Precies twee weken na de bestorming van het Capitool, was het afgelopen woensdag eindelijk tijd voor de inauguratie van Joe Biden en Kamala Harris. Een tijdperk werd afgesloten en een nieuw tijdperk werd geopend. Een inauguratie die anders was dan alle andere. Een inauguratie die gevuld was met symboliek. Een inauguratie waarin vrouwen in de spotlight stonden. Een inauguratie waarbij het glazen plafond voor vrouwen werd gebroken en Amerika de eerste vrouwelijke vicepresident kreeg. Een inauguratie die de wereld weer een klein beetje hoop gaf. Hoop op meerdere vlakken. Niet alleen een nieuwe wind die gaat waaien maar ook de bevestiging dat je ondanks lichamelijke of psychische beperkingen belangrijke posities kan bekleden. Wellicht niet het eerste wat je denkt na het zien van de inauguratie maar verschillende hoofdrolspelers van afgelopen woensdag hebben te maken met een lichamelijke of psychische beperking. Voor mij geeft dat hoop en kracht.

(On)zichtbare ziekten

Een president en dichteres die allebei hun spraakgebrek overkwamen en gisteren de wereld toespraken. Twee zangeressen die allebei kampen met een angststoornis en waarvan er een ook nog fybromyalgie heeft maar wel de wereld hun stem lieten horen. Een opperrechter die elke dag leeft met diabetes en de eed mocht afnemen van de eerste vrouwelijke vicepresident. Stuk voor stuk stonden ze gisteren voor de wereld op en lieten zien dat je ondanks tegenslag de wereld kunt veroveren. Ze lieten zien dat een chronische ziekte, lichamelijke of mentale beperking je niet mag tegenhouden in het bereiken van je dromen. Stuk voor stuk lieten ze zien dat je beperkingen niet bepalen wie jij bent maar dat jij bepaalt wie jij bent en dat je dat mag laten zien. Stuk voor stuk stonden ze daar gisteren en lieten de wereld zien wie zij zijn met hun ziekte.

Hoewel er verschillende boodschappen waren woensdag, is de belangrijkste boodschap toch wel dat ondanks wat er in je lichaam of leven gebeurt, dat je er mag zijn en dat je mag streven naar het hoogste podium. Het laat zien dat je er mag zijn om wie je bent of dat nu met een lichaam of spraak is dat niet meewerkt. Of dat nou is met angsten en depressies. Het maakt niet uit want ondanks alles, kan je tot grote hoogten stijgen en kun je alle barrières overwinnen. Afgelopen woensdag was er hoop voor Amerika, hoop voor de wereld maar vooral hoop voor een ieder die dagelijks te maken krijgt met lichamelijke of geestelijke ongemakken.

Verandering is mogelijk

Hoewel Joe Biden en Kamala Harris nog maar net begonnen zijn en zichzelf nog moeten bewijzen, was afgelopen woensdag de aftrap naar meer. Het was de start van een nieuwe periode. Een nieuwe periode voor vrouwen en jonge meisjes die zich nu kunnen spiegelen aan de vrouwelijke vicepresident van Amerika. Een nieuwe periode voor een ieder die geconfronteerd wordt met een chronische ziekte. Een nieuwe periode voor een ieder die tegen spraakproblemen aanloopt. Een nieuwe periode voor een ieder die te maken heeft met angsten en paniekaanvallen. En ja, iedereen is anders maar juist woensdag liet zien dat ook al ben je anders, je mag er staan en zijn om wie je bent.

In de donkere tijden waarin wij leven, hebben wij licht nodig. Licht om in te bloeien. Licht om in te groeien. Licht om naar toe te werken. Elk lichtpuntje die er nu is, is er één om naar toe te werken. Laat een van die lichtpuntjes afgelopen woensdag zijn. Zoals Amanda Gorman het zei: “There is always light, if only we’re brave enough to see it. If only we’re brave enough to be it”. Laten we dat zijn, laten we dapper genoeg zijn om elke dag weer het licht te zien, hoe moeilijk het soms ook is.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com