Over 5 dagen staat mijn eerste lipoedeem operatie gepland. Een operatie die inmiddels van groot belang is geworden voor het behoud van mijn mobiliteit en gezondheid. De afgelopen maanden zijn dan ook een bijzondere reis geweest en ik weet dat er ook nog een bijzondere reis te wachten staat. Deze operaties zijn namelijk veel meer dan de lipoedeem cellen uit mijn aangetaste benen halen. Deze reis is namelijk een levensveranderende transformatie die gepaard gaat met vallen en opstaan, het overwinnen van angsten en onzekerheden maar vooral een reis van zelf liefde en belemmerende overtuigingen aanpakken.

Overwinnen van angsten en onzekerheden

De afgelopen maanden zijn enorm intensief geweest omdat ik mij ontzettend bewust ben van de impact van mijn lipoedeem op mijn mentale gezondheid en ik heb dan ook heel wat werk verzet om te staan waar ik nu sta. In 2015 had ik mij er bij neergelegd dat ik maar vrede moest hebben met de vorm van mijn benen en dat er geen oplossing zou zijn want die was simpelweg te duur. De jaren die daarop volgden waren jaren waarin mijn onzekerheden groeiden en ik eigenlijk vast kwam te staan in het leven. Mijn belemmerende overtuiging dat niemand mij toch zou accepteren met mijn benen en lichaam was vast gebeiteld in mijn hoofd. Deze belemmerende overtuiging was zo sterk, dat ik feitelijk mijn leven op slot deed en een immens grote angst creerde voor het doen van nieuwe dingen maar ook voor oude dingen die ik wel deed creeerde ik een angst. Allemaal gebaseerd op de angst om te falen en afgewezen te worden.

Lipoedeem beperkt mij niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Al die keren dat ik dacht “zal ik” en maar niet deed omdat ik bang was afgewezen te worden op mijn uiterlijk. Al die keren dat ik kansen liet lopen omdat ik bang was afgewezen te worden op mijn uiterlijk. Continue zat daar de belemmerende overtuiging in mijn achterhoofd. Een overtuiging die zei dat ik niet goed genoeg was om het omhulsel waar ik grotendeels niets aan kan doen.

Gewoon doen

De afgelopen maanden heb ik een aantal dingen gewoon gedaan. Ik heb angsten aangepakt door gewoon te doen. Ik word dit jaar 40 en heb (thank god) nog nooit op een operatie tafel gelegen. Een van mijn grootste angsten was op een operatie tafel belanden en toch ga ik dit jaar 3 operaties tegemoet.  Ik heb jaren geleefd met schulden en belemmerende overtuigingen rondom geld. Toch heb ik mijn handtekening gezet onder een operatie offerte waar een behoorlijk bedrag op stond en maakte ik afgelopen weekend de eerste betaling over. Twee weken terug vloog ik naar Frankrijk met in mijn achterhoofd de vervelende ervaring die ik vorig jaar had bij de security. Dit keer liep ik op iemand af van de security en legde mijn situatie rondom mijn benen uit waardoor ik begrip creerde en ik vlekkeloos door de douane ging. Als ik in het eerste half jaar van 2018 iets geleerd heb, dan is het wel dat je soms dingen gewoon moet doen zonder na te denken over je angsten en zonder te luisteren naar dat stemmetje wat gebaseerd is op je belemmerende overtuiging. Dus naast dat de operaties mij mijn bewegingsvrijheid gaan terug geven, heeft het mij de wijze les van “gewoon doen” al gegeven en dat is al een enorme rijkdom op zich.

Verantwoordelijkheid nemen

Laat ik voorop stellen dat de komende operaties niet zaligmakend zijn en mij niet zullen verlossen van de chronische ziekte lipoedeem. Ik zal geen Doutzen Kroes benen krijgen maar ik ga wel mijn bewegingsvrijheid terug krijgen en dat is mij heel wat meer waard. Ik ben mij er tevens van bewust dat lifestyle een hele belangrijke factor is in mijn herstel en naar mijn toekomst toe. Hiervoor moet ik wel mijn bewegingsvrijheid terug hebben zodat ik het kan bewerkstelligen op een manier die goed voor mij voelt. Deze reis is niet een reis van “even” opereren maar een reis van bewustwording, leren, vallen en opstaan, verandering en dankbaarheid. Deze reis is een reis van je eigen verantwoordelijkheid nemen en zorgen dat je de kans benut die je nu krijgt. Ik had namelijk mijn handtekening kunnen zetten en gewoon kunnen gaan zitten afwachten tot het zo ver is en dan maar denken dat als ze die lipoedeem cellen eruit halen, de poorten van de hemel open gaan en ik niets meer hoef te doen.

Mijn verantwoordelijkheid heb ik genomen met als resultaat dat ik mij nu krachtiger voel dan ooit en weet dat het goed gaat komen. Ik werkte heel hard aan mijzelf om te staan waar ik nu sta. Ik zorgde dat ik de juiste mensen om mij heen verzamelde die mij niet alleen motiveren maar ook soms op mijn plek zetten en mijn gebullshit niet pikken. Ik werkte elke dag aan mijn mindset en ben elke dag weer dankbaar voor hetgeen ik wel heb. Ik leerde mijzelf kennen en kon zo beter voor mijzelf zorgen. Ik leerde mijn eigen behoeften kennen en leerde vooral om niet meer te handelen uit onzekerheid of angst. Ik leerde dat ik dankbaar mag zijn voor de lieve mensen die ik nu om mij heen heb en die mij door dik en dun steunen zonder oordeel. Mijn ouders, mijn vrienden, kennissen, buren en natuurlijk mijn lieve lezers en volgers die vanaf de eerste blog over lipoedeem met mij mee leven.

Door het doorbreken van mijn angsten, ben ik mij pas gaan realiseren hoe mooi mijn leven nu is en de mensen die nu in mijn leven zijn. De lipoedeem operaties zijn de kers op de taart na een periode keihard werken en zullen de rijkdom die ik nu al heb alleen maar groter maken.

Take care!

xoxo