Selecteer een pagina

Als klein meisje groeide ik op in de meest multiculturele buurt van Amsterdam die er bestaat. Mijn ouders leerden mij dat je iemand niet beoordeelt op de kleur van de huid of diegene zijn afkomst. Ik groeide op met de gebruiken van verschillende culturen. Als blank meisje was ik nog nooit met racisme geconfronteerd. Ik wist dat het bestond en ik wist dat het niet oké was. Pas toen wij vanuit Amsterdam verhuisden, werd ik geconfronteerd met mensen die een mening hadden op basis van huidskleur en afkomst. Het verbaasde mij dat mensen een mening hadden over de buurt waar ik vandaan kwam zonder dat ze er ooit hadden gewoond. Het verbaasde mij dat mensen een mening hadden over mensen met een andere huidskleur wat voor mij gewoon mijn buurtgenoten en klasgenoten waren.

Stem laten horen

De afgelopen week heeft duidelijk gemaakt dat je je stem moet laten horen. Ook als je niet weet wat je moet zeggen als witte medelander. Ook als je denkt dat het een ver van je bed show is. Racisme zit ook diep geworteld in onze cultuur en werd recentelijk nog pijnlijk duidelijk in de toeslagen affaire bij de Belastingdienst waarbij werd geselecteerd op etnische afkomst of het Corona liedje waarbij de Chinese bevolking belachelijk werd gemaakt. Je kan je ogen er voor sluiten maar ook hier in Nederland zitten nog steeds racistische wortels diep verankerd in de maatschappij en gebeuren er dingen die vanzelfsprekend worden gevonden.

Ik ben wel eens afgewezen als ik ging solliciteren op basis van mijn gewicht. Ook die dingen gebeuren. Maar ik ben nog nooit afgewezen op basis van mijn naam of afkomst. Mijn privilege is dat ik een witte naam heb en een witte afkomst. Ik zal nooit weten hoe het voelt om dag in dag uit afgewezen te worden op basis van mijn naam of afkomst. Ik weet niet hoe dat voelt en eerlijk, het lijkt mij verschrikkelijk als je dat moet ervaren. Je kan je ogen ervoor sluiten maar ook dit gebeurt nog steeds in Nederland. En dat weet ik omdat ik een periode op een uitzendbureau werkte midden in mijn geliefde Amsterdam Zuid-Oost waar ik de beste kandidaten had voor posities maar die simpelweg continue werden afgewezen. Niet omdat ze het niet konden. Niet omdat ze niet de juiste opleiding hadden. Maar omdat ze de verkeerde achternaam of geboorteplaats hadden. Je kan je ogen er voor sluiten maar dit gebeurt nog steeds.

Sluit je ogen niet

Misschien is het mijn privilege wel dat ik mocht opgroeien in de mooiste buurt van Amsterdam en van jongs af aan al leerde kijken door een gekleurde bril. Misschien is het mijn privilege wel dat mijn ouders mij leerden open te staan voor anderen en meegaven dat je mensen niet beoordeelt op huidskleur of afkomst. Misschien is het mijn privilege wel dat ik mocht opgroeien met klasgenoten van verschillende afkomsten en dat ik daar heel veel van mocht leren. Misschien is het mijn privilege wel dat ik al bijna 8 jaar bij bedrijven werk met Aziatische roots en waar ik liefkozend eitje word genoemd door mijn collega’s omdat ik dan wel een witte huidskleur heb maar gekleurd ben van binnen en misschien meer bij de Aziatische cultuur pas. Of omdat ik Aziatisch eten zo lekker vind, dat kan ook.

Hoe moeilijk het ook is wat er nu gaande is, je mag je ogen niet meer sluiten want ook hier in Nederland gebeuren er nog dagelijks dingen die gevoed worden door de racistische wortels van onze maatschappij. Wij hebben ook een slaven geschiedenis net als Amerika maar die van ons gebeurde in de koloniën waar je het niet kon zien. Wij hebben ook arbeiders uit andere landen laten komen om de vieze klusjes op te knappen die Nederlanders niet wilden doen. Vergis je niet want ook wij zijn fout geweest als Nederlanders zijnde. Je kan en mag je ogen niet sluiten voor wat er gaande is in onze maatschappij en in de wereld.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com