Lief 2019,

Your last day has come .. een dramatische afsluiter op deze laatste dag van jouw jaar. 2019 je was raar, ging heel snel en soms kon ik er niets mee. Een van mijn beste vriendinnen vatte je in één zin samen voor mij: “Het jaar waarin je het meest op de bank en in bed lag omdat je begon met herstellen en eindigde met herstellen”. De kortste en misschien wel meest simpele samenvatting van mijn 2019. Een jaar met een rollercoaster aan emoties, heel hard werken aan mijzelf en stomme pech met een enorme impact. Toch ben ik niet boos op je 2019, ik had gewoon een tussenjaar waarin ik mijzelf eindelijk begon te leren kennen en accepteren. Maar de wereld draait natuurlijk niet alleen om mij (hoewel ik soms wel dat gevoel had met alle zorg die ik nodig had) want er gebeurde nog veel meer in jouw jaar en het is tijd om met deze laatste blog van 2019 terug te kijken op dit jaar.

Extremen

Bron ANP

2019 was een jaar van extremen. Extreem raar weer zoals hittegolven en noodweer op plekken waar de zon gewoon hoort te schijnen. Extreem rare natuurverschijnselen zoals vulkanen die ineens uitbarsten. Extreem on Nederlandse praktijken met protesterende boeren, leraren en zorg medewerkers. Extreem rare mensen zoals het gezin in Ruinerwolde wat jarenlang verstopt zat en die niemand gemist had. Extreem harde protesten in Hong Kong die al vroeg in het jaar begonnen en inmiddels nog door gaan. Extreem domme acties van een van de machtigste mannen van de wereld of wel de human Cheeto. Extreem mooie sport prestaties van Ajax, de Oranje leeuwinnen, Max Verstappen en de Nederlandse handbal vrouwen. Extreme chaos rondom de Brexit en de gevolgen daarvan. Extreme euforie toen bleek dat de Grand Prix terugkeerde naar Zandvoort en Duncan Lawrence het Songfestival won. Extreem grote verliezen met grootheden als Martine Bijl, Karl Lagerfeld en rapper Feis die ons verlieten. Extreem verdriet toen de iconische Notre-Dame in de brand bleek te staan en toen Ajax net niet de finale haalde van de Champions League. Extreme verwarring want soms snapte ik niets meer van het stikstofbeleid of de toeslagen affaire bij de belastingendienst. Extreme verbijstering over televisie uitzendingen waar dingen werden gedaan die niet door de beugel konden en waardoor reality tv zoals Temptation Island ineens van de buis werd gehaald. 2019, je was extreem en vooral intens.

Terrorisme

Net als voorgaande jaren was terrorisme ook weer een hot topic. Eigenlijk zou ik willen dat ik deze paragraaf niet zou hoeven te schrijven. Maar in 2019 kwam terrorisme ineens heel erg dichtbij. Iets waar iedereen al jaren voor vreesde werd werkelijkheid en Nederland had de eerste terroristische aanslag te pakken. Maar 2019 was ook het jaar waarin bleek dat terrorisme niet van een kant komt maar dat het van meerdere kanten komt zoals bleek uit de aanslag op de twee moskeeën in Nieuw-Zeeland of de aanslagen in Amerika. Er waren dit jaar heel wat gekken die besloten dat zij het heft in eigen hand moesten nemen en voor zichzelf goed wisten te praten dat het oké is om mensen te vermoorden vanuit je eigen overtuigingen.

In eigen land hadden wij nog een vorm van terrorisme en dat was de oorlog in de onderwereld waarbij er heel wat slachtoffers vielen. Met in september het ultieme dieptepunt: de moord op advocaat Derk Wiersum. De ultieme aanval op onze rechtsstaat door meedogenloze criminelen. Die zich wellicht veilig waanden in Dubai maar waarvan de meest gezochte man in Nederland toch uiteindelijk gevonden werd en direct werd uitgeleverd om hier berecht te worden. Niet alleen de onderwereld leek meedogenloos ook gewoon simpele mensen gingen ten onder aan steek- en schietpartijen. Nog nooit las ik zoveel berichten van mensen die waren neergestoken en geschoten. Soms een paar in een week en soms een paar in een maand maar het leek ineens of geweld tegen elkaar gemeengoed was geworden in 2019. Terrorisme blijkt veel meer lagen te hebben dan aanslagen die gepleegd worden door terroristen. Soms zit terrorisme hem ook in burgers die hun woede niet meer kunnen controleren en uiteindelijk terugvallen op het gebruik van geweld. Wellicht is het een idee als we dat gewoon achterlaten in 2019?

Persoonlijk

Tja, wat kan ik over 2019 zeggen behalve dat het een raar jaar was. Ik knalde het jaar in met nieuwe benen en had het gevoel dat ik dansend dit jaar door ging komen. Weliswaar duurde het herstel van de drie liposucties allemaal wat langer en moest ik er hard voor werken om op de been te blijven. Was 2018 een jaar van bloed, zweet en tranen, zo was 2019 een jaar van zweet, tranen en een hoop frustraties want het ging niet altijd zoals ik wilde of eigenlijk had verwacht. Ik dacht namelijk dat 2019 aan mijn voeten lag en ik eindelijk alles ging bereiken wat ik al die jaren opzij had geschoven omdat ik mij door mijn benen niet goed genoeg voelde en misschien nog wel meer niet de moeite waard voelde. Ik leerde vooral dat het hebben van verwachtingen je uiteindelijk alleen maar teleurstellingen kunnen opleveren. De rollercoaster van 2018 zette zich eigenlijk nog even voort in 2019 en dat was iets wat ik eigenlijk niet had verwacht. Het zorgde ervoor dat ik halverwege het jaar letterlijk en figuurlijk van alles afstand wilde nemen omdat mijn hoofd overliep. Ik nam afstand van social media en liet mijn blog soms ook even voor wat het was. I took care of myself en keek naar wat ik nodig had. Een stap die misschien nog wel groter en gedurfder was dan het hele herstel traject aan het begin van het jaar. Het zorgde er niet zozeer voor dat ik mijzelf terug vond maar dat ik wel opnieuw aan mijzelf kon gaan bouwen en mijzelf leerde kennen zonder de muren van vet die jarenlang mijn bescherming waren.

Na maanden van hard werken en investeren in mijzelf en mijn lichaam, was daar de wel verdiende vakantie naar Marokko. Een land wat al heel wat jaren op mijn to visit lijstje stond, met name Marrakech. Vast besloten om een geweldige vakantie te hebben, uit te rusten en mijn inspiratie weer te laten stromen, verliep het allemaal wat anders en was het juist Marrakech die mijn bottle neck bleek te zijn door domme pech. Het verhaal is inmiddels bekend en het is ook bekend dat mijn leven eind september stil kwam te staan door de breuk in mijn bovenarm die meer impact bleek te hebben dan ik in eerste instantie dacht. Of die mijn oude ik wellicht dacht. Nog bijkomend van de val, op de grond zittend in het koninklijk paleis had ik al bedacht dat als het een breuk was, het een week of 6 zou duren en dat ik dan weer de oude zou zijn. Misschien was het de adrenaline die toen tegen mij sprak, maar nu lach ik erom. Hoewel de impact vele maten groter was dan ik ooit had kunnen bedenken toen ik op de paleisvloer zat, ook deze maanden waren een wijze les. Een les in tot stilstand komen en ervaren wat rust je kan brengen. Een les in totaal blanco worden en een leeg hoofd hebben. Een les in niet meer hoeven of moeten omdat het simpelweg niet kon. Een les van leven zonder druk en strenge stemmetjes die heel veel vinden. Hoe sukkelig mijn val ook was, het was wel een val met heel veel wijze lessen die mij veel zullen gaan brengen in 2020. In ieder geval dat ik wat voorzichtiger moet zijn, mijn voeten goed moet optillen en niet meer zo’n stunt moet uithalen ;-).

Lieve allemaal, ook al was ik niet de beste blogger dit jaar, dank jullie wel voor alle lieve comments, privé berichten en trouwe bezoeken aan Plus een Beetje. 2019 was niet mijn beste blogjaar maar wie weet wat 2020 ons gaat brengen. Het jaar waarin Plus een Beetje 5 jaar bestaat. Ik doe niet aan goede voornemens of doelen dus ik heb ook nog geen idee wat ik dit jaar allemaal ga doen en eigenlijk vind ik dat ook wel eens lekker. Gewoon de vrijheid om te doen en laten wat ik zelf wil en waar ik zin in heb. Ik kan alleen maar ontzettend dankbaar zijn voor de lieve lezers die ik heb en ik hoop dat jullie in 2020 ook gewoon weer bij mij komen lezen. Vanuit het diepst van mijn hart, wens ik jullie een geweldige jaarwisseling en ik hoop dat 2020 jullie alles gaat brengen waar je naar verlangt. Wees vooral lief voor elkaar en voor jezelf.

Take care!

xoxo

Bron stockafbeeldingen: Unsplash.com