Al op jonge leeftijd, leren wij vrouwen wat er van ons verwacht wordt. De media bombardeert ons met ideaal beelden van de ideale vrouw, het ideale lichaam, het ideale gewicht en de ideale look. De maatschappij heeft een bepaalde verwachting waar je als vrouw aan moet voldoen en marketeers springen daar handig op in met slogans en teksten. Maar geen van allen laat zien wat te doen als je anders bent dan het ideale plaatje en wat het met je doet als je anders bent dan het ideale plaatje. En toch proberen heel veel van ons het ideale plaatje na te streven. Ik heb dat ook heel lang gedaan.
Ideaal beeld
Voor de liposucties aan mijn benen had ik een ideaal beeld. In mijn hoofd had ik het perfecte plaatje van hoe ik eruit moest zien wat vooral gevormd werd door het lichaam wat ik had voordat ik de pil ging gebruiken en de lipoedeem explodeerde. Een beeld wat ik maar niet kon loslaten want het voldeed aan de plaatjes die wij voorgeschoteld kregen. Als ik nu de foto’s zie, dan realiseer ik mij terdege dat ik toen niets te klagen had over mijn lichaam maar het toch deed. Ik vond mijzelf te dik en had altijd wel een punt van commentaar. Puur en alleen omdat ik mij spiegelde aan wat de media ons voorschotelde.
Nu weet ik wel beter en weten we ook allemaal dat datbeeld makkelijk te manipuleren is met photoshop en filters. Maar dat beeld zat zo vast in mijn hoofd dat het iedere keer verschrikkelijk was om mijzelf te zien toen mijn lichaam begon te veranderen door de lipoedeem. Ik kon dat gewoon niet accepteren omdat ik mij zo vast hield aan hoe ik ooit was. Ik was vast besloten om ooit weer zo te worden en ik bleef eraan vasthouden. Door zo eraan te vasthouden, creëerde ik een onhoudbare situatie in mijn hoofd. Mijn lichaam bleef veranderen, toen wist ik niet dat het lipoedeem was en alles wat ik er aan deed, zorgde niet voor een verandering in mijn benen. Dat voelde keer op keer als een enorme teleurstelling en diep van binnen vond ik mijzelf de grootste loser die er bestond. Want hoezo kon ik niet aan mijn eigen plaatje voldoen? Waarom had ik niet die wilskracht?
Loslaten
Het plaatje in mijn hoofd loslaten van hoe het moest zijn, vind ik nog steeds lastig. Nog steeds spiegel ik mij aan een perfect plaatje ondanks dat ik weet dat dat een plaatje is wat lastig te bereiken is met lipoedeem. Hoewel de acceptatie dat ik lipoedeem heb en dat niet meer weg zal gaan, vind ik het toch lastiger om dat plaatje in mijn hoofd los te laten. Dat plaatje is namelijk een realistisch plaatje van hoe ik ooit was en soms doet dat best pijn als ik mij realiseer hoe de lipoedeem (en misschien ook wel de late diagnose) dat van mij heeft afgenomen.
Hoewel ik het een lastig proces vind, ben ik wel op de goede weg en kan ik inmiddels wat vinkjes zetten op mijn te accepteren lijstje. Wat best een prestatie is voor iemand die zo koppig is als ik en eigenlijk zich nergens bij wil neerleggen want wilskracht heb ik namelijk wel, ook al voelde dat heel lang niet zo. Het belangrijkste is dat ik mij ben gaan realiseren dat de perfecte media plaatjes gemaakte perfectie zijn en geen een vrouw daar aan voldoet. Dus waarom die strijd altijd maar aan willen gaan als vrouw met lipoedeem en jezelf in allerlei bochten wringen. Voor de wereld ben ik misschien niet perfect maar voor mijzelf ben ik wel perfect, zelfs met lipoedeem. En dat perfecte plaatje heb ik na het schrijven van deze blog door gescheurd.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
