In 2014 vroeg ik voor mijn verjaardag een armband met daarin de tekst “veni, vidi, vici” omdat ik door een moeilijke tijd ging en een sprankje van hoop nodig had. Leven met lipoedeem zorgt er eigenlijk levenslang voor dat je dagelijks een sprankje hoop nodig hebt omdat je nooit weet hoe je dag en lichaam gaat zijn. De armband sleepte mij jarenlang door de moeilijke momenten heen en zelfs tijdens mijn 3 liposucties bleef hij om mijn pols zitten als een bevestiging van hoop en kracht.

Loslaten

Toen ik in oktober 2019 geopereerd moest worden aan mijn arm, moesten al mijn sieraden af en ook de armband met “veni, vidi, vici” moest af. Toen ik die operatie in ging had ik nog hoop dat het goed zou komen maar het werd uiteindelijk een gebed zonder end waarin ik de hoop along the way verloor en de armband ergens in een hoek smeet omdat ik er niet meer in geloofde. Een armband met hoop die mij jarenlang door moeilijke jaren en pijnlijke liposucties had gesleept, had zijn kracht verloren voor mijn gevoel.

Toen ik mijn hoop verloor, verloor ik ook mijn kracht om te vechten. Waar ik mij door 3 liposucties en het herstel heen had gevochten, was ik nu die vechtersmentaliteit kwijt. Een perfecte voedingsbodem voor lipoedeem want stilstand is achteruitgang en daar doen de lipoedeemcellen het geweldig op. In dat opzicht is het zo’n geniepige ziekte die elke mogelijkheid aangrijpt om weer te gaan groeien. Naast alle arm ellende, kwam er ook nog een hoop lipoedeem ellende op mij af.

Kracht in jezelf

Ergens vorig jaar realiseerde ik mij dat hoop en kracht uit jezelf kan komen en dat jijzelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Hoe spiritueel dit ook klinkt maar alleen jij kan de stap zetten om het proces waarin je zit om te draaien. Hoe moeilijk en pijnlijk het ook is. Alle keren dat ik huilend en vloekend in de sportschool stond omdat ik niet meer kon en wilde, waren alle keren dat ik een middelvinger opstak naar de lipoedeem. Ook al voelde dat toen niet zo.

De armband heeft heel lang in een zakje in de kast gelegen omdat ik niet meer geloofde in de kracht die ik er eerder uit putte. Maar gisteren heb ik hem toch uit zijn zakje gehaald en om de pols van mijn kapotte arm gedaan. Gewoon als een reminder dat ik altijd kracht en hoop uit mijzelf kan halen maar dat dat soms een duwtje nodig heeft. Ook op de dagen dat de lipoedeem mijn ass kickt. Er is altijd wel een sprankje hoop te vinden, hoe moeilijk de dag ook is.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Pexels