De zomer en ik zullen nooit goede vriendinnen worden om de simpele reden dat mijn lipoedeem lichaam een eigen leven gaat leiden zodra de temperaturen omhoog gaan. Mijn innerlijke thermostaat gaat op standje extreem tropisch, ergens binnenin mij gaat er een fontein aan zweet open en als je dan denkt dat alle vocht wel uit je lichaam is, kan het ook nog zo zijn dat ik opzwel als een luchtballon. The joy of summer en een lipoedeem lichaam. Maar naast al deze ongemakken, is er nog een reden waarom de zomer en ik geen vriendinnen worden. Mijn lichaam is anders. Ik heb behoorlijk wat littekens na 3 lipo’s en 2 operaties aan mijn bovenarm. Ik heb huidoverschot boven mijn knieën en rare kwabjes onder mijn knieën. Ik heb een dubbel Michelin man lipoedeem rol bij mijn buik. Ik heb kipfilets xl bij mijn armen. Mijn lichaam is anders, mensen kijken daar nog steeds naar en in de zomer lijkt het net altijd even meer. Mensen zullen altijd blijven kijken naar lichamen die anders zijn maar hoe jij daarmee omgaat, is aan jou.
No shame on my game
Waar ik ooit droomde over een Doutzen Kroes like lichaam, weet ik nu dat ik dat nooit zal krijgen. En voordat iedereen nu gaat steigeren over de vergelijking, ik weet dat het een onrealistische vergelijking is. Dont worry. Waar ik vorig jaar zomer voor mijn gevoel de beste en mooiste benen ooit had na het ondergaan van de lipo’s, heeft het afgelopen jaar behoorlijk wat impact gehad op mijn lichaam. Vorig jaar zomer had ik ook overhangend vel boven mijn knieën, nog steeds kwabjes bij mijn heupen en waren mijn benen voor de maatschappelijke norm lange van perfect. Maar ze waren perfect voor mij.
Afgelopen jaar stond ik stil nadat ik zo nodig de vloer van een Marrokaans paleis van dichtbij wilde bekijken en niet alleen mijn bovenarm brak maar ook mijn beide benen zwaar kneusde. Na 3 lipo’s was dat niet echt handig maar het resulteerde erin dat ik volledig stil kwam te staan en maanden niets kon. Mijn lichaam veranderde weer en alles werd net een beetje erger. Misschien werd ik er ook een beetje onzekerder door want waar ik vorig jaar no shame on my game had, zie ik nu weer de blikken die naar mijn benen en lichaam gaan.
Do i care?
Natuurlijk heeft afgelopen jaar, 2 operaties binnen 10 maanden aan mijn bovenarm en alle veranderingen in mijn lichaam, impact op mijn gevoel over wie ik ben. Natuurlijk word ik er onzeker door dat mijn lichaam veranderd, dat ik toch weer verandering zie in de plekken waar lipoedeem zit en ik in volume toeneem. Natuurlijk ben ik gevoeliger voor de blikken van wild vreemde mensen en werkt het niet mee in mijn onzekerheid. Maar ik weet ook dat deze mensen niet mijn verhaal kennen. Deze mensen weten niet wie ik ben of wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt.
Ik weet dat wel. Ik weet van hoe ver ik kom en ik weet hoeveel ik afgelopen jaren heb doorstaan. Dus zou ik mij druk moeten maken om wat andere mensen van mij denken? Nee, dat zou ik niet hoeven doen. Maar ik doe het toch en iedere keer weer voel ik die onzekerheid opkomen die ik in de jaren voor mijn lipo’s ook voelde. Toen ik gevangen zat in een lichaam met enorme benen. Benen waar nu littekens opzitten die aangeven hoe enorm krachtig ik ben geweest al die jaren. En eigenlijk zou ik iedere keer als ik iemand zie kijken, mijn littekens moeten laten zien want die littekens vertellen mijn verhaal. Ik zou mij niet onzeker hoeven voelen over wat een ander misschien van mij denkt. Ik kan alleen maar heel veel trots voelen wetende wat voor reis ik heb afgelegd. En misschien moet ik de volgende keer gewoon mijn rechtermouw optrekken en dat enorme litteken laten zien wat ik nu op mijn arm heb .. dan zullen ze vast hun commentaar wel voor zich houden ;-).
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
