Als kind bestond mijn leven uit school, sporten en leuke dingen doen. Sport was mijn leven, al op hele jonge leeftijd. Zwemmen, schaatsen, tennis, dansen, hardlopen .. elke dag was er een training en elk weekend zat vol met wedstrijden of uitvoeringen. Sporten zit in mijn genen en het werd mijn conditionering. Sport was mijn basis en blauwdruk. Sport was mijn grote liefde en uitlaatklep. Toen mijn benen langzaamaan anders werden door de lipoedeem, werd mijn grote liefde ineens een vijand en tegenstander.
Levenslijn
Sporten is altijd mijn levenslijn geweest. Hetgeen waar mijn hart sneller van ging slaan. Elke dag weer was het mijn source of life. Zelfs op vakanties was geen zwembad veilig en trok ik braaf mijn baantjes voor de training die ik mee kreeg. Ik liep met twee vingers in mijn neus een rondje om de Gaasperplas, zwom de zeemijl op hele jonge leeftijd en had altijd meer dan genoeg energie. Toen rond mijn 18e mijn lichaam en benen begonnen te veranderen, werd sporten steeds moeilijker. Maar ik bleef het proberen en de drive bleef in mijn hoofd aanwezig. Maar iedere keer liep ik tegen een muur op van benen die niet wilden meewerken. Hoe groot mijn drive ook was, elke keer werd ik terug gefloten. Maar ik ging door en luisterde niet naar mijn lichaam wat regelmatig resulteerde in blessures en pijn omdat mijn knieën, onderbenen en enkels het gewicht van mijn bovenbenen niet konden dragen. Niet alleen lichamelijk liep ik tegen een muur aan maar ook geestelijk.
Wrok en boosheid
Heel lang heb ik mij ontzettend boos gevoeld en laaide er een bepaalde wrok in mij op. Boos omdat ik een stom lichaam had waardoor ik niet kon sporten. Boos omdat ik een lichaam had wat veranderde want toen ik niet meer dagelijks sportte, kwam ik ook aan en werd mijn lipoedeem erger. Wrok omdat mijn leven niet meer was zoals ik het gewend was. Mijn verwachtingen van het leven kwamen niet overeen met de blauwdruk waar ik mee was opgevoed en ik kon hier simpelweg niet mee overweg. Het lukte mij niet om mijn blauwdruk en verwachtingen aan te passen. Het lukte mij niet om een nieuwe manier te vinden om met mijn lichaam om te gaan en toch bleef ik het proberen. Tot afgelopen jaar en ik tot de conclusie kwam dat sporten niet alleen niet meer lukte omdat mijn benen continue vol liepen maar ook omdat ik van een uur sporten 3 dagen bij moest komen.
Verwerking
Het was pas een paar weken geleden dat mijn boosheid en verdriet naar buiten kwam. Ik las een comment onder mijn crowd funding waarin iemand zei dat “gewoon sporten en gezond eten” de oplossing was voor lipoedeem want haar had het geholpen. Hoewel deze mevrouw mij niet persoonlijk kent,mijn lichaam niet kent en mijn (sport) geschiedenis niet kent, raakte het mij tot het diepst in mijn ziel en heb ik er heel wat tranen om gelaten. Mijn sport hart bloedde want ik wil niets liever dan sporten en ik weet hoe belangrijk bewegen is. Ik wil niets liever dan in beweging zijn en elke dag weer kunnen trainen. Ik wil niets liever dan mijn lichaam in beweging krijgen en spierpijn te hebben van het sporten ipv de lipoedeem of fybromyalgie. Ik wil niets liever dan spark the fire within en mijn levenslijn weer in beweging te laten komen. Maar nu gaat het niet. Het gewicht in mijn bovenbenen is te zwaar en de lipoedeem heeft mijn benen teveel aangetast om nog te kunnen bewegen.
Hoop
Ik moest door dit verdriet. Niet alleen om mijn blauwdruk en verwachtingen van het leven aan te passen maar ook om weer hoop te krijgen. Hoop om door te zetten en ervoor te zorgen dat ik dit jaar de benodigde liposculptuur operaties kan ondergaan. 2018 wordt mijn jaar. 2018 wordt het jaar waarin ik weer kan gaan bewegen en de eerste stappen op mijn levenslijn weer kan zetten. Natuurlijk weet ik dat ik niet meteen een rondje Gaasperplas zal kunnen lopen als ik ben geopereerd maar stiekem is die ambitie er wel. Stap voor stap I will be back en zal ik mijn sport passie weer kunnen oppakken. Na jaren van verdriet en boosheid, heb ik eindelijk weer hoop. Hoop om mijn blauwdruk van het leven waar te maken en weer vrij te kunnen bewegen.
Never let your hope go, hoe moeilijk je het ook hebt!
Take care!
xoxo
Heel mooi geschreven, respect!
Dank je wel!
Super mooi beschreven..ik ben de afgelopen jaar 5x geopereerd en was ook een sportvrouw voir de operaties ging dat niet meer..tussen de operaties door heb ik Yoga gedaan en dat was heel fijn.Nu ben ik weer 3x per week in de sportsschool en wil vanaf April weer op mijn paard gaan zitten.. dit alles is pijn vrij..Ga ervoor het leven wordt weer een Feest maar luister wel naar je lichaam
Aaah wat fijn om te lezen! Dat geeft mij ook weer hoop voor de beslissing die ik heb genomen.
Mooi geschreven Marije! En wat een leuke foto’s. Ik hoop zo dat je alles weer kunt gaan doen na de operaties, gun het je zo.
Aaah thx! We gaan ervoor 😀
Ik besef mij door jouw stuk, dat ik vaker mijn zegeningen moet tellen. Ik hoop voor jou dat je straks ook wat meer kunt gaan genieten van wat je graag doet.
Sowieso altijd je zegeningen tellen .. voor je het weet is het voorbij
Ik hoop dat er van die zuurkoppen zijn die het begrip lipoedeem niet snappen en het nu wel inzien dat je met slechts gezond eten en bewegen er wel van af komt.
Ik vind het een heel mooi stuk geworden en de foto’s die je hebt geplaatst zijn heel bijzonder. Ik hoop dat je dadelijk meer kunt genieten.
Dat moeten opgeven is zo moeilijk… Wel super dat je weer hoop krijgt door die liposuctie, gun het je van harte dat je weer op kunt bouwen straks!
Voor mij was dit zo met dansen, dat gaat niet meer op mijn benen. En ook al dans ik alweer een tijdje met rolstoel, ik vond het afgelopen weekend superspannend om weer tussen mijn oude clubje buikdanseressen te dansen, maar dan dus met rolstoel.
Jeetje wat heftig om dit te lezen. Ik kan mij die frustratie heel goed voorstellen! Ik hoop dat je straks weer kunt genieten, ook van het bewegen!