Selecteer een pagina

b2a776ba7f28c9655c0ff0c6d354e319

Lieve Miss Marije

Weet je, van alle mensen die ik heb bewonderd in mijn leven, of dat nu terecht of onterecht was, staat er eentje op de absolute nummer 1: Oma van Vliet uit Leek.

Van origine komt Oma uit Velsen-Noord, maar verliet haar bekende wereldje om naar Groningen te verhuizen om met Opa te trouwen en een gezin te stichten. Klinkt bekend he? Ik verliet namelijk mijn bekende wereldje in Groningen om een bestaan op te bouwen in Haarlem met een man. In dezelfde omgeving waar Oma haar roots liggen.

Dat er uit mijn huwelijk echter geen gezinnetje is voortgekomen zie ik als iets positiefs. Of ik geen gezin had gewild vraag je je af? Zeker wel. Het was mijn grote droom. Maar dan wel in een situatie die voor een kind zou worden gekenmerkt door veiligheid en stabiliteit. En daar was ik niet van overtuigd. Dus maakte ik mijn keuzes. Was ik destijds niet zelf uit het huwelijk weggegaan dan was ik weer zwanger geworden en inmiddels moeder geweest, dat weet ik zeker,maar wel moeder van een kind dat mogelijk moeite zou hebben zich staande te houden in de wereld door een onstabiele thuissituatie.

Dus: keuze gemaakt, actie ondernomen en het geheel geaccepteerd. Maar ondanks dat is het elke Moederdag even slikken als FB volstroomt met foto’s van ontbijtjes-in-bed en onhandig-maar-met-oh-zo-veel-liefde-in-elkaar-gefrutselde-knutselwerkjes. Ook af en toe een steek van pijn als ik geconfronteerd word met kinderen van de leeftijd die ‘mijn kindje’ zou hebben gehad als ik geen miskraam had gekregen. Rond 16 oktober 2012 had het geboren moeten worden. Bijna 5 dus.

Jij Marij, weet als geen ander mijn zwakte-momentjes betreffende dit onderwerp. Je houdt me in de gaten, van een afstandje, but you’ve got my back als het verdriet de overhand zou nemen. Thnx for being that special friend! Toch, ik weet ook hiermee steeds beter om te gaan en ik WEET wat de basis van mijn keuze is geweest. Echter, voor de buitenwereld denk ik wel eens: bewust kiezen voor een kinderloos bestaan zegt niet dat er nooit een droom was die door omstandigheden bijgesteld moest worden.

img_5787

Maar goed, terug naar Oma, mijn allerliefst Oma uit de provincie Groningen. Zij heeft zich altijd staande gehouden, ook na het overlijden van Opa. Ergens is zij, net als ik, nu ook een Single Lady, al is de reden voor haar natuurlijk wel heel triest. Maar Oma is zo stoer! Oma heeft een ruggengraat en gaat door, geniet van wat het leven haar biedt! Ik denk wel eens als ik Oma en mij samen op een foto zie; mocht ik haar leeftijd bereiken dan weet ik hoe ik er uit zal zien. Ik zie het bloedverwantschap, of verbeeld ik me dat?

Als ik vroeger, lees: ergens in de jaren ’90 van de vorige eeuw naar het dorp van Oma fietste, kwam ik ook door het dorpje heen waar een nichtje van mij woonde. Om het visueel te maken: één Hoofdstraat, één kerk, één school met bijbel en eentje zonder én een dorpskroeg, genaamd “Het witte paard”. Dat dorpscafé, daar kwamen we nog wel eens. Leeftijdscontrole ivm alcohol, ik geloof niet dat dat destijds iets was waar op gecontroleerd werd. Ironisch genoeg dacht paps altijd dat het er in zo’n dorpskroeg veel onschuldiger aan toe ging dan als ik in Groningen ging stappen, hahaha, oh boy was he wrong ;-).

Maar de naam van dat café he, dat zette me aan het denken. “Het witte paard”. Tegenwoordig natuurlijk gelijk gekoppeld aan de sprookjes waarin ik blijf geloven op mijn eigen manier. Zoekend op internet kwam ik een liedtekst tegen van Robert Long waarvan ik de laatste twee coupletten met je wil delen:

We zijn met teveel sprookjes gek gemaakt,

de mythe van een lang gelukkig leven.

blijkt vaak in de praktijk een dubieus gegeven,

waar menigeen door in verwarring raakt.

 

Toch kunnen we niet zonder sprookjes leven,

we blijven altijd een beetje kind,

en hopen dat het goede overwint

en dat is lief, en ook naïef,

maar ’t blijft een nobel streven”

 be-your-own-kind-of-fairytale-creature-text

Be your own kind of fairytale creature

Ik geloof in een goede afloop voor MIJ, ik ben zo hard bezig om die zelf te creëren! Het staat niet meer in verhouding tot de meisjes-achtige fantasieën die ik zelfs vrij recentelijk nog had. Waarin ik wel ‘gered’ zou worden door een ‘prins op een wit paard’ in de vorm van partner, friend with benefits of een ‘toevallige passant’. Voor hoe kort ook, ik kreeg weer even aandacht en ik liet mijn geluk hier volledig van af hangen.

Maar wat als ‘de liefde’ als je het zo mag noemen, niet afhankelijk is van één van bovenstaande categorieën maar vanuit jezelf moet komen? De liefde voor jezelf om te kunnen zijn wie je bent. Pling!! Gloeilampmomentje voor Barbara! (ja ja ja, met een beetje hulp)

Ik probeer dit telkens voor mezelf te herhalen, al is het gemis aan knuffels, aanrakingen, aandacht of….mja, de rest vul je zelf maar in, soms nog iets wat mij aan het wankelen brengt. Maar, en dit zeg ik met volle overgave, ik kan niet terug naar wie ik was, onderdanig in gedrag, zichzelf wegcijferend en altijd eerst aan het geluk denkend van de ander. Het continue verontschuldigen omdat ik ‘maar’ Barbara was. Ik kan het niet meer Miss M! Dat gedrag en die beschuldigingen jegens mezelf is NU niet meer goed genoeg voor mij!

Ambieer ik dan een leven lang als Single Lady? Hahaha, ik heb tegen je gezegd he, toen de laatste relatie eindigde: “Ik ben niet goed in relaties, ik moet, denk ik, alleen blijven, dat is beter voor mij”.

En true, ik was nooit goed in relaties, maar dat WAS, en destijds beredeneerde ik vanuit mijn overtuiging van wat ik toen goed achtte. Inmiddels een half jaar en een wereld aan veranderingen later kom ik dus terug op mijn eerdere uitspraak.

Ik blijf veranderen, buiten mijn comfortzone treden, ik zal steeds trouwer worden aan mijzelf, simpelweg omdat ik het verdien. Damn, wat zal ik er hard voor moeten werken, maar wat ik geloof ik heilig in de goede afloop van dat sprookje. Dat is mijn Happily-ever-after! That is my new dream!

rapunzel-wit-paard

Venture outside your comfort zone. the rewards are worth it.-Rapunzel, Tangled

En wie weet, is er ooit nog een iets moois weggelegd voor mij met een wit paard en zijn berijder. Als aanvulling, niet leidend. Tot die tijd, neem ik een voorbeeld aan mijn stoere Oma.

Lieve Miss Marij, go live your dream! En vergeet niet om een koekenpan mee te nemen als je de deur uitgaat om lastige mensen van je af te slaan (Als je die niet begrijpt: Ga Tangled kijken!!)

Love you!

Liefs B.

Follow my blog with Bloglovin