Inmiddels zitten wij een paar dagen in de derde lockdown. Weer wordt er veel van ons gevraagd. Weer wordt er gevraagd om ons aan te passen. Iets wat je eigenlijk elke dag moet doen als je een chronische diagnose hebt als lipoedeem of lymfoedeem. Elke dag moeten wij ons aanpassen aan de dag, hoe wij ons voelen en wat wij lichamelijk en geestelijk aankunnen. Elke dag worden wij op de proef gesteld door onze chronische aandoening en wordt er van ons gevraagd om ons weer aan te passen aan de omstandigheden.
Dwars door alles heen

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit de beste ben geweest als het gaat om mij aanpassen aan de omstandigheden veroorzaakt door lipoedeem. Simpelweg omdat ik niet wilde accepteren dat ik ziek was en een chronische diagnose kreeg die ik mijn hele leven bij mij zou moeten dragen. Ik dacht namelijk dat als ik maar gewoon dwars door alles bleef gaan, de lipoedeem er gewoon niet zou zijn en de impact op mijn leven minder zou zijn.

Mijn dwarsheid heeft mij heel lang kunnen op de been kunnen houden. Ook al bleven mijn benen groeien, ik bleef doorgaan en geloven dat dit voor mij de beste oplossing was om door het leven te gaan. Ik negeerde de roep van mijn lichaam als ik weer eens teveel had gedaan. Ik negeerde mijn hoofd als ik mij bewust werd van wat ik deed en hoe ik mijn lichaam op de proef stelde. Maar ergens hield het mij ook op de been en het zorgde ervoor dat ik door kon gaan.

Focussen op wat wel kan

Nu weet ik dat ik toen misschien niet de juiste keuzes maakte in mijn acceptatie proces of hoe ik omging met de lipoedeem. Wat ik wel uit die periode heb meegenomen is dat, ondanks alles, het altijd belangrijk is om je te blijven focussen op wat wel kan. Ook als de lipoedeem of lymfoedeem je flink te pakken neemt op een dag. Of in de situatie waarin wij nu weer zitten. Het is altijd heel makkelijk om te kijken naar wat allemaal niet meer kan maar dat maakt je echt niet gelukkig.

Natuurlijk heb ik vaak genoeg momenten gehad dat ik het niet meer zag zitten en meer keek naar wat ik niet meer kon. Ik werd er alleen maar ongelukkiger door en kwam eigenlijk geen stap verder. Ik moest zelf die stap zetten om naar de dingen te kijken die ik nog wel kon en daar het beste uit halen. Iets wat niet altijd makkelijk was maar uiteindelijk was het wel de moeite waard. Iets waarvan ik hoop dat we dat de komende tijd allemaal kunnen gaan doen: focussen op wat wel kan ipv alleen maar klagen wat we niet kunnen doen.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com