“Hoe kan het, dat ondanks alle ellende die je hebt meegemaakt, dat je toch nog zo positief bent” of “ik vind het maar knap dat je altijd positief blijft ondanks alles”, het waren uitspraken die ik het afgelopen jaar regelmatig hoorde. Een jaar waarin ik uitgeschakeld werd door een ongelukkige maar vooral onhandige val. Iets wat iedereen had kunnen gebeuren. Iets wat voor de één beter en voor de ander slechter had kunnen aflopen. Het was domme pech: de val, de gang van zaken in het ziekenhuis bij terugkomst, het niet herstellen van het bot na de eerste operatie en de maanden van niets kunnen doen die daarop volgden. Was ik altijd positief en gelukkig? Nee, dat was ik zeker niet maar kun je eigenlijk wel altijd, dag in dag uit, positief en gelukkig zijn?
Social media
Heel lang was social media de place to be om het ideale plaatje te schetsen en werden wij gebombardeerd met geweldige, positieve en vooral gelukkig uitziende kiekjes. Iedereen leek een fabulous leven te hebben en geen wolkje aan de lucht waarop het maar leek dat het niet zo was. Social media maakte zijn opmars toen ik in de schulden en de schuldsanering zat. Jaren van sober leven en zorgen dat je aan je verplichtingen voldeed. Waar geen ruimte was voor leuke uitstapjes of nieuwe kleren maar waar het vooral overleven was.
Waar ik jarenlang de Queen van fake it till you make it was en de buitenwereld graag liet geloven dat ik een geweldig leven had, zag niemand dat ik steeds dieper wegzonk in de schulden ellende. Het perfecte plaatje was perfect gestileerd en het leek of ik de gelukkigste persoon op aarde was met een geweldig leven. Zolang ik dat kon doen, creëerde ik voor mijzelf een soort make believe wereld en tegelijkertijd een instant happiness gevoel. Ik kon even ontsnappen aan de harde realiteit, de gillende brieven in de brievenbus maar vooral het ongelukkige gevoel binnenin mij.
Altijd gelukkig?
Ik krabbelde met vallen en opstaan uit de ellende, dwong mijzelf elke dag de dag te beginnen met een positieve quote waar ik dan wel eens berichten op kreeg dat mensen daar heel veel aan hadden. Maar feitelijk deed ik het voor mijzelf om mij er elke dag er aan te herinneren dat geluk en positiviteit in jezelf zit. Hoe moeilijk het levem soms ook is. Het werd mijn rode draad om door moeilijke jaren heen te komen en het gaf mensen het idee dat ik altijd positief en gelukkig was.
Maar je kan niet altijd gelukkig en positief zijn. Dat bestaat gewoon niet en hoeft ook niet want iedereen heeft wel eens een baaldag of moment dat het tegenzit. Iedereen is wel een keer boos of verdrietig en wil het liefst de wereld in elkaar stompen. En dat is oké want 100% geluk bestaat niet en hoewel de social media wereld het soms wel zo laat lijken, hoef je niet 24/7 peace and happiness te zijn. Het is echt oké om een keer te balen of boos te zijn maar het gaat erom hoe je jezelf daarna weer oppakt en door gaat. Hoe je je positiviteit en geluksgevoel weer terugvindt. Afgelopen maanden voelden eindeloos en soms ook uitzichtloos want stel dat mijn arm eeuwig zo bleef. Het kostte soms moeite om positief te blijven maar toch lukte het mij en werden de dagen steeds een beetje minder grijs. Niet omdat ik elke dag zo gelukkig en positief was maar juist omdat ik mijzelf toestond om niet elke dag gelukkig en positief te hoeven zijn.
Take care,
xoxo
