Het is vandaag weer tijd voor een gast column van newly mommy: Marjolein. Zoals jullie eerder hier konden lezen stond zij op het punt van bevallen na een pittige zwangerschap. Inmiddels is haar mooie zoon Casper geboren en zijn zij met zijn drietjes aan het genieten. Maar wat gebeurt er met je lichaam tijdens je zwangerschap en hoe is het met je lichaam na de bevalling. Vandaag neemt Marjolein jullie mee in haar ervaringen.

Foto credit: Jan-Cees Lesage

PRE-BABY

Voor dat ik zwanger raakte was ik best tevreden met mijn lichaam. Het deed wat het moest doen en als ik naar mijzelf keek in de spiegel deed ik dat met een gevoel van tevredenheid en acceptatie. OK, er zijn altijd wel dingen die je anders zou willen als het kon, dat werkt bij (bijna) iedere vrouw wel zo. Ik ben geen enorme fan van mijn buik bijvoorbeeld.

Foto credit: Barbara van Vliet

TIJDENS

Toen ik zwanger werd kon ik niet wachten op het moment dat mijn buik ging groeien en je kon zien dat er leven in mij groeide. Maar dat duurde best een tijd….misschien het effect van zwanger zijn als  je dik bent, maar pas tegen de 7 maanden zwanger was er ook echt wat te zien! En dan nog moest ik soms mijn buik uitsteken zodat mensen het meteen zagen! Ondertussen zorgde mijn (zwangerschaps)diabetes voedingspatroon ervoor dat ik af viel (en dat mijn kleine mannetje uiteindelijk 2995 gram woog bij zijn geboorte) en, ondanks de buik, ik maar een kilo of 3 aan kwam. Ik keek nu naar mijn lichaam en vroeg mij af wat ervan over zou blijven.

Natuurlijk vraagt iedere zwangere vrouw zich dat af. Je weet dat nooit van tevoren. Maar ik wist het echt niet; ik zag dat ik afgevallen was, maar hoe veel eigenlijk? En wat zou dat betekenen voor mijn kleding? Hoe zou ik mij voelen zonder buik (in de weg) en een paar kilo minder? Hoe zou dat eruit zien?
Heel eerlijk gezegd, was ik de laatste paar weken wel meer bezig met mijn lichaam na de bevalling dan wat het op dat moment was. Die buik zat in de weg. Echt, ik moest mijn man vragen om mijn schoenen te strikken of een legging uit te trekken! Awkward! Maar daar zet je je snel overheen want je kan niet anders! Ik was trots op mijn buik(je) en wat er in groeide, maar het zat in de weg. En ik was misschien ook wel klaar met die (niet zo hele fijne) zwangerschap. Ik wilde mijzelf  en mijn lichaam weer terug.

POST-BABY

Foto credit: Jan-Cees Lesage

Mijn kleine mannetje is nu twee weken oud en ik ben niet alleen bijna 10 kilo kwijt (sinds de geboorte), maar de buik is weg en ervoor in de plaats zit er een groot litteken van een onverwachte (spoed) keizersnede. De wond is aan de buitenkant al goed geheeld, maar ik durf er eigenlijk niet zo goed naar te kijken. Ik ben er emotioneel nog niet mee in het reine, zo maar te zeggen, dat het is gebeurd, die keizersnede. Maar ik kan er niet omheen, de wond is groot (17 krammetjes!!! 17!!!) en diep (er worden drie sneden gemaakt) en ik voel ‘m continu.

Wat nou gewicht, wat nou maat kleding….Sure, zo zonder buik is erg fijn en ik beweeg een stuk makkelijker, maar het herstel van een keizersnede is lang (zo’n 6 weken) en staat voorlopig op nummer 1. Wat ik mij zo had voorgesteld een paar weken geleden (kilo’s lichter, nieuwe kleding, lekker naar buiten met mijn kind, actief mama zijn) moet ik helaas loslaten, want mijn lichaam heeft nu andere behoeftes. Ik zie die kilo’s minder wel, maar ik kan er op het moment nog weinig mee.

MIJN lichaam is het nog niet. En zal het waarschijnlijk ook nooit meer worden, niet meer zoals het was in ieder geval. Het heeft een kind gegroeid en er is een zware operatie op uitgevoerd. Best heel mooi en heftig. Heel naïef van mij om te denken dat ik hetzelfde lichaam weer terug zou krijgen. Nee, MIJN lichaam moet zich opnieuw uitvinden en dat heeft tijd nodig. En die tijd besteed ik de komende weken voornamelijk op de bank, met kind en een boek.

There is no way to happiness, happiness is the way!

Liefs, Marjolein

Mochten jullie Marjolein willen volgen, check dan haar blog Mijn Grote Geluk

Follow my blog with Bloglovin