De woensdagen zullen een wekelijks terugkerend thema hebben: Woman Crush Wednesday. Bekende en onbekende vrouwen die het verdienen om in de spotlight te staan. Gewoon omdat wij vrouwen elkaar wel wat meer mogen eren en op een voetstuk mogen plaatsen. We are all special!
Op Pinkstermaandag was op NPO 1 de documentaire “De OK-vrouw” te zien. Een documentaire die gaat over Halina Reijn en waarin zij gevolgd wordt in het jaar waarin zij 40 wordt. De documentaire draait om het verdriet over haar ongewenste kinder- en partnerloosheid. Een taboe doorbrekende documentaire waar aan de ene kant veel lof over was en aan de andere kant uiteraard veel kritiek op kwam. De documentaire laat niet alleen haar verdriet maar ook haar eenzaamheid zien. Voor veel vrouwen die ongewenst geen kinderen hebben en rond de 30 – 40 zijn een hele herkenbare documentaire. Er lijkt in Nederland een taboe te heersen op De OK-vrouw en met deze documentaire doorbreekt Halina samen met regisseur Gülsah Dogan deze stille taboe en laat zien wat het met een vrouw doet.
Halina Reijn is een gevierde actrice en schrijfster. Zij is een onderdeel van de Toneelgroep Amsterdam waar zij in diverse stukken heeft gespeeld zoals “Hamlet”, “Maria Stuart”, “La voix humaine” en “het Temmen van de Feeks”. Naast toneel schittert zij in internationale en nationale films zoals “Ik omhels je met 1000 armen”, “Zwartboek”, “Valkyrie” (naast Tom Cruise) en “de Eetclub”. Ook was zij te zien in series als “Pril Geluk”, “Baantjer”, “Fort Alpha” en “zuster Jackie”. Naast haar drukke bestaan als actrice, schrijft Halina diverse colums voor het tijdschrift Jan, de Uitkrant en het Vlaamse DM Magazin. Ook heeft zij een aantal jaar columns geschreven voor de Viva en is zij schrijfster van de psychologische roman Prinsesje Nooitgenoeg en publiceerde zij samen met Carice van Houten het boek AntiGlamour waarin zij beide een kijkje geven in hun leven op een rauwe en open manier.
In “de OK-vrouw” laat Halina een andere kant van de gevierde actrice zien. Waar het lijkt of zij een geweldig leven heeft dat gevuld is met glitter en glamour, zie je in “de OK-vrouw” de keerzijde van haar roem. Een overvolle agenda, veel reizen maar ook veel alleen zijn en het alleen thuiskomen in een leeg huis. Je ziet haar worstelen met vraagstukken over liefde, ouderschap, haar verleden en haar toekomst. In deze documentaire zie je een hele kwetsbare en soms ook eenzame vrouw die struggelt met belangrijke vraagstukken in haar leven en ondertussen het allerbeste van haar leven probeert te maken. Iets waar veel vrouwen van haar leeftijd die nog geen kinderen en partner hebben tegenaan lopen. Vrouwen die regelmatig met de vraag geconfronteerd worden of het niet eens tijd is voor kinderen en de opmerkingen naar hun hoofd krijgen dat je er niet jonger op wordt. Een keiharde kant van de maatschappij waar mensen vaak niet bij stil staan wat het met de persoon in kwestie doet. In Nederland is het maar normaal dat je kinderen krijgt en een partner hebt. Het lijkt wel of het vrouw zijn in Nederland automatisch gelinkt wordt aan moeder en partner van zijn. Of je er als vrouw pas doet als je kinderen en een partner hebt. Vrouwen die dat niet hebben, vallen er dan toch buiten en passen niet in het ideale Nederlandse plaatje. Vrouwen die gezien worden als te ambitieus en carrière bitchen waar er voorbij wordt gegaan aan het feit dat er misschien een reden is waarom deze vrouwen kinderloos zijn en waar er voorbij wordt gegaan aan het immense verdriet wat dit soms geeft.
Ik zal eerlijk toegeven dat ik heel lang een bevooroordeeld beeld heb gehad van Halina Reijn maar dat de afgelopen jaren compleet heb bijgesteld toen ik haar boeken ging lezen. Vooral AntiGlamour heeft mijn kijk op haar veranderd en zag ik een heel normaal persoon die net is zoals jij en ik. Op tv en in interviews komt Halina misschien wat elitair en dwars over. Iemand who doens’t care what the world thinks about her en ook niet schroomt om de discussie aan te gaan over wat iemand vindt. Iemand die leeft in niet alleen een wereld van glitter en glamour maar ook in een wereld van kunstenaars, toneelacteurs, schrijvers en andere artistieke mensen. Een beetje de vreemde eenden in de bijt. Met de documentaire “de Ok-vrouw” heeft Halina een hele andere kant van zichzelf laten zien. Een kant die je raakt en die misschien ook wel herkenbaar is. De strijd met eenzaamheid, de strijd met levensvragen en de strijd met het vrouw zijn. Door haar kwetsbaarheid te tonen, laat zij ook zien wat een ontzettend krachtige en moedige vrouw zij is door dit taboe te doorbreken en een soort boegbeeld te worden voor de ongewild kinderloze vrouwen. Ik heb hier diep respect voor.
Wat vinden jullie van Halina Reijn? Wat vinden jullie van het taboe de Ok-vrouw?
Take care!
xoxo
Ik vond haar eerst ook niet zo maar mijn mening is ook bijgedraaid. Ik vind het plaatje zoals het zou ‘moeten’ ook vreselijk en moet zeggen dat ik ook regelmatig ‘moet’ uitleggen waarom ik geen kinderen heb. Mensen reageren soms heel vreemd in mijn ogen omdat ik dus blijkbaar niet aan het plaatje voldoe maar daar heb ik lak aan 🙂
Same here, ik ‘moet’ het ook regelmatig uitleggen en ergens vind ik het zelfs onbeschoft dat mensen maar vinden dat je kinderen “moet” hebben en als je die niet hebt dat je jezelf dan maar moet gaan verklaren. Misschien wel eens goed dat er een documentaire over gemaakt is.
Ik ben echt zo slecht in namen… las vanochtend nog een kritisch blog door mijn zusje over haar, maar had niet eens door dat het ging over dezelfde documentaire die ik gezien had. Dat kwartje valt nu pas nu ik de foto’s hier zie.
Ik vond het een eerlijk beeld geven van een gewoon mens. Taboedoorbrekend zou ik het niet noemen, maar ik kon me ook niet vinden in de kritiek die mijn zusje had. Een mens is een mens, daar horen nou eenmaal gevoelens bij en ieder huisje heeft z’n kruisje.
Het gaf inderdaad een beeld van een normaal mens en niet de ster die vaak alleen te zien is. Taboe doorbrekend meer in de zin van dat het vaak de gewoonste zaak van de wereld dat je als 30 / 40 jarige vrouw maar “gewoon” kinderen en een partner hebt. Ik moet mijzelf ook vaak verklaren waarom ik geen kinderen heb. Niet altijd het leukste om te doen.
Ik snap jouw kant van het verhaal beter dan de kant van diegenen die het maar normaal vinden dat iedereen maar kinderen en een partner moet hebben. Misschien dat ik daarom juist dat taboe niet snap: er is niks mis met een ander leven hebben dan het standaard plaatje en ook niks mis met het verdriet en de twijfel die dat mee kan brengen. Dat er dan toch zoveel mensen zijn die dat niet begrijpen…