Selecteer een pagina

Begin 2022 had ik nooit kunnen bedenken dat er dit jaar nog een moment zou komen dat ik weer plezier in lezen zou krijgen en er een moment zou komen dat ik boeken weer zou verslinden. Ergens along the way in de rollercoaster van mijn gezondheid, raakte ik mijn plezier en passie voor het lezen kwijt en soms vond ik dat best jammer. Er waren genoeg momenten dat ik verlangde om even te kunnen verdwalen in een boek om mijn zorgen te kunnen vergeten. Gelukkig was er dit jaar een vakantie naar Kos waar ik uren op een strandbedje lag te lezen en waar ik mijn passie voor lezen weer terugvond. Inmiddels heb ik dit jaar heel wat boeken verslonden en ontdekte ik nieuwe schrijvers dankzij de #booktok trend. Een van die schrijfsters is Colleen Hoover en ik ben dit jaar groot fan van haar geworden. Vandaag een review van haar boek “Reminders of him“, het tweede boek dat ik van haar las. Benieuwd of ik net zo enthousiast ben als dat ik over “It ends with us” was? Lees dan snel verder.

Reminders of him – Colleen Hoover

Na vijf jaar in de gevangenis vanwege een tragische fout keert Kenna terug naar de plek waar het misging. Ze wil een rol spelen in het leven van haar inmiddels vierjarige dochter, maar iedereen lijkt vastberaden om Kenna bij haar weg te houden. De enige link met haar verleden is Ledger Ward. De twee krijgen een band, maar als iemand daar ooit achter zou komen, zouden ze het vertrouwen van hun vrienden en familie op het spel zetten. Hoe meer hun relatie zich ontwikkelt, hoe groter het risico wordt

Bron: Bol.com

Mijn mening

De boeken van Colleen Hoover hebben niet de aller gezelligste onderwerpen maar lezen wel als een trein weg. Beide boeken die ik tot nu toe van haar heb gelezen, worden vanuit de perspectieven van de twee hoofdpersonen geschreven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel heel erg prettig lezen vind. Waar het boek “It ends with us” over een geweldige relatie ging, zo gaat “Reminders of him” over een tragisch verlies met verwoestende gevolgen voor alle personages in het boek. Fenna keert na een tijd in de gevangenis terug naar de plek des onheils omdat haar dochter daar nog woont en die terugkeer neemt een onverwachte wending.

Het begin vond ik nogal duister en donker geschreven, het kostte wat moeite om het grotere beeld te zien en ik vond de personages wat warrig uit elkaar te houden in het begin. Maar dat komt omdat je de achtergrond op dat moment niet weet en deze pas later in het boek duidelijk wordt. Maar Colleen Hoover heeft dit met zoveel passie en emotie geschreven, dat je al snel mee gesleurd wordt in het verhaal. Het leest weer als een trein en mijn tranen zaten op een bepaald punt in het boek behoorlijk hoog omdat je helemaal mee wordt getrokken in de emoties van Fenna. Ik ben altijd een beetje huiverig om een vervolg of een ander boek van een schrijver te lezen als het 1e boek wat ik gelezen enorm goed was. Maar Colleen Hoover heeft mijn verwachtingen weer overtroffen en echt een tranentrekker van een boek geschreven waar je de koude herfst- en wintermaanden wel mee doorkomt.

Bron stock afbeeldingen: Pexels.com