Een van de pijlers in het revalidatie traject waarin ik nu zit, is het leren stellen van grenzen. Iets waar denk ik vooral heel veel vrouwen regelmatig tegenaan zullen lopen. Want hoe houd je alle ballen omhoog en zorg je er toch voor dat je niet over je eigen grenzen gaat? Waar liggen je grenzen en hoe ver kun je gaan? Wanneer gaat iemand je grens over en gaat diegene echt te ver? Vragen die wellicht als heel erg vanzelfsprekend zijn maar die in de loop van de jaren wellicht zijn verwaterd waardoor je grenzen ook verlegd zijn of misschien wel helemaal zijn verdwenen. Ik zal heel eerlijk toegeven dat toen ik aan dit traject begon, ik verre van bewust was wat mijn grenzen en mijn standaard motto was “niet zeuren maar doorgaan” en ik regelmatig mensen over mijn grens liet gaan.
Waar ligt je grens?
Maar hoe bepaal je nou waar je grens ligt? De belangrijkste stap in dit hele proces is bewustwording. Je bewust worden van je dagelijkse activiteiten, je bewust worden van hoe je je gedurende de dag voelt, je bewust worden van je emoties die je gedurende de dag voelt bij de activiteiten die je doet maar ook in je omgang met anderen en je bewust worden van de momenten waarop je bij jezelf denkt “ja wacht even, dit ging te ver” (of dat nou iets is wat je zelf doet of wat een ander doet of zegt). Pas als je je bewust bent, kun je voor jezelf bepalen wat je grens is. Dit is een proces wat tijd nodig heeft en soms ook van je vraagt om je kop uit het zand te trekken want soms is iets heel erg normaal voor je maar is het ook meteen je valkuil. Zo was bijvoorbeeld voor mij het een tweede natuur geworden dat ik hard werkte, vond dat je niet moest zeuren en gewoon moest doorgaan. Door die mentaliteit, ging ik keer op keer over mijn grens. Een grens die ook nog eens mijlen hoog lag want dat had ik dan ook nog bepaald voor mijzelf.
Hoe bepaal je je grens?
Welke stappen kun je zetten om gezonde grenzen te bepalen?
- Bepaal je grens duidelijk (hiervoor heb je dus dat stukje bewustwording nodig, anders kun je je grens niet bepalen);
- Begrijp waarom je grens op een bepaald punt ligt;
- Wees eerlijk over je grenzen;
- Verontschuldig je niet en ga geen uitleg geven;
- Bespreek je grenzen op een rustige en nette toon
- Let goed op grenzen die worden overtreden;
- Hou het dicht bij jezelf: dit is jouw grens en het heeft niets met de ander te maken;
- Praat erover met mensen in je omgeving zodat ze begrijpen waar je mee bezig bent;
- Luister naar je intuïtie. Vraag jezelf continue af of je je er goed bij voelt;
- Geef jezelf de tijd om hiermee om te gaan en wees lief voor jezelf. Je huidige grenzen zijn niet binnen 1 dag opgebouwd en je nieuwe grenzen hebben ook tijd nodig om zich te settelen;
Soms is het wel eens goed om geconfronteerd te worden met je eigen grenzen om te zien of ze je nog helpen of juist een valkuil zijn. Bij mij was het mijn lichaam die uiteindelijk de stekker eruit trok maar als dat niet was gebeurd dan zat ik waarschijnlijk nog steeds in dezelfde modus als een jaar geleden waarin ik heel veel van mijzelf moest en vooral niet moest zeuren. Iets met “elk nadeel heb zijn voordeel”.
Hoe ga jij om met grenzen? Ben jij je bewust van je eigen grenzen en of je hier wel eens over heen gaat?
Take care!
xoxo
Hele goede tips Marije. Het is zo belangrijk om je grenzen aan te geven om jezelf te “beschermen”. Ik moet zeggen dat ik er de laatste meer mee bezig ben omdat ik merkte dat het niet goed ging. Dat ik teveel hooi op mijn vork nam. Door af en toe nee te zeggen, merk ik dat het veel beter gaat.
Helaas is dat wel vaak de manier waarop je erachter komt dat je over je grenzen gaat. Dat is bij mij ook gebeurt, helaas wel in een heftige variant maar misschien was het ook wel goed omdat ik nu dit traject mocht doen en dus heel veel leer. Ik hoop dat het jou ook gaat lukken om heel vaak nee te zeggen 😉
Erg blij dat je je grenzen erkent! ! ! Een stukje kwetsbaarheid erkennen geeft kracht, paradoxaal genoeg.
Het voelt nu nog heel erg onnatuurlijk en onwennig maar goed, dat is met elke verandering. Nu doorzetten en volhouden
Ik heb mijn grenzen al heel wat leren verleggen.
Ik kon niet neen zeggen…
Ben ik beter in geworden.
Nee zeggen is een dingetje waar ik nog aan wil werken. Hoort bij het proces denk ik waar ik nu doorheen ga.
Ik ben er gelukkig steeds beter in geworden!
Lijkt mij een geweldig gevoel!
Heel herkenbaar dat je lichaam aangeeft dat het genoeg is! ‘Verontschuldig je niet en ga geen uitleg geven’ is een erg goede! Je bent niemand verontschuldigd over het hoe en waarom van je grens. Ik ga er nu steeds minder overheen en dat stukken beter moet ik zeggen!
Wat mooi dat het je nu lukt om steeds minder over je grenzen te gaan. Lijkt mij werkelijk een bevrijding.
Wauw wat een mooi stuk. De eerste stap, bewustwording en de grenzen bepalen lijkt mij best een opgave. Maar het lijkt mij ook fantastisch als de grens eenmaal bepaald is.
Dit stuk is een eye opener voor mij.
Het is confronterend en hard werken maar uiteindelijk denk ik wel de moeite waard. Ik zit nog helemaal in het proces maar heb er vertrouwen in dat het mij uiteindelijk heel veel gaat brengen. You can do it too, Nerin! x
Man, die grenzen… ben al jarenlang aan het trainen om ze aan te voelen en aan te geven, maar bak er nog steeds niet veel van. Vooral op mijn werk is het vaak: knop om en gaan.
Vind het ook lastig om genoegen te moeten nemen met een tandje minder hard.
Knop om en gaan, daar loop ik dus ook tegen aan. Op een of andere manier is een tandje minder hard echt heel moeilijk voor mij maar ik merk wel dat ik er baat bij heb.