On her journey to becoming a better version of herself, she embraced her fears and insecurities

Het laatste jaar is voor mij een bijzondere reis geweest. Een reis waarin ik mijzelf beter leerde kennen, mijn angsten en onzekerheden onder ogen begon te zien en op weg ben naar een betere versie van mijzelf. Een reis die er elk moment weer is en niet zal stoppen. Een reis die mij laat inzien dat ik mij te lang heb verstopt achter mijn eigen onzekerheden, twijfels en angsten. De schaamte voor mijn lichaam zorgde er voor dat ik heel veel niet meer deed door de angst voor kritiek.

Omhelzen van mijn onzekerheden

Mijn onzekerheden heb ik heel lang weg gestopt en ik bouwde een muur om mij heen. Een muur van boosheid, verdriet en frustratie die mij moest beschermen tegen de wereld. Ik creëerde een heel ander beeld van mijzelf dan dat ik misschien wel werkelijk ben. Ik werd geleefd door mijn eigen onzekerheden en zij bepaalden de manier waarop ik in het leven stond. Ik wilde er niet over praten. Ik wilde niet op de foto. Ik had overal kritiek op en tegelijkertijd legde ik de lat nog veel hoger. Ik moest en zou de wereld laten zien dat ik oké ben en de wereld aan kan.

In dat hele proces van overleven, ging ik totaal aan mijzelf voorbij en liet ik mijn eigen onzekerheden mij tot iemand worden die ik misschien wel helemaal niet was. Iemand die niet de verantwoordelijkheid nam voor haar fouten. Iemand die vooral heel veel van anderen vond maar niet naar zichzelf kon kijken. Iemand die naar de buitenwereld heel leuk positief deed maar van binnen een brok negativiteit was. Iemand die probeerde een imago hoog te houden maar van binnen afbrokkelde. Iemand die vooral niet wilde laten zien dat ze heel erg kwetsbaar was en soms moeite had met staan te blijven (letterlijk en figuurlijk).

Transformatie

Ik moest letterlijk rock bottom vallen om te kunnen veranderen. Om in te zien dat je wel super woman kan zijn maar dat super woman ook een grens heeft en soms tegen haar eigen onzekerheden aanloopt. Om in te zien dat je oké bent zoals je bent als je dat maar vooral zelf vindt en dat het niet uitmaakt wat de buitenwereld van je vindt. Om in te zien dat het gaat om jou en niemand anders. Om in te zien dat geluk van binnenuit komt en je niet in de buitenwereld kan vinden (hoewel dat soms wel makkelijk zal zijn).

Ik moest diep naar binnen gaan om te erkennen wie ik ben en toe te geven dat ik soms kwetsbaar ben. Dat ik soms moeite heb met mijn lichaam. Dat ik het labeltje van een chronische ziekte draag die mij soms beperkt in het leven maar die vooral heel veel invloed heeft op hoe ik eruit zie. Maar dat dat labeltje niet is wie ik ben. Ja, ik heb een ander lichaam. Ja, ik heb andere benen en armen. Ja, ik zie er anders uit maar dat zegt niets over wie ik ben.

Boosdoener

Heel lang zag ik mijn lipoedeem benen als de boosdoener. Als degene die alles  in de wereld tegen hield. Maar heel lang zag ik de wereld ook als boosdoener die er voor zorgde dat mijn leven niet zo geworden is zoals ik hoopte dat het zou worden. Ik zocht continue een excuus buiten mijzelf om maar achter te kunnen verschuilen. Het grootste excuus ben ik zelf en niemand anders.

Het keerpunt kwam toen ik van mijn excuses en onzekerheden mijn kracht begon te maken. Eerlijk zijn tegenover mijzelf en toegeven dat ik soms heel erg verdrietig word door de lipoedeem en alle beperkingen waar ik tegenaan loop. Door eerlijk te zijn naar mijzelf, kon ik ook weer eerlijk zijn naar de wereld en mij losbreken van de zorgvuldig opgebouwde muren waarvan ik dacht dat zij mij zouden beschermen tegen de wereld.

It’s oké

Mijn reis is pas net echt begonnen. Mijn reis naar de beste versie van mijzelf. Een beste versie van mijzelf met een lichaam dat lipoedeem heeft en veranderingen in mijn lichaam kan veroorzaken. Maar mijn lichaam is maar een omhulsel van wie ik ben en dat omhulsel hoort bij mij. Dat omhulsel heeft misschien wat aanpassingen nodig maar dat omhulsel heeft mij ook de afgelopen jaren beschermd toen ik de wereld even niet aan kon.

Het is oké om onzeker te zijn. Het is oké om je onzekerheden te omhelzen en ze onderdeel te laten zijn van wie jij bent. Het is oké om eens toe te geven dat er momenten zijn dat je je onzeker voelt.

Het is vooral oké om jij te zijn en altijd te gaan voor de beste versie van jezelf.

Take care!

xoxo