Lipoedeem is er altijd. Meestal op de achtergrond maar soms is er zo’n dag dat het ineens weer keihard op de voorgrond staat. Die momenten voelen voor mij altijd weer als een klap in mijn gezicht. Zo’n moment dat je weer even met je neus op de feiten wordt gedrukt en je je realiseert dat je lichaam niet normaal is. En dat is iets wat ik nog steeds moeilijk vind om te accepteren. Helemaal als het er voor zorgt dat speciale dagen, lastige dagen worden en oud zeer naar boven komt.
Schouders eronder

Afgelopen woensdag mocht ik als stembureaulid mijn bijdrage leveren aan het stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Op voorhand vond ik het al een beetje spannend want het zou een lange dag worden en dit was de eerste keer dat ik stembureaulid zou zijn. Vroeger zou ik mij daar niet druk om maken maar na het breken van mijn arm, is mijn leven stil komen te staan en ben ik niet meer zo actief geweest. Maar woensdag werd extra spannend want ik zat op een stembureau dat in een tent gevestigd was. Precies, buiten, de hele dag.

Nu kan ik wel tegen een stootje. Nu kan ik ook wel tegen kou en heb ik het eigenlijk altijd warm maar de hele dag buiten is toch wel andere koek. Ik maakte nog de grap “ik ben gelukkig goed geïsoleerd” maar dat was meer om mijzelf moed in te spreken. Maar na jaren leven met lipoedeem, ging de knop al snel om en zette ik mijn verstand op 0. Ik moest en zou door deze dag heen komen en mijn lichaam moest vooral niet zeuren.

Duivels dilemma

Hoewel ik enorm trots ben op het feit dat ik een knop in mijn hoofd kan omzetten en mij door een dag als afgelopen woensdag kan trekken maar die mindset heeft ook consequenties. Op zo’n dag ga je over grenzen en het feit dat het buiten was, zorgde ervoor dat ik dubbel zo hard over mijn grenzen ging. Maar ik had het ook niet willen missen want het is een ervaring voor het leven. En dan kom je dus voor het dilemma te staan: luisteren naar je lichaam met lipoedeem of je leven leven zoals ieder ander.

Mijn keuze in dit geval was het leven leven en de lichamelijke gevolgen dan maar even voor zoete koek slikken. Ik wil mijn leven niet meer laten bepalen door een chronische ziekte als lipoedeem maar ik ben mij wel bewust van het feit dat als ik een dag als afgelopen woensdag wil doen, ik de andere dagen dan een beetje moet inleveren. Ik ben mij bewust dat ik daarin heel bewust de keuzes moet maken en goed moet nadenken of ik het er voor over heb. Hoewel ik woensdagavond compleet verkleumd en met stijve spieren thuis kwam, ik donderdag ontzettend brak was en behoorlijke last had van mijn lichaam en vermoeidheid, ik ben blij dat ik het heb gedaan. En soms, soms moet ik dat het er gewoon voor over hebben want niemand neemt mij deze ervaring meer af.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com