Als klein meisje wilde ik niets liever dan groot zijn. Als je groot was, dan mocht en kon je alles doen. Het leven lijkt zoveel beter als volwassene in de ogen van een klein meisje. Maar bij volwassen worden horen ook zaken waar je als klein meisje nooit bij stil staat. Ook niet dat volwassen worden soms pijn doet en verdrietig is. Niet alleen jij wordt ouder maar de mensen om je heen worden ook ouder en soms moet je dus afscheid nemen.

Realisatie

Afgelopen week stond ik samen met mijn moeder in de wijk waar ik ben opgegroeid. We stonden even stil op het fietspad waar we zo vaak hebben gefietst naar de metro en mijn lagere school. We stonden recht tegenover de flat waar mijn oma woonde. Een wijk waar zo ontzettend veel herinneringen liggen en waar het altijd fijn voelde. Een wijk die in de lente vol groen stond en in de herfst de mooiste kleuren had.

We waren daar om afscheid te nemen en zoals mijn moeder al een paar keer tegen mij had gezegd, hoort dit bij ouder worden. Toen ik daar in mijn oude wijkje stond, bedacht ik mij dat ouder worden niet altijd leuk is en dat ik dit nooit als klein meisje had kunnen bedenken toen ik hoopte op zo snel mogelijk groot worden. Ik realiseerde mij ook hoe dankbaar ik mag zijn dat ik daar met mijn moeder stond en dat mijn vader thuis was want ook zij worden ouder.

Koester en wees dankbaar

Juist dat besef moment deed mij weer even met beide benen op de grond staan en te realiseren dat sommige dingen niet meer vanzelfsprekend zijn als je ouder wordt. Juist dat moment deed mij weer realiseren dat dankbaarheid hem niet in de grote dingen zit maar in de kleine dingen die je soms voor vanzelfsprekend neemt en niet meer bij stil staat.

Juist in deze laatste maand van 2020, sta eens stil bij dat waar je dankbaar voor bent en waarvan je weet dat het niet vanzelfsprekend is. Geef je ouders een knuffel, bel of app je vrienden die je een tijd niet hebt gesproken en wees dankbaar voor wat je wel hebt en kan.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com