Heel lang heb ik mijzelf een loser gevoeld, op heel veel gebieden. Ik had natuurlijk een rotzooi van mijn leven gemaakt, had het gevoel dat ik niets kon en niets zou bereiken en ik zorgde niet goed voor mijzelf waardoor ik mijn gezondheid verwaarloosde. Maar afgelopen week bereikte ik natuurlijk een hoogtepunt in mijn leven die een ontzettend grote impact had op mijn leven en ook op mijn eten.

Het gevoel van een loser en niet de moeite waard zijn, heb ik altijd weg gegeten. Dat gat probeerde ik altijd met eten te vullen. Het omgaan met spanning en emoties probeerde ik altijd op te lossen met eten. Ik had mijzelf aangeleerd dat als ik mij rot voelde of er gebeurde iets, dat ik dat altijd kon oplossen met eten. Ik zorgde dan niet alleen dat ik letterlijk en figuurlijk gevuld was maar ik bezorgde mijzelf ook een roes en kon alles even loslaten. Een groot onderdeel van de spanning en het loser gevoel was natuurlijk het feit dat ik in de schuldsanering ben beland. Het was ook mijn grootste excuus want wat had ik nou te bieden en wat had ik nou bereikt. Door deze gedachten hield ik mijn eigen vicieuze cirkel in stand en had ik continue het gevoel dat ik niks waard was.

Nu ik eruit ben, realiseer ik mij dat mijn grootste excuus ook mijn grootste vijand was als het ging om mijn eetstoornis. Door continue te denken dat ik niets waard was, versterkte ik niet alleen mijn gevoel maar zorgde ik er ook voor dat ik steeds meer eten nodig had en er continue mee bezig was. Feitelijk werd mijn loser en niet de moeite waard gevoel een nieuwe verslaving. Hoe vaker ik het zei, hoe harder ik mijzelf kon straffen en hoe dieper mijn angsten en gevoelens werden. Hoe meer redenen ik had om te eten en totaal weg te kwijnen bij een zak chips.

Afgelopen week is als een roes aan mij voorbij gegaan. Een hele andere roes, een winnaars roes. Want ik heb het maar mooi geflikt in 3 jaar. Een winnaars roes is een hele andere roes dan mijn eet roes en ondanks de spanning, de spannende tijd en de life changing gebeurtenis had ik mijn grote vriend eten niet nodig. Ik had het niet nodig om de gevoelens te dempen, ik had het niet nodig om een gat te vullen en ik had het niet nodig om in slaap te vallen. Er ging wel een paar keer door mijn hoofd “zal ik nu even een lekkere zak chips kopen om het te vieren want dat heb ik wel verdiend” maar ik deed het niet en ik kon de gedachte al heel snel weg wuiven. Deze roes voelt 100x beter dan de roes die ik altijd probeerde te bereiken met eten.

De wereld ligt aan mijn voeten, ook als het gaat om de keuzes die ik kan maken in eten. ‘Cause let’s face it, gezond eten is best een tikkeltje duur en niet altijd helemaal budget proof als het gaat om schuldsaneringsbudgetten. Er gaat een wereld van mogelijkheden voor mij open en ook daarin zal een last van mijn schouders vallen. Ik kan en mag nu hele bewuste en gezonde keuzes maken zonder dat ik mij hoef te houden aan mijn € 50,– per week budget waarvan ik alles moet doen en ik weet dat er niemand anders verantwoordelijk hiervoor is dan ikzelf. Ik heb het gedaan en dat gevoel is het echte winnaarsgevoel.

Hoe gaan jullie om met emoties en eten? Wat zijn jullie budget tips als het gaat om voeding?

Take care!

xoxo

Follow my blog with Bloglovin