2019 is nog niet eens een maand oud maar ik weet nu al dat ik het juiste woord voor dit jaar heb gekozen. Januari is nog niet eens afgelopen maar de afgelopen weken ben ik al flink in beweging gekomen en dan bedoel ik niet alleen maar dat ik ben gaan sporten en bewegen. Go staat voor mij voor veel meer dan alleen het fysieke stukje en de afgelopen week merkte ik de enorme impact die een simpel woord kan hebben. Afgelopen week doorbrak ik de bubbel waar ik al maanden in zat door mijn lipoedeem operaties en de herstelperiode. 

Moving

Go staat natuurlijk ook voor in beweging komen en toen ik in 2018 het besluit nam om voor de operaties te gaan, was normaal kunnen bewegen en sporten mijn belangrijkste doel. Een doel wat ik gelukkig eind 2018 nog in werking kon zetten door via een revalidatie traject langzaamaan weer begin met het sterker maken van mijn spieren en wat ik nu langzaam aan het opbouwen ben.

Maar het effect van de operaties merk ik pas echt in de dagelijkse gang van zaken. “Even” ergens heen lopen zat er al heel lang niet meer in en inmiddels loop ik als een kievit weer “even” ergens heen. Vaak zijn het dingen waar je niet direct bij stil staat omdat het iets natuurlijks is wat je gewoon kan doen maar voor mij was dit al heel lang niet meer normaal. Ik had zo’n besef moment vorige week toen ik voor het eerst weer voor mijn werk buiten de deur was en wij een aantal klanten bezochten. Het lopen ging mij weer op een natuurlijk manier af. Natuurlijk dacht ik er wel bij na en ben ik mij heel erg bewust van de signalen van mijn lichaam maar mijn hart maakte wel een sprongetje toen ik met gemak een trap even kon oplopen en ik mijn hand er niet voor omdraaide om van de ene kant van de groothandel naar de andere kant te lopen. Dit zijn enorme cadeautjes om te mogen meemaken en deze momenten koester ik nog elke dag.

Doen en durven

Mijn lichaam beperkte mij niet alleen in het fysieke gedeelte maar ook in het doen van dingen. Ik schaamde mij enorm voor mijn lichaam en ik durfde ook geen stappen meer te zetten. Bij voorbaat dacht ik al dat er een afwijzing zou komen en daarom had ik lange tijd geleden al besloten om dan maar gewoon niets meer te doen. Veilig maar het zorgde wel voor stilstand. Het zorgde er voor dat ik niet meer assertief durfde te zijn, niet meer voor mijzelf durfde op te komen en al helemaal niet voor mijzelf te vechten. Ik legde mij neer bij het leven en bleef in mijn comfort zone zitten want die was veilig.

De laatste weken merk ik aan mijzelf dat ik mondiger word. Ik durf weer om hulp te vragen. Ik durf op uitnodigingen in te gaan. Ik grijp kansen die voorbij komen. Ik zorg beter voor mijzelf en luister naar wat ik nodig heb. Deze week heb ik een personeelsfeest wat niet bij mij in de buurt is. Vroeger had ik gewoon midden in de nacht in de auto gestapt en was ik nog 2 uur naar huis gaan rijden. Nu bedacht ik mij meteen dat ik wel gewoon een nachtje in een hotel ga omdat het simpelweg niet verantwoord is om nog terug te rijden. Het zijn kleine dingen in mijn mindset waardoor ik merk dat ik aan het veranderen ben en mijn verantwoordelijkheden durf te nemen zonder mij bezwaard te voelen. De veilige bubbel waar ik afgelopen maanden in zat begint te verdwijnen en ik word daar ontzettend blij van omdat ik merk dat ik aan het veranderen ben en meer durf.

Hoe is jullie 2019 tot nu toe?

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Shutterstock