Selecteer een pagina

Op mijn (bijna) 42ste heb ik moeten concluderen dat mijn leven niet is gelopen zoals ik het ooit had bedacht als jong meisje. Ik ben geen zakenvrouw van het jaar geworden op mijn 40ste, ik heb geen flitsende carrière gemaakt en op relatie vlak heb ik geen beste score. Er zijn altijd meerdere redenen waarom iets anders kan lopen maar voor mij heeft lipoedeem daar een grote rol in gespeeld. Niet alleen de uiting van lipoedeem maar vooral dat wat lipoedeem geestelijk met mij deed. Het maakte niet alleen mijn lichaam kapot maar het maakte vooral het beeld wat ik van mijzelf had kapot. Dat beeld waarop ik mijn dromen en verlangens had gebaseerd.

Onzekerheid en zelfbeeld

Hoewel ik iemand ben die vindt dat je een eigen verantwoordelijkheid hebt en altijd eerst moet kijken wat je eigen aandeel is, geef ik de lipoedeem wel de schuld van een aantal beslissingen die ik heb genomen. Lipoedeem heeft mij ontzettend onzeker gemaakt en doen twijfelen aan de persoon die ik was. Het hebben van lipoedeem zorgde er voor dat ik vond dat ik geen goed persoon was en dat ik vooral heel erg boos werd. Wellicht ook omdat het bij mij ontzettend lang heeft geduurd voordat ik wist wat ik had en alles wat ik tot aan de diagnose deed, eigenlijk niet lukte en voelde als falen.

De onzekerheid, twijfels en het slechte zelfbeeld zorgden ervoor dat ik beslissingen nam op basis van een verkeerde motivatie en daardoor in verkeerde situaties terecht kwam die het leven alleen nog maar moeilijker maakten. Ik maakte het leven voor mijzelf alleen nog maar moeilijker en was continue in een gevecht met mijzelf. Ik verloor het vertrouwen in mijzelf en anderen want als je jezelf niet langer kan vertrouwen, hoe kun je anderen dan vertrouwen. Mijn lichaam leefde een eigen leven, in mijn hoofd zat een negatieve stem die niet alleen alles neer haalde maar ook onzekerheid veroorzaakte en ondertussen nam ik beslissingen die het leven niet beter maakte. Continue was ik in strijd met mijzelf en ik viel steeds dieper in een put die oneindig leek.

Never too late

De weg naar Rome is niet in een dag gebouwd en de gevolgen van lipoedeem ook niet. Het is een opeenstapeling van gebeurtenissen, beslissingen, twijfels en onzekerheden die er voor zorgen dat het leven niet zo loopt als je had verwacht. Hoewel ik in 2015 de diagnose lipoedeem kreeg, ben ik daar 5 jaar later nog steeds elke dag mee bezig want je wist niet zomaar 20 jaar even uit. Gedurende die 20 jaar heb ik mijzelf compleet afgebroken en verloor ik mijzelf en mijn dromen. Het is soms lastig om je te beseffen hoe anders je leven is geworden dan hoe je het altijd bedacht had.

Maar je bent nooit te oud om je dromen op te pakken of aan te passen en ze na te streven. Misschien op een aangepaste manier omdat je nu simpelweg lipoedeem hebt en dat niet weg gaat maar het is nooit te laat om dat te doen waar je hart blij van wordt. 20 jaar heeft de lipoedeem mij belemmerd om het leven te leven wat ik voor ogen had en misschien was dat ook wel niet het leven wat ik moest nastreven maar ik heb nog heel wat jaren te gaan en de lipoedeem gaat niet meer bepalen hoe ik mij voel. Dus hoe je je ook voelt of wat je ook denkt over jezelf, je bent het simpelweg waard om te doen waar jij je goed bij voelt en je dromen na te streven. Wie denkt de lipoedeem immers wel wie ze is?

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com