Van go-go-go-girl naar meditatie muts .. ik geloofde er nooit zo in. Ik zal het je sterker vertellen, tot twee maanden geleden heb ik het woord Mindfulness nooit helemaal begrepen. Mediteren was zweverig.

Maar was het  inderdaad mijn ongeloof, of was het mijn angst voor iets waarvan ik dacht dat onbekend was voor mij?

De betekenis van de kleur grijs

Als ik op internet op zoek ben naar een stukje kleurenpsychologie, welke kleur heeft welke betekenis, stuit ik op honderd-en-één verschillende verklaringen. Waar ik in het bijzonder naar op zoek ben, is de betekenis achter de kleur grijs.

Waarom?

Omdat dat de kleur van mijn leven was.

Monotoon, geen diepgang, emotieloos door het negeren van mijn gevoel. En maar verkondigen dat ik het zo goed deed. Dat ik zo goed kon doorgaan, dat ik mezelf staande had weten te houden gedurende een reis die mijn leven lang had geduurd. Die reis was ten einde gekomen, de reis van de Go-Go-Go-Girl.

Overéénkomstige betekenissen die ik van verschillende websites oppikte voor de kleur GRIJS:

Angstig, afzijdig houden, zoekende, besluiteloosheid, twijfel, onrust, onzekerheid, op zoek naar veiligheid.

Terwijl ik dit typ, rijst mijn wenkbrauw steeds verder omhoog. Het voelde niet alleen of ik een connectie had met de kleur GRIJS. Ik was gewoon de menselijke vorm van de kleur GRIJS. Ik weet, dat als Marije mijn concept zal lezen die wenkbrauw bij haar ook omhoog zal gaan, omdat zij mij er in zal herkennen. Misschien zal ze zelfs lichtelijk met haar hoofd knikken en bij zichzelf denken: ‘Jahaaa, Bar, dat was jij…’

Dat was ik…

A little magic, de toevoegings-truc

Laten we, voor de visualisatie, zeggen dat mijn leven gelijk stond aan een grijs rechthoek, wat gaat er dan gebeuren als ik opeens wit ga toevoegen aan deze vorm?

Dan voegen we onder andere de volgende woorden toe aan ons grijze bestaan:

Doelbewust, ontspannen, in staat zijn tot hoger denken, wijsheid, veelzijdigheid, oprecht, puurheid

Daar voegen we ook nog een beetje zwart aan toe, daar waar zwart voor veel mensen gelijk zal staan aan de dood, staat zwart ook voor kracht en verfijningen. Met het toevoegen van het zwart creëren we ook contrast en diepgang. Kijk, daar waar eerst enkel een grijs vlak zichtbaar was, zul je nu een foto zien waarin je mij, de schrijver, zult herkennen.

Stond mindfullness wel zo ver bij mij vandaan?

Hoe meer ik in de afgelopen periode heb geleerd over het mindful denken, hoe meer ik tot het besef kom dat dit in mijn onderbewustzijn altijd aanwezig is geweest. Doordat de Go-Go-Go-Girl echter altijd overheerste heeft het zich nooit kunnen ontpoppen.

Ik geloof dat dingen met een reden gebeuren.

Het is echter aan ons wat we ermee doen.

Meditatie is zweverig

Really?!? Was dat mijn excuus om hier verder niets mee te doen?

Ik kan me nog herinneren dat ik in mijn verleden, toen ik al wat sterker begon te worden, een trucje had om me af te sluiten voor alles dat mij leek te bedreigen. Ik deed mijn ogen dicht, concentreerde me op mijn ademhaling en herhaalde voor mijzelf telkens de woorden ” Ik volg mijn eigen pad…, ik volg mijn eigen pad…, ik volg mijn eigen pad”. Op deze manier vormde zich een bubbel om mij heen, een bubbel waarin ik veilig was en waar geen minachting of kwaad woord mij kon raken.

Eenmaal omgeven door de bubbel kon ik op een gegeven moment  zover gaan dat ik de kwade kracht recht in de ogen kon kijken. Zelfs uit ging dagen. “Hier ben ik veilig, hier doe je mij geen pijn, kom maar op!”

Misschien was het geen mediteren, maar het had te maken met ademhaling, met de focus op mezelf in het heden, met het wegnemen van paniek. Niet aangeleerd, maar uit wanhoop tot mij gekomen om daarna met mij mee te reizen ergens in mijn onderbewuste.

Herkenning

Ook bepaalde denkwijzen waar ik in het heden mee wordt geconfronteerd voelen als herkenning. Als ik in het boek van Louisa Hay, die ik overigens bij toeval(?) in de trein vond, lees dat zij overal liefde voor kan voelen voel ik een stuk herkenning. In haar beschrijving hiervan lees ik onder meer: “De schoonheid die ik zie. Een ander mens. De plantenwereld in al haar verscheidenheid.”

Ik KAN niet anders dan denken aan de foto’s die ik met regelmaat op de Facebook-pagina van Plus een Beetje post. Zonsondergangen, een lieveheersbeestje dat ik op mijn arm voelde kriebelen, de madeliefjes die ik in de berm plukte tijdens het wandelen, de papavers in de duinen en de reactie van een wildvreemde op mijn begroeting, knipoog of glimlach..

Ik praat niet in de term liefde, maar wel in houden van. Ik houd van deze kleine cadeautjes die me worden toegezonden en me vertellen dat er zoveel meer te ervaren is dan enkel dat eeuwige doorgaan.

Waar sta ik nu?

Even terug naar de titel: Van Go-Go-Go-Girl tot Meditatie-muts.

Heb ik dat punt al bereikt?

Nee.

Ik ben lerende.

Ik ben lerende in een hele nieuwe wereld voor mij, maar wel in een wereld waarin ik iets herken, en waar ik met een hoop nadenken en met een hoop vragen stellen iets vind waar ik mij in kan vinden.

Wat ik kan begrijpen en wat uiteindelijk heel logisch klinkt in mijn gedachtewereld.

Eén ding weet ik voor 100% zeker, een Go-Go-Go-Girl ben ik niet meer. En wie weet, kan ik eerdaags eens beginnen om langzaamaan voorzichtig kleur toe te voegen aan de grijze rechthoek.

Veel Liefs, Bar

Follow my blog with Bloglovin