Na mijn verblijf in het ziekenhuis, maak ik een diepe buiging voor het verplegend personeel van Nederland. Deze blog zou een ode moeten zijn aan iedereen in de zorg maar ik denk niet dat ik daar de juiste woorden voor kan vinden. Mijn verblijf in het ziekenhuis heeft een enorme impact op mij gemaakt. Misschien nog wel meer dan de hele operatie. Ik lag namelijk op de kamer met drie ouderen die ieder hun eigen problemen hadden maar die alle drie zo aangeslagen waren, dat het leven eigenlijk niet zo nodig meer hoefde voor ze.

Diepe buiging

Ik kwam goed uit de operatie, was al snel weer fit genoeg om uit bed te komen en had relatief gezien niet veel pijn. De verpleging hoefde zich niet zo druk om mij te maken en konden zich richten op mijn kamergenoten. Met engelengeduld handelden zij hun taken af en probeerden ze mijn kamergenoten het zo gemakkelijk te maken als ze konden. Deed er een dwars door de pijn, dan probeerden ze in mogelijkheden te denken om toch dat voor elkaar te krijgen wat er moest gebeuren. Met alle liefde en zorg, probeerden ze de nacht en dag zo makkelijk mogelijk te maken.

Eindeloos probeerde een van de verplegers de mevrouw met de gebroken heup, in haar pyjama te helpen terwijl ze keer op keer koppig bij haar standpunt bleef dat het niet nodig was en ze wel in haar rok sliep. De nacht verpleegster die hard hollend de kamer in kwam gerend, toen de meneer schuin tegenover mij in complete paniek wakker werd en helemaal de weg kwijt was, om hem maar gerust te stellen zodat hij weer kon slapen. De toewijding, het geduld maar vooral de zorgzaamheid raakten mij en was ik enorm van onder de indruk.

Oud worden

Iedereen wil goed oud worden maar als er dan onverhoopt iets je overkomt, zoals een val, dan mag je toch hopen dat je zulke lieve en zorgzame verpleegkundigen hebt die er alles aan doen om ervoor te zorgen dat, hoeveel ongemak je ook hebt, je er zo goed mogelijk doorheen komt. Verpleegkundigen die er zijn en met je mee proberen te denken om het toch zo gemakkelijk te maken.

Ik kan niet meer dan een diepe buiging maken voor elke verpleegkundige die elke dag weer de zorg op zich neemt voor iedereen waar wat mee is. Eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat ik het zou kunnen. Alleen al daarom heb ik diep respect voor iedereen die dat wel kan. En voor die jonge verpleegkundige die mij bij het aankleden eventjes moest helpen met het omhoog trekken van mijn legging en onderbroek, dank je wel .. Ik vond het zelf nogal gênant 😉

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Shutterstock