Ooit heb ik het geluk gehad dat ik een tijd in het buitenland heb mogen wonen. Voor mijn studie mocht ik een jaar naar Nice en heb daar mogen proeven aan het leven in een ander land. Een fantastische ervaring die ik nooit zal vergeten. Stiekem droom ik nu nog steeds van een huis in het buitenland en zie ik mijzelf nog steeds Nederland achter mij laten. Ik geloof dat ik beter tot mijn recht kom in een land als Frankrijk of Spanje. Ik vind het dan ook heerlijk om te lezen over boeken van mensen die hun geluk zoeken in het buitenland en dat dan ook vinden. Voor de autumn books van vandaag las ik “Een Portugese droom” van Marieke Woudstra. Vandaag deel ik met jullie of ik kon wegdromen naar een leven in het buitenland of niet.

Een Portugese droom – Marieke Woudstra

Als de regen weer eens met bakken uit de hemel komt en je staat te balen in een stampvolle forensentrein lijkt het een heerlijke droom: een nieuw leven beginnen in een land met een warm klimaat en ruimte in overvloed. Marjolein en haar geliefde Bart hebben het niet bij dromen gelaten en kochten een oude boerderij met een olijvenboomgaard op een heuvel in Portugal. Na een periode met uitdagingen, hard werken en tegenvallers lukt het hun redelijk om daar zelfvoorzienend en duurzaam te leven. Maar een land bestaat niet alleen uit pittoreske huisjes en weidse vergezichten. Wil je er écht je nieuwe thuis van maken, dan moet je een band opbouwen met de lokale bewoners. In Een Portugese droom raken Bart en Marjolein, die in Portugal Maria wordt genoemd, bevriend met de dorpelingen, met wie ze zingen, praten, koken, eten, werken en feesten en die hun van alles leren over het land en de streek. Tot zich op een kwade dag een vreemdeling met slechte bedoelingen aandient die hun Portugese droom dreigt te verstoren… 

Bron: Bol.com

Mijn mening

Nu ik geroken heb aan het leven in het buitenland, weet ik ook hoeveel voorbereiden en doorzettingsvermogen het van je vraagt om een avontuur in het buitenland te beginnen. Er komt een hoop op je af en je moet een grote dosis van aanpassingsvermogen bezitten om het te kunnen redden in een ander land. Stiekem smul ik dan ook weer van alle “ellende” in de afleveringen van “Ik Vertrek”. Mensen die de taal niet spreken, geen idee hebben wat ze eigenlijk aan het doen zijn, tegen financiële problemen aanlopen en al helemaal niets snappen van de bureaucratie in andere landen. Het is gemeen om te zeggen maar ik hou wel van dit gestuntel. In “de Portugese droom” loopt het leven van Bart en Marjolein eigenlijk gesmeerd. Natuurlijk mislukt er af en toe een oogst maar dat is eigenlijk standaard in dit soort verhalen. Maar ze hebben hun draai gevonden in het Portugese leven en weten zichzelf goed te bedruipen dankzij de verschillende werkzaamheden die ze doen. De lokale bevolking heeft ze geaccepteerd. En dat maakt het eigenlijk een beetje saai. Er komt i.d.d. een vreemde op hun pad die heel wat te vertellen heeft maar doordat alles zo soepeltjes verloopt, mis ik een beetje het “Ik Vertrek” gevoel. Dit klinkt ook weer gemeen om te zeggen maar ik had het leuk gevonden als er toch wat meer “ellende” aan de pas was gekomen. Voor de rest is het wel een lekker weg droom boek over het leven in Portugal.

Hebben jullie wel eens in het buitenland gewoond? Genieten jullie ook zo van “Ik Vertrek”?

Take care!

xoxo

Voor deze blog zijn affiliate links gebruikt. Klikken en kopen via deze link is lief en helpt Plus een Beetje maar kost niets extra’s.

Bron afbeelding: Shutterstock

Follow my blog with Bloglovin