Twee weken geleden schreef ik een blog over een nieuw avontuur op het gebied van mijn gewicht. Ik heb getwijfeld of ik dit avontuur zou gaan delen omdat het niet het eerste avontuur dat ik heb ondernomen als het gaat om afvallen en dat deze avonturen niet tot een positief resultaat hebben geleid. Dat voelde als falen en was ontzettend frustrerend. Deze avonturen hebben er ook voor gezorgd dat ik bij dit nieuwe traject voorzichtiger ben, niet alleen met het delen op mijn blog maar ook voor mijzelf. De littekens van eerdere pogingen zitten nog aan de oppervlakte en de angst om weer te falen is dan ook enorm. Twee weken onderweg
Dit traject is niet een simpel afval traject waarbij je een dieet volgt. Bij dit traject wordt er gekeken of er een lichamelijke oorzaak is voor je overgewicht of dat er toch een genetisch defect is waardoor je overgewicht hebt. In mijn geval lijkt het erop dat het verzadigingsgevoel niet goed werkt en dat is iets waar ik eigenlijk nooit bij stil heb gestaan. Maar waar ook nooit door andere behandelaars bij stil is gestaan. Maaltijden die voor anderen voldoende zijn, waren dat nooit voor mij en ik had altijd het gevoel dat ik kon blijven eten.
Twee dagen na de afspraak in het ziekenhuis, ben ik begonnen met medicatie die zou moeten gaan helpen in het verlagen van mijn trek gevoel en juist het verzadigde gevoel moeten stimuleren. Het klonk als too good to be true en de eerste dagen had ik ook het gevoel dat het allemaal een mindfuck was. Je hersenen weten immers dat je begint aan het traject en de medicatie. Maar eigenlijk voelde ik na 2 dagen al effect en voelde ik voor het eerst wat vol zitten is. De afgelopen twee weken waren dan ook weken vol verbazing: vol zitten, minder trek en een stuk minder eten. Ik wist niet wat mij overkwam en daarom ben ik nog voorzichtig positief. Toch ergens zit er de angst dat het te mooi voor woorden is en dat het helemaal niet kan.
Je moet het zelf doen
De afgelopen twee weken waren ook echt een rollercoaster van emoties want niet alleen waren er nieuwe ontdekkingen maar ook puzzelstukjes die op zijn plek vielen. Zoals waarom eerdere pogingen niet zijn gelukt of waarom ik altijd kon eten. Het waren ook weken met veel twijfels want heb ik wel voldoende gegeten of heb ik nu teveel gegeten? Ik had niet kunnen bedenken dat dit traject zoveel zou oproepen.
Deze twee weken waren niet “simpel” alleen maar starten met medicatie maar het was ook het begin van een verandering in lifestyle. Je kan wel leuk met medicatie beginnen maar dat moet je wel ondersteunen met beweging en gezonde keuzes maken qua voeding. Zaken waar ik gelukkig al mee begonnen was maar die nu naar een next level gebracht zijn. Het is bizar om te zien en voelen wat deze twee weken mij al hebben gebracht en ik word er ontzettend blij van hoe het nu gaat. Hopelijk heb ik nu de juiste weg gevonden.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
Heftig Marije maar soms is het 3 stappen vooruit en 2 terug maar de aanhouder wint! Ik blijf het volgen en wens je veel succes.
Dat is precies wat een van mijn begeleiders ook zei en met die ene stap, kom je uiteindelijk ook vooruit.
Ik kan mij voorstellen dat dit traject veel oproept, maar het klinkt wel heel veelbelovend en ik hoop dat het je heel goed gaat helpen! Succes!
Dank je wel. Merk dat het mij nu al helpt maar gezien ervaringen uit het verleden blijf ik voorzichtig positief.
Heftig ! Knap dat je dit doet #powervrouw ?#
Dank je wel 🙂
Wow, goed dat je doorzet! En weet je, ik denk dat meer mensen er nooit bij stilstaan waarom ze wel of niet voldoende eten. Er is ook een andere kant van de medaille: mensen die bij 4 happen al voelen dat ze vol zitten. Maar je denkt dan dat dat normaal is. Ik denk dat je goed bezig bent als je nu van die vragen in je hoofd hebt spoken, want je gaat tegen alles opnieuw aankijken en dat is eng, maar ook heel goed.
Volgens mij is het ‘nooit vol zitten’ een giga-voordeel geweest in de evolutie van mensen: er zijn mensen die dus in tijden van tijdelijke overvloed al het voedsel wat nog goed is opeten, als voorraadje voor als het minder wordt. Heel fijn in vroegere tijden … nu een beetje lastig als er overal voedsel aanwezig is…
Dit gaat je lukken: en denk eraan dat gewicht fluctueert, dat er meer kanten aan zitten en … ach wat vertel ik jou nou: dat weet je allang 🙂 Persoonlijk, mijn kijk, ik heb er een goed gevoel over voor jou 🙂 Jij bent berensterk.
Dank je wel voor je lieve reactie. Die ga ik teruglezen op momenten dat het lastiger is.
Ik denk dat er heel veel winst te behalen valt als er dieper wordt onderzocht waarom iemand teveel of te weinig eet. Nu wordt er eigenlijk standaard vanuit gegaan dat het aan de persoon ligt terwijl er misschien een veel diepere oorzaak is. Tenminste zo voelt het voor mij nu wel na al die jaren behandelingen en gesprekken met diëtisten.