Gisteren was eindelijk de grote persconferentie waar iedereen op zat te wachten. Waarschijnlijk met goede hoop dat de maatregelen versoepeld zouden worden maar helaas zullen we nog sterk moeten zijn en vooral volhouden. Maar voor sommigen van ons is de nieuwe normaal juist al jaren de normaal waarin ze leven. Mensen die misschien al jaren thuis zijn, amper de deur uitkomen en zo hun leven moeten leven. De laatste 6 maanden was het nieuwe normaal van nu mijn normaal en ook ik moest mij daarop aanpassen. Hoe moeilijk het soms ook was.
Aanpassingsvermogen
Van kantoordier ging ik naar thuiswerker toen mijn vorige werknemer werd over genomen door mijn huidige werkgever. Ik ging van een werkgever die 30 minuten van mijn huis was naar een werkgever die 2 uur verderop zat. Gelukkig kreeg ik vanaf het eerste moment de mogelijkheid om vanuit huis te werken en ging eens in de twee weken een dag naar kantoor. Tot ik viel en niet meer naar kantoor kon.
De switch van elke dag kantoor naar elke dag thuis was een ontzettend grote verandering en het was soms moeilijk om daarmee om te gaan. Ik kon ineens zo mijn bed uit rollen en achter mijn laptop gaan zitten. Ik moest alles zelf oplossen. Ik moest mijn eigen weg vinden in het hebben van discipline en een werk ritme vinden nu ik de vrijheid kreeg om alles zelf te doen. Iets wat met vallen en opstaan ging en helemaal niet makkelijk was als je jaren buiten de deur hebt gewerkt.
It will be fine
Ja het is vervelend dat we nog langer in deze situatie zitten maar er komt een moment dat je op kantoor zit en misschien wel stiekem terug denkt aan deze tijd thuis. Ja het is lastig als alles ineens anders is maar ook dat went en op een gegeven moment zal het niet meer als nieuw normaal voelen maar als normaal. Ja het vergt aanpassingsvermogen en misschien ook wel zelfredzaamheid maar als dat het grootste offer is dat we moeten brengen om ervoor te zorgen dat we deze crisis doorkomen, is dat dan zo’n grote opgave?
Het is oké om deze periode vervelend en lastig te vinden. Het is oké om een rot dag gewoon een rot dag te laten zijn. Het is oké als je een emotionele dip hebt en het even niet meer ziet zitten. Maar er is licht aan het einde van de tunnel en samen komen we hierdoor heen. Maar laten we dan niet vergeten dat er nog steeds mensen zijn voor wie het nieuwe normaal al jaren normaal is en laten we dan deze mensen niet vergeten.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
Mooi gezeg! Het vergt zeker wat aanpassingen maar we komen er écht wel!
Ik heb nog steeds wel dagen dat ik naar mijn ritme moet zoeken. Vooral de lunch pause blijft er maar bij in schieten. Ik probeer daar nu echt meer op te letten. Verder heb ik niet zo veel moeite, af en toe wel even een emotionele ‘dip’ maar die duurt niet echt lang. Spreek en zie mijn collega’s elke dag via de Team meeting. We zullen er aan moeten wennen dat dit inderdaad het nieuwe normaal gaat worden.
Dit is anders. Thuiswerken is je wel thuis doen en normaal je sociale leven oppakken. Je ouders bezoeken, opa’s en oma’s die op woensdagmiddag hun kleinkinderen van school halen. Een winkel binnen lopen zonder te tellen hoeveel mensen er binnen zijn. Kopje koffie bij de lunchroom.
Dit is anders.
Het thuiswerken is vdm niet het probleem.