en die treed ik met open ogen en met een lach op mijn gezicht tegemoet! Dat lichtje dat in mijn hart zit laat zich niet uitblazen en zodra mijn ogen open gaan straalt mijn lichtje op volle sterkte, ook voor 07.00 uur in de ochtend!

Weet je Marij, regelmatig lees ik dat mensen met dat wel-geformuleerde ‘maatje meer’, lees:‘mijn soort mensen’ last hebben van het feit dat de buitenwereld negatief op hen reageert in het openbaar. Maar zal ik je heel eerlijk vertellen dat ik dat nauwelijks ervaar op die manier? Misschien ligt het aan mij, misschien heb ik ergens nog steeds oogkleppen op waardoor ik het niet zie of hoor. Wellicht is het de goden verzoeken en word ik morgen genadeloos neergehaald vanwege mijn uiterlijk, maar ik zweer, bij iedere glimlach, bij iedere knipoog en bij iedere ‘goedemorgen’ die ik iemand wens krijg ik een reactie terug waar ik blij van word!

DAT is het light dat shined ergens diep in mij, en DAT is het lichtje dat ik door wil geven!

Waarschijnlijk klinkt het weer 100% als de dromerige Barbara die jij in een eerdere brief al eens omschreef, inclusief een twinkeling in mijn ogen en vol verwachtingen voor wat een nieuwe dag voor bijzonders gaat brengen. Maar eerlijk, zo raar is het toch niet om te ambiëren dat mijn lichtje zich zal verspreiden en iedereen zal aansteken die er mee in aanraking komt?

Ik houd van lichtjes! Van kerstlichtjes, van de waxinelichtjes die momenteel branden en weerkaatsen op de tafel, van de geur als ik die lichtjes zo uit zal blazen omdat deze dag ten einde is. En ook houd ik van dat lichtje in mijn hart dat mij vertelt dat elke dag zo mooi wordt als ik hem zelf maak!

Lieve Marij a.k.a. Gloeilampje, bij deze geef ik mijn lichtje door aan jou, niet door een glimlach of een knipoog, maar speciaal  voor jou in de vorm van deze brief. Geef jij het lichtje ook weer door?

Love you!

Veel Liefs, Bar