Als jullie dit lezen zit ik waarschijnlijk heel druk te proberen mijn aandacht te houden bij de workshop waar ik mij voor opgegeven heb. Heb ik mijn telefoon op stil maar zit hij wel in een zak zodat als hij gaat ik snel kan antwoorden want je weet maar nooit wat er fout kan gaan. Niet dan mijn Schone Ouders niet op mijn Kleine Mannetje zouden kunnen passen, maar omdat mama zich van alles in haar hoofd haalt. Het is namelijk de eerste keer dat opa en oma oppassen en de eerste keer dat mama een dagje weg is naar haar werk.

Back to normal

Kennen jullie dat filmpje van die (Amerikaanse) moeder die in de auto zit en zo’n beetje flipt omdat haar kind voor het eerst naar school gaat? Super grappig filmpje en voor heel veel ouders waarschijnlijk heel herkenbaar. Mijn Kleine Mannetje is nog niet zo oud, maar ik voel het wel al hoor! Vandaag passen opa en oma op, volgende maand is dat met regelmaat de lieve juf op het kinderdagverblijf want mama gaat weer werken en het echt leven gaat weer beginnen. En ik sta daar een beetje dubieus in.

Weer beginnen

Aan de ene kant kan ik niet wachten om weer te beginnen! Vorige week was ik even een uurtje op school (ik werk in het onderwijs) om de Kleine Man te showen en ik vond het heerlijk! Even weer in mijn vertrouwde rol. Even weer wat anders dan thuis zijn. Even weer met een grote groep volwassenen praten. En gewoon super trots mijn zoon showen natuurlijk. Vandaag ben ik op een studiedag, gewoon omdat het kan en ik er zin in heb. Het hoefde niet, maar ik ben gegaan. Om er weer even in te komen, er uit te zijn en mij weer even ‘mijzelf’ te voelen. Want ik heb dat gemist hoor, dat stukje van mijzelf.

Working mom

Ik realiseer mij dat ik dat stuk best belangrijk vind en dat ik het nodig heb in mijn leven. Dat ik geen thuisblijfmoeder zou kunnen zijn. Vanmorgen las ik een artikel met als kop: Van Werken Word Ik Een Betere Moeder. Voor mij geldt dat denk ik wel. Het zorgt er voor dat ik fris blijf. Kijk, ik werk maar drie dagen in de week, dus de andere vier ben ik er voor de Kleine Man (en Mijn Lief heeft ook een papa dag) en dan heb ik tijd om een stap terug te nemen van mijn werk. Op mijn werk kan ik even een stap terug nemen van moeder zijn. Win-win. Voor mij. Het zal voor andere moeders vast anders werken.

Verschillende rollen

Denk nou niet dat ik moeder zijn niet leuk vind. Ik vind het heerlijk en kan niet genoeg met de Kleine Man knuffelen, keihard lachen om zijn lachen, gebrabbel en ontdekken van handjes en voetjes. Maar ik heb het ook nodig om ook mijn andere ‘rollen’ te kunnen zijn. Het betekent alleen dat ik de Kleine Man in de capabele handen van een ander moet over dragen. Ik ben heel erg blij dat er de komende weken nog een aantal ‘wen-dagen’ zullen zijn, want die heeft vooral mama heel erg nodig. Want er kan toch van alles mis gaan met zo’n klein dropje?? Hij is toch nog veel te klein?

Hoe gingen jullie hiermee om toen jullie terug naar het werk gingen? Of hebben jullie de keuze gemaakt om thuisblijfmoeder te zijn?

There is no way to happiness, happiness is the way!

Liefs, Marjolein

Mochten jullie Marjolein willen volgen, check dan haar blog Mijn Grote Geluk

Foto credits: Marjolein van ’t Hoff-Lesage

Follow my blog with Bloglovin

[contact-form][contact-field label=’Naam’ type=’name’ required=’1’/][contact-field label=’E-mailadres’ type=’email’ required=’1’/][contact-field label=’Website’ type=’url’/][contact-field label=’Reactie’ type=’textarea’ required=’1’/][/contact-form]