De titel van deze blog klinkt niet al te positief en misschien had ik er een maar achter moeten zetten. Maar het leven is niet altijd leuk, voor niemand niet. Iedereen heeft zijn ups and downs, zijn goede en slechte dagen. Iets waar je misschien nog meer mee wordt geconfronteerd als je moet dealen met een chronische ziekte die dagelijks een enorme impact op je heeft. Mijn favoriete quote was altijd “suck it up buttercup” want ik vond dat je niet moest zeuren en vooral moest doorgaan. Iets wat werd gevormd door het feit dat ik de diagnose lipoedeem (en alles wat daarbij kwam kijken) niet wilde en kon accepteren. Ik had genoeg slechte dagen waarop ik amper uit bed kon komen maar die dagen mochten er niet zijn van mij. Op die dagen moest ik vooral doorgaan en vooral niet zeuren.
Het leven is gewoon niet altijd leuk
De afgelopen drie maanden heb ik heel wat dagen gehad dat ik ontzettend baalde en geen zin in de dag had. Niet eens door de lipoedeem maar door de breuk in mijn bovenarm die mij dusdanig beperkt dat mijn leven grotendeels stil kwam te staan afgelopen maanden. Waar ik vorig jaar in juli aan het liposuctie voor mijn benen begon en in precies deze periode ook nog in herstel was, werd ik toen niet zo beperkt op mijn slechte dagen en bruisde ik van de energie. Hoewel ik mij toen ook wel echt zielig vond op sommige dagen, was ik vooral heel erg dankbaar voor alles wat ik terugkreeg na de liposucties.
Misschien waren die slechte dagen na mijn liposucties wel een voorproefje op deze periode. Het kon namelijk nog erger en voor het eerst werd ik heel bewust met mijn neus op de feiten gedrukt dat je slechte dagen soms alleen maar kan accepteren en ze er mag laten zijn. En soms gewoon moet laten zijn want het heeft weinig zin om van jezelf te verwachten dat je een berg energie hebt na een slapeloze en onrustige nacht omdat je pijn had. Anderhalf jaar geleden had ik toen gewoon door gegaan en had ik mijzelf eens goed toegesproken want opgeven was geen optie.
Slechte dagen mogen er zijn
Opgeven doe ik nog steeds niet. Ik denk niet dat dat in de aard zit van vrouwen die met lipoedeem of lymfoedeem moeten leven. Ik denk dat er in iedere vrouw, die met deze ziektes leeft, een ware warrior leeft die elke dag weer op staat en de strijd aangaat met het leven. Je moet immers enorm sterk zijn als je met een chronische ziekte leeft en gewoon wilt meedraaien met de maatschappij. Alleen is er natuurlijk wel een verschil tussen niet opgeven en altijd maar doorgaan. Zeg ik nu heel wijs want inmiddels ben ik mij daar wel bewust van. Ik moest er echt heel hard voor vallen en flink wat schade aan mijn lichaam voor krijgen maar inmiddels is het kwartje gevallen.
Slechte dagen mogen er gewoon zijn. Of het nou een dag is dat je niet kan opstaan door de pijn in je lichaam. Of een dag waarop je totaal geen energie hebt. Of een dag dat de tranen hoog staan omdat niets lijkt te lukken. Het is oké, die dagen mogen er zijn en ja, het leven is dan gewoon ronduit stom. Simpel, daar hoef je je niet voor te schamen. Suck it up buttercup en accepteer dat het zo is. Ga niet jezelf proberen te bewijzen dat het anders kan omdat dat van jezelf moet want je lichaam gaat alleen maar meer pijn doen en je zal jezelf er echt niet verder mee helpen. Het leven is soms gewoon stom en soms is het enige wijze om dat dan te accepteren en het uit te zitten. Leven met een chronische ziekte is al een gevecht op zich elke dag dus ga dan niet nog eens een extra gevecht aan als je een slechte dag hebt. Op de goede dagen moeten we al genoeg warriors zijn om de dagen door te komen.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
