Dat 2020 een raar jaar is, dat zal niemand ontkennen. Dat 2020 een intens jaar is, dat zal ook niemand ontkennen. Dat er in 2020 heel veel naar buiten is gekomen waar we nooit direct echt bij stil hebben gestaan, is een feit. Beroepen die wij vanzelfsprekend vonden, bleken ineens cruciaal. Maar er kwamen ook diep gewortelde maatschappelijke zaken aan het licht zoals instutioneel racisme. Zaken waar wij ons niet eens bewust van zijn of bij stil staan.  Kiley Reid schreef het boek “Zo’n leuke leeftijd” waarin duidelijk blijkt hoe diep geworteld sommige overtuigingen zitten als het gaat om onderscheid maken op basis van huidskleur.

Zo’n leuke leeftijd – Kiley Reid

Alix Chamberlain is een vrouw die krijgt wat ze wil, en ze heeft er haar beroep van gemaakt om andere vrouwen te laten zien hoe je dat doet. Ze is dan ook geschokt als haar babysitter, Emira Tucker, ’s avonds in de plaatselijke delicatessenwinkel wordt aangesproken door een beveiliger, die bij het zien van de jonge zwarte vrouw met een witte peuter een ontvoering vermoedt. Een kleine menigte is er getuige van, een omstander filmt alles, en Emira voelt zich vernederd. Alix staat erop de situatie recht te zetten.

Emira is 25. Ze staat op het punt haar ziekteverzekering te verliezen, heeft geen idee wat ze met haar leven aan moet en is zich bewust van Alix’ behoefte om haar te helpen. Maar als zich tussen beide vrouwen een verrassende connectie openbaart, blijkt die al snel alles wat ze over zichzelf, en elkaar, dachten te weten overhoop te gooien.

Vol empathie en scherpe maatschappelijke kritiek is Zo’n leuke leeftijd een verrassende debuutroman over de complexe realiteit van volwassenwording, en wat het betekent om iemand als “familie’ in je leven op te nemen.

Bron tekst + afbeelding: Bol.com

Mijn mening

Ik moest dit boek even op mij laten inwerken en vond het lastig om er een recensie over te schrijven. Niet omdat ik het een slecht boek vond, ik vond het een geweldig boek dat makkelijk weg leest op een luchtige manier. Maar het onderwerp is zwaar en ontzettend beladen. Hoewel de schrijfster het boek heeft geschreven alsof het een chicklit is waarin de struggels van verschillende vrouwen wordt beschreven, wringt het toch en gaf het mij regelmatig een moment van kippenvel. Kippenvel omdat dit boek de wortels van het maatschappelijke probleem bloot legt op een hele simpele maar indringende wijze.

Eerlijk is eerlijk, ik als witte vrouw zal nooit kunnen voelen hoe het is om in een bepaald beroep gedrukt te worden op basis van huidskleur. Ik als witte vrouw zal niet kunnen weten hoe het voelt om door een wildvreemde beschuldigd te worden van diefstal op basis van mijn huidskleur. Ik als witte vrouw zal nooit weten hoe het voelt als een werkgever misbruik maakt van zijn/ haar privileges en denkt dat dit geoorloofd is. Ik als witte vrouw zal mij nooit hoeven te verdedigen om mijn huidskleur. Ik als witte vrouw zal nooit weten hoe het is om al 1-0 achter te staan in de maatschappij gebaseerd op mijn huidskleur, naam of afkomst. En dat is precies wat dit boek blootlegt. Soms denken we dat we het oh zo goed doen en roepen er nog steeds mensen dat er geen racisme is maar lees dit boek en kijk dan maar eens goed om je heen. Dit boek maakt je bewust van hoe het daadwerkelijk is in de hedendaagse maatschappij.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash.com