Afgelopen maandag schreef ik een blog over dankbaarheid en het nooit opgeven van je dromen. Regelmatig als ik blogs schrijf over het liposuctie traject dat ik heb doorlopen voor mijn lipoedeem en deze blog dan post in Facebook groepen met lotgenoten, komt er regelmatig wel een opmerking voorbij in de trant van “fijn voor jou maar niet iedereen kan het zich veroorloven”. Iedere keer als ik dit soort opmerkingen lees, afgelopen maandag had ik er namelijk ook weer een, ontploft er iets binnen in mij en zou ik diegene graag van commentaar willen voorzien. Ik doe het uiteindelijk niet omdat je dan vaak in eindeloze discussies terecht komt en ik misschien niets aardigs meer kan zeggen (en dan gewoon liever niets zeg). Wat is het toch dat sommige mensen altijd de noodzaak voelen om zuur te reageren?

Het gras is niet altijd groener

Als je mij langer volgt dan weet je dat ik uit best een pittige situatie kom als het gaat om financiën. Een situatie waar ik mij heel lang voor heb geschaamd maar inmiddels de waarde van in kan zien. Ook voor mij waren de liposucties en vooral het betalen van de liposucties een enorme onderneming. Ik nam een aantal kleine pensioenen op, werkte er heel hard voor en had gelukkig heel veel lieve mensen die mij wilden steunen en doneerden op mijn crowd funding. Deze laatste was overigens een enorme stap om te zetten omdat het voor mij enorm voelde als bedelen. Als ik dan de opmerking krijg “het is niet voor iedereen weggelegd”, word ik daar heel erg boos om. Hoewel het in mijn blog wellicht lijkt of het rozengeur en maneschijn was vorig jaar en ik met gemak even het bedrag voor de liposucties uit mijn mouw heb geschud, heb ik er heel wat voor moeten laten maar ook voor moeten doen om uiteindelijk het volledige bedrag te kunnen betalen.

Toen ik in de shit zat, keek ik ook heel vaak naar anderen en dacht alleen maar dat het allemaal beter was aan de andere kant. Dat iedereen het beter had en eerlijk is eerlijk, natuurlijk zijn er ook wel eens lelijke gedachten door mijn hoofd gegaan. Maar ik heb nooit de behoefte gehad om die gedachten uit te spreken en heb eigenlijk altijd gedacht “ooit komt er een dag dat het mij ook lukt en dat ik het wel kan doen”. Misschien zijn die dagen er uiteindelijk niet gekomen omdat toen ik het dacht, het gras groener leek dan dat het daadwerkelijk was en het achteraf misschien niet iets was wat ik uiteindelijk wilde. Maar toch zorgde de gedachte “ooit komt mijn dag” er wel voor dat ik nog meer vastbesloten was om mijn doelen te behalen.

Als je niets aardigs kan zeggen

Als je niets aardigs kan zeggen, zeg dan gewoon niets. Heel simpel. Het voegt namelijk niets toe als je een sneer naar een ander uitdeelt omdat diegene wel iets heeft bereikt maar het voor jou een ver van je bed show lijkt te zijn. In plaats van dat je je energie in die sneer stopt, stop je energie liever in bedenken hoe je wellicht wel je doel kunt bereiken. Onderzoek hoe iemand anders het wel gelukt is. Kijk om je heen wat de mogelijkheden zijn en kom in actie. Doe iets. Ik ben ook begonnen met een vol zegelboekje van de Albert Heijn en ben daaruit verder gaan kijken hoe ik het geld kon binnen halen. Natuurlijk ben ik ook tegen muren opgelopen en heb ik de nodige frustraties gehad maar ik ben niet als een zure citroen thuis gaan zitten. Ik heb de kans gegrepen die ik kreeg en ben er vol voor gegaan.

Ik heb er al eerder over geschreven maar sinds social media bestaat, lijkt het wel of mensen hun filters zijn verloren en regelmatig last hebben van een hoge dosis jaloezie. Maar laten we nou gewoon eens verder kijken dan de foto of het verhaal. Laten we kijken naar hoe iemand op het punt is gekomen waar ze nu zijn en eens naar de achtergrond kijken waar iemand vandaan komt. Iedereen die zijn of haar doel heeft bereikt, zal zijn eigen weg hebben afgelegd en de nodige obstakels zijn tegen gekomen. Laten we nou daar eens naar kijken en gewoon eens onze mond houden als we niets aardigs kunnen zeggen.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Shutterstock