Jarenlang heb ik geprobeerd om grip op mijn leven te houden terwijl mijn lichaam compleet de grip verloor. Al die jaren dacht ik steeds dat als ik maar begreep wat er met mijn lichaam gebeurde of wat er mee aan de hand was, dan zou ik de controle terug kunnen krijgen en mijn lichaam weer in het gareel krijgen. Dan zouden mijn benen weer normaal worden en zou ik weer net zo’n slanke spriet zijn als ik in mijn jeugd was. Jarenlang liep ik dietisten plat, volgde ik allerlei dieten en bleef ik maar proberen om op een manier de controle terug te krijgen. Het enige wat ik deed was mijn kop in het zand steken en mij vasthouden aan een beeld van het meisje wat ik was.
Controle verliezen
Des te meer ik op een manier de controle probeerde te behouden door kneiterhard voor mijzelf te zijn en mij dood te hongeren met weer een of ander shake dieet, des te meer verloor ik de controle. Als ik gewicht verloor was ik in de gloria maar als ik alles weer aankwam en mijn benen alleen maar erger werden, storte ik in een enorme diepe put waar alles zwart was. Maar dat was niet wat ik liet zien. Ik deed net alsof het niets met mij deed, haalde mijn schouders op en deed gewoon weer een poging.
Toen ik in 2015 de diagnose lipoedeem kreeg, dacht dat alles ging veranderen want nu wist ik eindelijk wat ik had. Toen ik in 2018 eindelijk lipoedeem liposucties kon doen, dacht ik dat alles ging veranderen en ik een nieuwe start kon maken. Er was alleen een ding dat ik vergat en dat was dat ik nog steeds de Marije was die al die jaren controle en grip op haar leven had leren houden. Een diagnose en de liposucties veranderden dat niet. Ik was nog steeds dezelfde persoon maar met een diagnose van een chronische ziekte die onvoorspelbaar is.
(On)gecontroleerd leven
Na al die jaren zoeken naar de oorzaak van de verandering in mijn lichaam, zou je denken dat ik wel wist wat ik nodig had en kon doen om de lipoedeem leefbaar te maken en te houden. Maar eigenlijk weet ik dat nog steeds niet. Het is elke dag nog steeds puzzelen en afwachten hoe ik mij lichamelijk voel. Maar dat is het niet alleen. Ik ben jaren zo streng voor mijzelf geweest door altijd maar de controle te proberen vasthouden op een verkeerde manier, dat ik eigenlijk opnieuw moet leren leven.
Leren waar ik als persoon baat bij heb. Leren wat mijn lichaam baat bij heeft. Leren wat goed voor mij is. Leren waar ik blij van word. Leren wie ik ben met een chronische ziekte en hoe ik daarmee om ga als ik niet een goede dag heb. Leren hoe ik op een gezonde manier gecontroleerd kan leven zodat ik de lipoedeem in toon kan houden en toch ook lief ben voor mijzelf. Het is elke dag weer puzzelen, niet alleen met mijn lipoedeem lichaam maar vooral met het hoofd wat jarenlang niet wist dat ze lipoedeem had en zo streng voor zichzelf was.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
Marije ,je had ook Truus kunnen heten. Dit is ook mijn verhaal,alleen weet ik het sinds oktober.2022 dat ik lip/lympoedeem heb. Deze maand word ik 71. Deze problemen heb ik al heel lang maar mijn probleem was dat ik altijd te horen kreeg van ,meid maak je niet zo druk ,je bent nu eenmaal een kopie van je moeder nou en dat weet ik dus nu pas ,mijn moeder had dit ook.
aah wat vervelend dat u er zo lang mee heeft gelopen en alleen maar te horen kreeg dat “het erbij hoorde” :(.
Het is idd erfelijk maar de een heeft het erger dan de ander. Het zou iig fijn zijn als de diagnose eerder kwam en niet af wordt gedaan als een kopie van je moeder zijn.