Laatst zag ik een video voorbij komen van Mel Robbins (een Amerikaanse life guru die zelf op latere leeftijd de diagnose ADD kreeg) over hoe de zee eigenlijk het leven symboliseert. Het klinkt misschien heel erg zweverig maar als je er over nadenkt, symboliseert de zee het leven met lipoedeem precies. De ene dag is je lichaam rustig en kom je de dag goed door. De volgende dag is je lichaam onrustig, pijnlijk en is de dag doorkomen een crime. Net als de zee, die de ene dag een rustig oppervlak heeft, de volgende dag heel erg onrustig is en soms rustig begint maar onrustig eindigt met mega golven.

Accepteren

Iedereen kan het accepteren dat de zee grillig is en nooit hetzelfde. Als je dagje strand in het water valt omdat het grijs weer is en de zee te hoge golven heeft, dan mopper je misschien even maar uiteindelijk zal je het toch moeten accepteren dat het niet gaat zoals je hoopte. Waarom is het dan toch zo moeilijk om het leven met lipoedeem soms te accepteren? Waarom vechten we vaak zo hard om slechte dagen toch goed door te komen, ook als we daarvoor over onze grenzen heen moeten gaan?

Het accepteren van een chronische ziekte die elke dag je leven compleet kan bepalen, is het allermoeilijkste wat er is. Tegelijkertijd is het het allerbelangrijkste wat er is om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Elke dag is leven met lipoedeem weer een uitdaging en voor iedereen is die anders. Waar de een geen energie heeft, heeft de ander een pijnlijk lichaam. Stuk voor stuk dingen waar wij dagelijks mee worden geconfronteerd.

Loslaten

Accepteren van een ziekte die je je hele leven met je mee moet dragen en die elke dag je leven zal bepalen, is moeilijk. Het is heel erg moeilijk want ik heb regelmatig momenten gehad dat ik echt de lipoedeem even uit wou zetten en wou roepen “vandaag even niet” maar dat kan niet. Het enige wat wel kan is accepteren maar vooral loslaten. Loslaten dat mijn leven niet meer gaat zijn zoals het was toen ik nog geen last had van de lipoedeem. Accepteren dat mijn leven niet meer gaat zijn zoals het was maar dat dit ook is hoe mijn leven gaat zijn.

Mijn leven zal niet elke dag een kabbelende zee zijn maar er zullen dagen zijn dat ik amper mijn bed uit kan komen door de pijn die de lipoedeem zal veroorzaken en die voor behoorlijk wat golven in mijn deining zullen veroorzaken. Net als dat vechten tegen de zee geen zin heeft, heeft vechten tegen de lipoedeem op slechte dagen geen zin. Stap voor stap heb ik geleerd dat de slechte dagen erbij horen en dat ik niets bereik door continue over mijn grenzen te gaan. Soms moet ik gewoon accepteren dat er dagen zijn dat de lipoedeem het even van mij wint maar dat dat niet direct betekent dat het morgen weer zo is. Maar door die acceptatie, maakt het mijn leven met lipoedeem wel iets makkelijker en geniet ik meer van de goede dagen die voelen als een rustige, kabbelende zee.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com