Nu wij in een spannende en onzekere periode zitten, is het ook een periode waarvan wij heel veel kunnen leren. Wat doet een crisis als deze met je als persoon zijnde? Wat doet het met de mensen om je heen? Wat betekent het voor je dagelijkse leven als je ineens niet zomaar meer naar buiten mag? De impact is enorm en de impact is er voor iedereen. Niemand ontkomt er nog aan en daarom is het misschien wel eens goed dat wij gedwongen worden stil te staan, gedwongen worden om over ons leven na te denken en op een andere manier ons leven in te richten.

Preparation is everything

Mijn vader heeft al jarenlang één favoriete quote: “preparation is everything”. Vorige week kwam ik erachter dat ik verre van voorbereid was op wat er gaande was. Opgegroeid met de wetenschap dat wat voorraad in huis hebben altijd verstandig en vooral handig is want stel dat. Altijd wel voorraad in huis gehad maar ik had onlangs besloten om mijn voorraad eens op te gaan maken zodat ik het stapje voor stapje weer kon gaan aanvullen. Een besluit waarvan ik toen niet kon weten dat het niet handig was. Of misschien wel want ik werk zelf in de voedselketen en wij hebben het al een paar weken verschrikkelijk druk. Ik had het kunnen zien aankomen en ik wist het wel maar het voelde nog als een ver van mijn bed show waarvan ik dacht dat het ons niet zo snel zou overkomen.

De wijze les die ik afgelopen dagen leerde is dat het niet kwaad kan om enigzins voorbereid te zijn. Om toch net even dat extra pak spaghetti te hebben liggen of toch een aantal zakken met groenten in de diepvries te hebben. Ik zeg enigzins omdat het in mijn optiek waanzin is om immense voorraden aan te leggen maar gewoon normaal zodat je niet mis grijpt als je een keer spaghetti wilt eten. En als je dan uit je voorraad hebt gepakt, dan vul je het gewoon aan de volgende keer dat je boodschappen gaat doen. Maar dat had ik niet gedaan en ik was totaal niet voorbereid op wat er ging komen. Het overviel mij letterlijk en ik wist van gekkigheid niet wat ik eigenlijk nodig had.

Haal adem

Na een supermarkt bezoek afgelopen vrijdag en een moment waarop ik gewoon mijn kar wilde laten staan en de winkel uit wilde lopen omdat ik het niet meer wist en gek werd van mensen die hun kar vol laden, bleek dat ik gewoon even adem nodig had om het weer gestructureerd in mijn hoofd te krijgen. Ik nam een paar dagen de tijd om na te denken over wat ik nodig had en wat ik moest kopen voordat ik weer de volle supermarkt in ging. Daardoor kon ik simpelweg kopen wat ik nodig had en hoefde ik niet gek te gaan doen.

Hoe gek deze periode ook is, we worden gedwongen om stil te staan en diep te ademen. Bewust worden van wat er gebeurt maar ook wat wij nodig hebben in een tijd als deze. Even weer met beide benen op de grond gezet worden en terug naar de basics. Weer leren wat nou eigenlijk belangrijk is. Is het zo erg dat je drie weken binnen moet zitten en niet je koffietje/ lunch/ etentje kunt doen? Believe me, er zijn ergere dingen op deze wereld en na 6 maanden in thuis isolatie door mijn arm, kan ik je vertellen dat we allemaal die paar weken wel overleven.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com