Een van de dingen die ik een groot deel van mijn volwassen leven heb gedaan, is ontzettend streng voor mijzelf zijn. Vooral de jaren waarin ik niet wist dat ik lipoedeem had maar ook de jaren vlak na mijn diagnose. Niet weten wat ik had, de diagnose van een ongrijpbare chronische ziekte en een lichaam wat maar bleef veranderen, zorgde ervoor dat ik alleen maar strenger voor mijzelf werd. Het was het stemmetje in mijn hoofd die maar bleef herhalen dat ik niet goed was door mijn lichaam en dat zorgde ervoor dat ik de bankschroef steeds harder aandraaide en steeds weer over mijn eigen mentale en fysieke grenzen ging.
Stretching the boundaries
Des te meer de lipoedeem begon te groeien in mijn lichaam, des te meer verloor ik de grip op mijn leven en lichaam. Maar dat zag ik zelf niet meer omdat ik zo driftig bezig was met de controle te behouden door enorm streng te zijn voor mijzelf. Het was een rare vicieuze cirkel waarin ik vast zat en die mij totaal niet hielp bij het managen van mijn lipoedeem of goed voor mijzelf te zorgen. Door continue mijn grenzen op te zoeken en deze steeds weer een stukje op te schuiven, putte ik mijzelf volledig uit op emotioneel en lichamelijk gebied. Maar ik moest door, ik moest altijd door ongeacht hoeveel pijn of ongemak ik had door de lipoedeem.
Zo hield ik voor mijzelf een heel ongezond regime in stand en maakte ik het leven voor mijzelf soms ondragelijk. Ik bleef mijzelf pushen om door te gaan want naast de bewijsdrang naar de wereld dat ik met een lichaam als de mijne gewoon kon meedraaien, was het vooral de bewijsdrang naar dat negatieve stemmetje in mijn hoofd. Ik moest en zou bewijzen dat ik het kon: niet alleen staande blijven maar ook zorgen dat mijn lichaam zou veranderen. Ik was blind voor de signalen dat ik het verkeerd aanpakte op deze manier.
Controle loslaten
Ik zat in een gevaarlijke rollercoaster waarbij selfcare niet mijn prioriteit was, zelfs niet na de drie liposucties die zoveel impact hadden. Tot ik gedwongen tot stilstand kwam en letterlijk gedwongen werd mijn leven op een andere manier te leven. Ik leerde op de harde manier om de controle los te laten en mijn grenzen weer te respecteren. Wellicht was dit wel de grootste vorm van self care voor mij: leren loslaten, de strenge innerlijke criticus eens laten zwijgen en eens wat verwijderen van de eeuwige to do list.
Het is een lastig proces want ik heb langer geleefd met lipoedeem en de strenge innerlijke criticus dan die paar jaar dat ik (gedwongen) begon met mijn leven te veranderen. De lipoedeem is er nog steeds, weliswaar beter te managen, maar dat stemmetje begint milder en zachter te worden. Ja, hij is er nog steeds maar ik kijk er anders naar. Ik realiseer mij steeds meer dat mijn lipoedeem er helemaal geen baat bij heeft als ik enorm streng ben en ik mijzelf alleen maar kwaad doe als ik zo door zou gaan. Mijn lipoedeem heeft meer baat bij bewustwording, controle loslaten en elke dag checken wat ik nodig heb.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Pexels.com
