Happy Tuesday! Afgelopen week begon de herfst weer echt en eindelijk voelt het gerechtvaardigd om een blogpost te hebben met de naam Autumn Books. Ik las afgelopen week het vervolg op Ma van Hugo Borst: Ach, moedertje. Een boek over het dagelijkse leven van de moeder van Hugo Borst die aan Alzheimer lijdt en samen met acht medebewoners in een verpleeghuis woont. Hugo Borst beschrijft niet alleen het dagelijkse leven van zijn moeder maar ook de dagelijkse gang van zaken in het verpleeghuis. Een boek wat mij ontzettend boos maakte toen ik het las. Vandaag deel ik met jullie waarom het mij zo boos maakte.

Ach, moedertje – Hugo Borst

Het vervolg op bestseller Ma. De moeder van Hugo Borst lijdt sinds enkele jaren aan de ziekte van Alzheimer en woont inmiddels op een gesloten afdeling in het Verpleeghuis. In Ach, moedertje volgen we haar dagelijkse leven – en dat van haar acht medebewoners.

Van heel dichtbij schrijft Hugo over zijn moeders achteruitgang, over het verdriet om wat verloren gaat, de terugkerende valpartijen én het plezier in de bonte woongroep, want gelachen wordt er heus. Maar er is ook ergernis. Hugo maakt zich kwaad over de gigantische werkdruk van de verzorgenden in het Verpleeghuis, en de arrogantie van de zorgbestuurders. Trouw gaat hij bij ma op bezoek, en zittend aan haar zijde vraagt hij zich af wat er van haar leven nog over is.

Ach, moedertje is een intiem, geestig en spannend verslag uit het Verpleeghuis. Het is het vervolg op de bestseller Ma (meer dan 100.000 verkochte exemplaren) en gebaseerd op de gelijknamige wekelijkse kroniek in het AD.

Bron: Bol.com

Mijn mening

Dit boek .. ik heb echt even 3 keer moeten slikken toen ik het las. Het is soms gewoon mensonterend als je leest hoe er in verzorgingshuizen om wordt gegaan met de bewoners. Ik moet er niet aan denken dat een van mijn ouders ooit in zo’n tehuis terecht komt en blij mag zijn dat ze misschien 1x per week gewassen worden en er in de nacht 1 verzorgende is die verantwoordelijk is voor alle bewoners. Ik vind het gewoon verschrikkelijk. Maar het is goed dat Hugo Borst dit boek/ column heeft geschreven en de huidige toestand aan de kaak stelt. Ik vind het heftig om te lezen hoe zijn moeder steeds erger achteruit gaat maar ook wat het effect van Alzheimer en dementie op mensen is. Maar nog erger vind ik om te lezen hoe er tegenwoordig met mensen om gegaan wordt die de dagelijkse gang van zaken niet meer zelf kunnen doen. Ik mag toch echt hopen dat er ergens in dit land iemand zijn ogen open gaat doen en zich beseft dat dit gewoon belachelijk is. Helemaal als ik dan lees dat in 2018 alle zorgpremies weer omhoog gaan maar er ook berichten naar buiten komen dat er ziekenhuizen zijn die op het punt staan van failliet gaan. Waar gaat het geld dan naar toe? Naar bestuurders die vinden dat ze recht hebben op een belachelijk hoog salaris? Liever heb ik dan dat ik meer betaal maar dat het naar de mensen gaat die het nodig hebben zoals de mensen in verzorgingshuizen die dan misschien op zijn minst 2 x per week gewassen kunnen worden. Zoals je merkt, het boek heeft behoorlijk wat indruk op mij gemaakt. Mede door de schrijfstijl van Hugo Borst.

Hebben jullie deze boeken/ columns van Hugo Borst al gelezen? Wat is jullie mening hierover?

Take care!

Xoxo

Voor deze blog zijn affiliate links gebruikt. Klikken en kopen via deze link is lief en helpt Plus een Beetje maar kost niets extra’s.

Bron afbeelding: Shutterstock

Follow my blog with Bloglovin