De afgelopen maanden waren turbulente maanden. Ik werkte, ik revalideerde en was heel erg bezig met bewust worden van wat ik wel en niet kon. Waar ik in november 2016 nog dacht dat ik aan het einde van de revalidatie er gezond en genezen uit zou komen, realiseer ik mij nu dat leven met een chronische ziekte een andere manier van leven vraagt. Vaak heb ik mijzelf afgevraagd “hoe nu verder?” en waren er vaak genoeg momenten dat ik ontzettend boos was op mijn lichaam. Over drie weken sluit ik het revalidatie traject bij Heliomare af. Iets wat ik ontzettend spannend vind maar hoe ga ik daarna verder en hoe leef ik mijn leven met een chronische ziekte, waar pijn en vermoeidheid aanwezig zijn, op een normaal mogelijke manier?
Mijn enige doel afgelopen weken was mij focussen op zo normaal mogelijk leven. Normaal betekent voor mij werken, de dingen doen waar ik blij van word, tijd doorbrengen met mijn familie en vrienden en gewoon doen wat iedere andere vrouw van mijn leeftijd doet. Ik ben namelijk te jong om mijn leven te laten bepalen door een lichaam dat af en toe vervelend is. Er zit wel alleen een maar aan het verhaal. De maar is dat ik inmiddels aan het leren ben om de balans op te maken van wat ik wil, wat ik moet en wat ik kan. Ik kan namelijk wel heel veel willen en moeten maar als ik het niet kan, dan houdt alles op. De afgelopen weken heb ik hard gewerkt aan een nieuwe manier van leven die pas echt begint op het moment dat ik mijn traject bij Heliomare afsluit.
Wat belangrijk is in mijn nieuwe manier van leven:
Prioriteiten stellen
Elke week ga ik op zondag met mijn agenda zitten en kijk ik wat mijn planning voor de komende week is. Wat moet ik? Wat wil ik? Hoe voel ik mij? Waar bouw ik rust momenten in? Waar bouw ik mijn reserve momenten in voor als ik een mindere dag heb? Wat vind ik belangrijk deze week?
Normaal gesproken ging ik in standje aan en rende ik door de week heen. Ik werkte mij als een soort machine op de automatische stand door het leven heen zonder te luisteren naar mijn lichaam en mijn grenzen te respecteren. Nu heb ik mijn lichaam wat mij terug roept als ik terug val in de oude modus en ik word keihard terug gefloten. Daarom is het belangrijk om overzicht te houden en je prioriteiten te stellen van wat er echt moet gebeuren.
Focus op wat je kan
Afgelopen weekend zag ik dit filmpje op Facebook voorbij komen. Een waarheid als een koe. Ik zie namelijk heel veel mensen die chronisch ziek zijn maar klagen over alles wat ze niet meer kunnen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat ook een hele tijd heb gedaan maar ik werd daar alleen maar ongelukkiger van. Daarom is het belangrijk om je te focussen op wat je nog wel kan. Ja, chronisch ziek zijn is vervelend en soms ontzettend verdrietig maar kijk echt naar wat je nog wel kan. Je kan namelijk veel meer dan je soms zelf denkt.
Loslaten
Een van de belangrijkste dingen die ik op dit moment aan het leren ben is dat ik niet meer ben wie ik was en dat ik mijn oude leven los moet laten. Ik zeg moet omdat mijn oude levensstijl mij niet heeft gebracht wat ik nodig had. Het heeft mij zelfs ziek gemaakt. Ik ben niet meer die Marije en ik wil ook niet meer die Marije zijn. Maar loslaten wie je was en hoe je leven was met alles wat je kon en deed is niet makkelijk maar wel noodzakelijk. Net als dat het belangrijk is dat je bepaalde vervelende dingen in het leven of die dagelijks gebeuren, gaat loslaten. Negatieve energie zorgt er namelijk voor dat je je lichamelijk niet beter voelt.
In beweging blijven
Bewegen als je pijn hebt is niet altijd het fijnste of makkelijkste wat er is. Maar in beweging blijven is wel belangrijk. Kijk naar wat je kan en hoe zwaar je je lichaam kan belasten. Misschien kun je wel zwemmen of een stukje wandelen. Misschien vind je het fijn om yoga te doen of een stukje te gaan fietsen. Bewegen is belangrijk. Bewegen is niet alleen goed voor je lichaam maar ook voor je hoofd.
Rust, rust, rust
Dit is een puntje wat ik nog lastig vind want rust heb je nodig en in mijn geval heb ik af en toe extra rust nodig. Pak je rust momenten. Luister naar je lichaam en neem je rust op het moment dat je lichaam dat aangeeft. Probeer een goed slaap ritme te ontwikkelen. Probeer een goede balans te vinden in doen en rusten.
Elke dag is op dit moment nog een leerproces en voorlopig is het leren nog niet afgelopen. Ik weet nu dat het een organisch proces is wat elke dag plaats vindt en waar je de tijd voor mag nemen. Waar ik normaal altijd vond dat het NU moest, weet ik dat dit proces zijn tijd nodig heeft en die ga ik ook nemen. Voor het eerst in jaren, neem ik nu de tijd voor mijzelf en de tijd om mijzelf te leren kennen en een nieuw en gezond leven op te bouwen. Mijn Super Woman outfit hangt nu even in de kast te wachten tot ik er weer klaar voor ben om het aan te trekken.
Hoe gaan jullie om met alles wat je moet, wil en kan? Wat vinden jullie belangrijk in het leven?
Take care!
Xoxo
Goed geschreven Marije! Ik rende vroeger ook door de weken heen met als resultaat dat ik er gestressed van raakte en tegen een burn out aan zat.
Sindsdien kijk ik ook altijd wat ik belangrijk vind en probeer me zo veel mogelijk aan deze prioritering te houden en dat gaat best goed 🙂
Heel veel succes met de laatste revalidatieweken bij Heliomare xx
Wat goed dat je er zo bewust mee bezig bent en je grenzen bewaakt. Als je nog tips hebt die ik kan gebruiken, hoor ik ze graag. Dank je wel voor de bemoedigende woorden. Xx
Heel herkenbaar allemaal! Ik blijf het lastig vinden binnen mijn grenzen te blijven. Probeer daar door te plannen op te letten, maar zeker op mijn werk komen er soms onverwacht weer belangrijke taken bij die echt moeten gebeuren.
Ik merk het ook dat ik op mijn werk in standje extra aan ga en dan over mijn grenzen ga. Probeer er wel op te letten maar blijft moeilijk
Hoi, ik kwam net toevallig op je blog. Wat naar dat je ook moet leven met chronische pijn. Ik vind dit wel een mooi en positief bericht. Kijken naar wat je wel kan, dat probeer ik ook te doen, net als niet te veel piekeren en nadenken over hoe anders het leven had kunnen zijn.
Sinds kort probeer ik die beweging er ook wat in te krijgen. Maar op het puntje op tijd rust pakken en die grenzen respecteren, daar loop ik nog vaak vast: vind ik een moeilijke!
Niet teveel piekeren vind ik soms moeilijk als ik mij niet goed voel maar probeer het wel.
Goed dat je in beweging probeert te komen. Het helpt mij zoveel.
“Voor het eerst in jaren, neem ik nu de tijd voor mijzelf en de tijd om mijzelf te leren kennen en een nieuw en gezond leven op te bouwen.”
Prachtige zin van je 🙂
I am getting there ????
Mooi geschreven en erg duidelijk ook. Fijn om te lezen ook dat je er zoveel vertrouwen in hebt en weet waar je staat en wat je wel en niet moet doen.
Denk dat mijn vertrouwen en geloof in het proces, mijn houvast is
Krachtige tekst, mooi verwoord, heel herkenbaar.
Enne …. Superwoman heeft ook niet elke dag hetzelfde aan 😉
Daar heb je helemaal gelijk in .. een beetje afwisseling kan best. Tot ik mijn super woman pak weer aan kan 😉
Ik vind het heel knap hoe jij hiermee omgaat. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik!
Ah wat lief dat je dat zegt. Dank je wel! xx
Ik vind je een kanjer. Je bent gegroeid. Ook al waren het verwachtingen anders. En ik vind het leuk dat we soms samen hydrotherapie hebben. Volgens mij lees ik hier hele belangrijke punten voor jouzelf! Dikke kus en succes met de laatste lootjes ????
Aaah wat lief van je. Je bent echt een lieve topper! Ik vind samen hydro zo gezellig. Hoop hierna ook nog regelmatig wat leuks te gaan doen samen.
Wat een goed verhaal
Heel herkenbaar voor mij
Mijn debies is : doe op goede dagen net zo veel als op slechte dagen. Je houdt dan energie over.
Ik vind het lastig om op de goede dagen niet teveel te doen. Ik wil het dan wel van de daken afschreeuwen en alles in een dag proppen met als gevolg dat ik de volgende dag dan dubbel zo op ben. Maar ik ga het proberen!