Vorige week schreef ik een hele kwetsbare blog over wat lipoedeem met mij doet. Een blog die werd opgepikt door de pagina Vrouw van de Telegraaf en waar ontzettend veel reacties op kwamen. Voor iemand zoals ik die heel nuchter is, had het een behoorlijke impact. Niet alleen stelde ik mij heel kwetsbaar op in mijn eigen blog maar het kreeg een vervolg op de pagina van de Telegraaf. En mij kwetsbaar opstellen is nou niet echt mijn ding want ik blijf liever stoer en nuchter zonder dat iemand mijn emoties ziet.
Nuchter
Toen ik de blog schreef, was ik er vrij nuchter onder en de woorden vlogen heel makkelijk op papier. Dat is namelijk hoe ik omga met dat soort dingen. Het overkomt mij en ik stop het maar snel weer weg om het te vergeten. Tot ik vorige week mijn eigen woorden door iemand anders geschreven op papier zag en daardoor ook mijn eigen emotie over de hele gebeurtenis voelde. Ik die altijd mijn gevoel over mijn benen en de lipoedeem weg wuift alsof het niets is omdat “het bij mij hoort” en “ik er nu erg weinig aan kan doen”, werd nu keihard in haar stoere stug opgebouwde muurtje getroffen. Het was zo raar om mijn eigen woorden te lezen die ik normaal heel makkelijk oplepel en eruit gooi, net alsof het niet mijn eigen probleem is. Iets met je kop in het zand steken, waar Barbara een paar weken terug heel treffend een blog over schreef.
Kop in het zand steken
Mijn kop in het zand steken is iets wat ik nog steeds graag doe als het om mijn benen gaat. Het liefst loop ik er voor weg en ontken ik het. Ik hou mij groot en doe stoer alsof het mij niet raakt want ja, ik kan er toch niets aan doen. Maar ik realiseer mij nu ontzettend goed hoe intens het mij raakt en hoe erg ik er mee bezig ben. De frustraties over mijn lichaam, de angst dat het misschien nooit meer goed gaat komen, het verdriet hoe ik het zo ver heb kunnen laten komen en de angst wat andere mensen vinden of gaan zeggen. En nu kun je van die laatste zeggen “joh, trek je er niets van aan wat anderen denken” maar als dat zo makkelijk was, dan had ik het allang gedaan en ik denk veel dames die hetzelfde probleem hebben met mij.
Kwetsbaar
Maar toen stond ik daar ineens in vol ornaat op een het internet met mijn eigen verhaal. Een verhaal wat ik zo vaak zo makkelijk heb vertelt. Ik kon mij niet meer verstoppen. Ik kon niet meer weglopen. Ik kon niet meer mijn kop in het zand steken. It was out there. Wat wel even een dingetje natuurlijk was want stel je voor dat er negatieve comments zouden komen. We weten inmiddels allemaal hoe hard mensen kunnen zijn op het internet. Maar weet je, misschien was het wel mijn kwetsbaarheid en eerlijkheid of misschien was het gewoon het verhaal zelf maar de negatieve comments bleven uit. Het waren alleen maar hele lieve en ontroerende reacties. Heel veel reacties van dames die zich in mijn verhaal herkenden. Heel veel positieve lieve reacties van mensen die vonden dat ik mij niets moest aantrekken van wat anderen dachten. Oh ja, en natuurlijk ook reacties over DE jurk. En ineens was het nuchtere stoere meisje die niet zo van in het middelpunt staan houdt, het middelpunt.
Let’s do this
Er is wel iets in werking bij mij gezet. Niet alleen voor mijzelf (het wordt weer tijd om een afspraak te maken bij de specialist en te kijken of er inmiddels nieuwe stappen zijn die er gezet kunnen worden) maar ook voor andere dames die zich herkenden in mijn verhaal. Iets wat ik ontzettend erg vond om te lezen want er kwamen hele verdrietige verhalen voorbij. Het is tijd dat wij dames met lipoedeem gaan opstaan en onszelf laten zien. Gewoon zoals wij zijn, met onze lipoedeem en alles wat er bij komt kijken. It is what it is maar dat maakt ons niets minder waard dan iemand anders.
Hoe gaan jullie met kwetsbaarheid om? Lopen jullie weg of durven jullie het onder ogen te zien?
Take care!
xoxo
Foto credits: Barbara van Vliet
Ik loop er niet voor weg, maar doe het op de manier zoals ik denk dat die goed is. Je kop in het zand steken kan een manier zijnaat op den duur beschadig je je innerlijke ik. Ik heb dagen dat ik heel kwetsbaar ben maar ook dagen dat ik beresterk ben. Heb nu 35 jaar Lipoedeem en de laatste maand is daar lymfoedeem bij gekomen. Daar schrok ik heel erg van. Het besef dat je steeds meer achteruit gaat kwam hard binnen. De scheldpartijen onderga ik nog steeds, evenals het uitgelachen worden, nagestuurd etc etc. De pijn zal steeds erger worden naarmate de winter nadere. Ik heb in de loop der jaren gemerkt dat kwetsbaarheid niet altijd werd geaccepteerd. Omdat bijna niemand de ziekte kon. Ik werd uitgelachen en zeur genoemd. Je leert dus vanzelf wanneer je je sterk op moet stellen. Maar het blijft een gevecht.
Ik hoop dat de winter gaat meevallen en de klachten niet zo heftig zullen zijn. Niemand mag je uitlachen en een zeur noemen als ze niet weten wat het is of wat een ziekte als lipoedeem met je doet. De dagen van kwetsbaar en sterk wisselen ook bij mij en de ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer.
Ik vind het juist ontzettend sterk van iemand als die zich kwetsbaar op durft te stellen! Zelf doe ik het soms, maar ik kies dan heel bewust waar en wat ik deel. Op mijn blog lijkt het soms wel of ik heel open over alles ben, maar dit is voor mijn gevoel alleen nog maar de buitenlaag. Zo dapper ben ik echt niet. 😉
Dat gevoel heb ik dus ook. Tot een bepaalde hoogte kan ik het heel makkelijk delen maar er zit nog zoveel meer onder wat ik nog niet kan of wil delen.
Ik vind het heel dapper en sterk als iemand zijn of haar kwetsbare kant laat zien! Kun je alleen maar trots op zijn!
Klopt maar het is niet altijd de makkelijkste. Maar het wordt tijd om daarover trots te zijn 😉
In mei 2016 heb ik te horen gekregen dat ik limfoedeem en lipodeem heb,ik heb er nog steeds moeite mee het te accepteren ,en praat er niet graag over yegen andere en als ik het wel doe begrijpen de mensen het niet omdat ze de ziekte niet kennen,en en je naaste omgeving denken dat als je niet klaagt het allemaal wel mee zal vallen,en als je wel een keertje klaagt dan ben je een zeur.daarom laat ik vaak niks merken.
Klopt, mensen snappen niet wat het met je doet en zien niet wat voor effect een ziekte als lipoedeem heeft. Daarom is het ook zo belangrijk dat er meer aandacht voor komt en dat mensen gaan zien hoe ernstig deze ziekte is.
Wow, dat moet denk ik wel heftig zijn voor je. Wegstoppen is altijd de makkelijkste weg. Ik maak me er ook schuldig aan, maar soms moet je de emoties ook toelaten. Succes, komt vast goed want je bent een power chick!
Ach ja, het is het makkelijkste overlevingsmechanise vaak om op de been te blijven. Maar idd af en toe toelaten is wel belangrijk.
Mooi artikel marije! Ik kies onbewust vaak ook voor wegstoppen, om het op een tijdstip dat ik het kan handelen, in kleine beetjes toe te laten.
Ik stop weg omdat ik denk dat het de makkelijkste oplossing is en ik er dan niets meer mee hoef te doen. Maar ben er inmiddels wel achter dat het zo niet werkt .. hahaha.
Ik vind het knap en dapper dat jij jouw verhaal deelt. Ik hoop dat je andere vrouwen helpt met jouw verhaal. Als ik jouw verhalen over lipoedeem niet had gelezen had ik niet eens geweten wat het precies is.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat we door het delen van onze verhalen, er meer bekendheid aan kunnen geven en daardoor een heleboel onwetendheid kunnen weghalen. Het is niet altijd makkelijk om mijn verhaal te delen maar iedere keer zet ik weer een stapje verder.
Wat Jacqueline zegt; Je kwetsbaar durven te tonen, laat juist je kracht zien. Laffe mensen durven dat niet. Dus applaus voor jou!
En goed dat je vervolgstappen gaat nemen. Nog een applaus.
Dank je wel Karen! Lieve woorden! Het heeft mij goed gedaan om het te delen. Inderdaad nu de vervolgstappen gaan nemen.