Er zijn een aantal momenten in mijn lipoedeem reis waarin ik de wanhoop nabij was. Ik snapte niets meer van mijn lichaam, was ontzettend boos op mijn lichaam en alle zorginstituten en was ontzettend onzeker. Die onzekerheid zorgde er voor dat ik niet meer durfde te kijken naar mijzelf maar vooral naar anderen keek. Ik keek naar wat anderen deden, ik keek waar anderen baat bij hadden en greep dit soms aan als de laatste strohalm die ik had. Ik vond lipoedeem al ontzettend verwarrend maar door mij te spiegelen aan anderen, werd het nog veel verwarrender.Innerlijke reis
Dat ik door de lipoedeem redelijk wanhopig ben geweest, is geen groot geheim. Ik pakte alles aan waarvan ik dacht dat het mij kon gaan helpen maar stond toen nooit stil bij het feit of dit ook was wat ik nodig had. Ik keek niet verder dan het plaatje wat ik zag en realiseerde mij op dat moment ook niet dat wij allemaal anders zijn. Ja, wij hebben allemaal lipoedeem maar wij hebben niet hetzelfde lichaam, niet dezelfde levensstijl, niet dezelfde leefomgeving, niet dezelfde genen en ook niet dezelfde fase lipoedeem.
Mijn lipoedeem triggerde mijn onzekerheid enorm en ik had zo’n behoefte aan iets te vinden wat voor mij zou werken. Juist daardoor probeerde ik alles wat voor anderen wel werkte zonder er bij stil te staan of dit voor mij zou werken. Ik ging er helemaal in mee en iedere keer als het niet voor mij werkte, dan was ik boos en teleurgesteld. Tegelijkertijd zakte ik nog dieper in de put der wanhoop want waarom werkte het niet voor mij. Jarenlang zat ik vast in deze vicieuze cirkel.
You do you
Pas toen ik mijn arm brak en alles tot stilstand kwam, vond ik de rust om te gaan luisteren naar wat ik nodig had. Ik had rust nodig om los te komen van het altijd maar spiegelen aan anderen. Ik had rust nodig om te zien wat voor impact lipoedeem eigenlijk had op mij als persoon. Ik had rust nodig om te zien waar mijn valkuilen liggen. Ik had rust nodig om te beseffen dat wij allemaal anders zijn en dat er geen vast programma is dat voor ons allemaal werkt.
Ik had vooral de rust nodig om te leren dat ik anders ben dan anderen. Ik had rust nodig om te leren dat ik nog een diagnose heb die ervoor zorgt dat bepaalde zaken anders in mijn lichaam werken dan bij anderen. Ik had rust nodig om te gaan puzzelen en langzaam de juiste puzzelstukjes op zijn plaats te laten vallen. Ik had vooral rust nodig om uit te zoeken wat ik nodig heb en wat mij hopelijk op de lange termijn gaat helpen om ook de lipoedeem op zijn plaats te laten vallen. Ik had rust nodig om te leren wat goed is voor mij en dat dit alleen voor mij geldt. Ik had vooral rust nodig om tot stilstand te komen en niet altijd maar het gevoel te hebben dat ik mij moet bewijzen omdat mijn lichaam anders is door de lipoedeem.
Pas door rust kon ik mijzelf vinden en weer horen wat ik nodig had. Pas door rust kon ik lipoedeem en vooral de acceptatie ervan een plekje gaan geven. Lipoedeem is er altijd en juist dat maakt het zo belangrijk dat je altijd luistert naar wat jij nodig hebt. You do you.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
