Heel wat jaren ben ik ontzettend boos geweest op de wereld omdat ik geen antwoorden kreeg op de vragen waarom mijn lichaam veranderde. Ik was boos op alles en iedereen. Mijn woede en irritatie kwamen er op de vreemdste momenten uit en ik zag de wereld als iets zwarts. Pas eind 2017 kon er een knop in mijn hoofd omgezet worden toen dr. Plusje tijdens een consult zei dat lipoedeem hebben gewoon pech is en dat ik daaraan niets kon doen. Voor mij begon toen pas de reis naar acceptatie van lipoedeem.

Giftige gedachten

Mijn hoofd en lichaam was tot dat bewuste consult gevuld met boosheid en irritatie. Het niet snappen van je lichaam, het niet begrijpen van de veranderingen, het onbegrip van medici, de mening van de maatschappij en de muur van onbegrip bij de verzekering. Het stapelde zich allemaal op en in mij woedde een vulkaan die continue actief was. Neem daarbij de keiharde mening die ik had ontwikkeld over mijzelf en de negatieve stem die maar op mij bleef inbeuken.

Die borrelende vulkaan zorgde er voor dat er maar iets hoefde te gebeuren wat mij niet zinde, of ik ontplofte. Soms op het verkeerde moment. Soms tegen de verkeerde persoon. Soms om de verkeerde oorzaak. Al mijn woede en frustratie kwam eruit en op dat moment vond ik dat gerechtvaardigd. Ik realiseerde mij toen niet dat deze boosheid voortkwam uit onmacht en frustratie veroorzaakt door de lipoedeem.

Het begint bij jezelf

Mijn boosheid en frustratie kwam ook voort uit het feit dat ik de lipoedeem niet kon en wilde accepteren. Ik was niet van plan iets te accepteren dat zo’n impact op mijn leven had. Die boosheid zorgde ervoor dat de vulkaan in mij bleef borrelen. Ik was blind en doof voor alles wat ik zag of hoorde. Ik vond het oneerlijk dat ik hier mee moest dealen en ook nog eens geconfronteerd werd met het feit dat mijn budget verre van toereikend was voor liposucties. Het bleef stapelen en ik werd steeds onaardiger voor mijzelf en de wereld om mij heen.

Mijn acceptatie proces begon pas tijdens het liposuctie traject en daarna toen de rust kwam. Langzaam ging de knop om en kon ik lipoedeem een betere plek geven. Een proces dat met vallen en opstaan gaat. Maar ik moest dat zelf doen en ik moest zelf die knop omzetten. Ik moest zelf met mijn demonen, angsten en trauma’s aan de slag. Ik moest zelf de stap zetten naar omdenken en anders naar de wereld leren kijken. Lipoedeem gaat niet weg door liposucties en dat kan ik niet veranderen maar de manier waarop ik naar mijzelf, mijn lichaam met lipoedeem en alle hobbels die we moeten nemen kijk, dat kan ik wel veranderen. Hoe frustrerend een chronische ziekte als lipoedeem ook is en hoe groot de impact op je leven ook is, jij bepaalt hoe je ermee om gaat.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com